ความเรื้อรังแห่งโรคระหว่างแม่-ลูก
แม่ที่ไม่มีความสุขมีผลอย่างยิ่งต่อจิตใจของลูก...และลูกก็จะเติบโตขึ้นมาจากหน่อเนื้อเมล็ดพันธุ์แห่งความทุกข์ใจของแม่ และความเรื้อรังนี้ก็จะถ่ายทอดกันจากรุ่นสู่รุ่น...
รุ่นแม่...ไปสู่รุ่นลูก...และรุ่นหลาน
ดังนั้น...การที่เราจะเป็นแม่ใครได้นั้น ไม่เพียงแค่เรามีความพร้อมทางกายเท่านั้น หญิงผู้เป็นแม่พึงมีความพร้อมทางด้านจิตใจด้วย...ซึ่งพึงเป็นจิตใจที่อ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความรัก อันเป็นความรักที่มาจากจิตใจสงบไม่รุ่มร้อนอย่างที่เป็นไฟสุมทรวง...
ทุกวันนี้...ในผู้ป่วยหลายๆ รายที่มาเยียวยาทางด้านจิตใจ พบว่า...จะมาจากครอบครัวที่ปราศจากความรัก
ใจ...ของแม่ไร้รัก...
แม้ว่า...แม่จะบอกว่ารักลูก แต่รักที่ว่านั้นเป็นรักที่เต็มไปด้วยความรุ่มร้อน...ไม่ใช่รักที่มาจากใจที่สงบ
ความไม่สงบหรือความไม่มั่นคงทางจิตใจของแม่นั้น...มีผลอย่างมากต่อการเติบโตทางจิตวิญญาณของลูก
๑๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๓
ความเห็น (2)
ถูกต้องมากๆ เลยค่ะกะปุ๋ม เห็นด้วยเป็นที่สุด ความสงบทางจิตใจจะหล่อหล่อมให้เด็กเติบโตขึ้นอย่างมีความสุขค่ะ และแม่คือต้นแบบคนแรกของลูกค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แม่ที่ภาวนา...เป็น...โดยเฉพาะการภาวนาอยู่กับลมหายใจ
นั่นน่ะเริ่มเข้าสู่หนทางแห่งการบ่มเพาะความเป็นอริยะบุคคลสำหรับ "ลูก"
เพราะแม่นั้น...คือ "พระ"...ในเรือนใจของลูก...
*** ความปั่นป่วนหรือความสงบในอารมณ์ของแม่ คือ...ทิศทางกำหนดเส้นทางในจิตของลูก...