วันนี้ออกจากบ้านตั้งแต่เช้า...ไปทำบุญจังหันที่วัด แล้วพาพี่หน่อยน้อยไปทำธุระเยี่ยมผู้ป่วยที่โดนรถชน จากนั้นข้าพเจ้าก็ย้อนกลับมาที่วัดอีกครั้ง เพื่อเรียนรู้ "การทอผ้า"...
ไปถึงที่วัด...เจอแม่ออกท่านวางท่าวางทางขมีขมันกางอุปกรณ์ทอผ้าอย่างพร้อมทำ แม่สำนั่งเริ่มต้นทอไปบางส่วน แม่ซึ่มนั่งทำ "สืบด้าย" ต่อจากเมื่อวานเพื่อให้ได้ทันเสร็จต่อการทอ ส่วนข้าพเจ้าไปเรียนรู้การทำหลอดด้าย "กระสวย" จากแม่กุล งานนี้แม่กุลสอนอะไรแก่ข้าพเจ้าอย่างมากมายเลย และมีแม่ทองและแม่ท่านอื่นๆ คอยเป็นพี่เลี้ยงอย่างใกล้ชิด
ตอนที่เริ่มต้น "ทอผ้า" นั้น สำหรับข้าพเจ้าแล้วตื่นเต้นมาก เพราะต้องใช้ความสัมพันธ์กันระหว่างเท้า มือ และตา
ข้าพเจ้าท่องไปด้วยขณะเริ่มทำในช่วงแรกๆ เป็นเรื่องที่ต้องน่าจดจำ เพราะการเหยียบนั้นเขาใช้ขาเหยียบเพียงด้านเดียว แต่ข้าพเจ้าใช้สองข้างเหยียบสลับไปมา เป็นที่หัวเราะขบขัน จนต้องมาเรียนรู้ด้วยการเหยียบด้วยขาเดียวแต่สลับไปมาแทน ทำให้นึกถึงว่า "อ้อ...นี่คือ การใช้เท้าขณะขับรถเกียร์ออโต้นี่เอง"...
ทำไปแรกๆ...ก็ไม่เรียบร้อยมากนัก ขอบผ้าด้ายนั้นเป็นกระจุก
ได้คุณแม่ยุเป็นผู้คอยกำกับดูแลอย่างใกล้ชิด และสอนเทคนิค อีกทั้งท่านช่วยปรับอุปกรณ์เพื่อให้ข้าพเจ้าได้ทำง่ายขึ้นคล่องขึ้น
สำหรับภาระกิจนี้...เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าตั้งใจอย่างยิ่งที่จะเรียนรู้และลงมือทำ
สองวันนี้ก็ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ ทำให้มีความหวังว่าสักวันนี้จะตั้งหูกทอผ้าไว้ที่บ้าน เพื่อทอผ้าใช้เอง ก็คงจะเป็นอะไรที่คลาสสิคน่าดูเชียวล่ะ
แม่สำ...เริ่มต้นกระบวนการทอ ข้าพเจ้ามักแซวแม่สำว่า เหมือนฝ่าน QC ที่คอยตรวจสอบคุณภาพของงาน
แม่ซึ่ม...และแม่ทองช่วยกันทำ "สืบ" หรือที่เรียกว่า เรียงด้าย...ขั้นตอนนี้ยากต้องใช้สมาธิและสายตา เพราะค่อนข้างเป็นงานที่ละเอียด
เมื่อข้าพเจ้าเริ่มหัดทอ แม่กุล...ช่วยถ่ายภาพไว้ให้ ช่วงนี้กำลังใช้สมาธิอย่างมาก เพราะต้องคอยจัดลำดับก่อนหลังว่าทำจังหวะไหนก่อน แต่ก็สนุกและประทับใจมาก
ภาพนี้สวย ฝีมือถ่ายภาพแม่กุล...โดยใช้กล้องจากข้าพเจ้า ไม่น่าเชื่อว่าแม่กุลจะถ่ายภาพได้งามเช่นนี้
คุณแม่ชียุ...ช่วยจัดอุปกรณ์ให้ใหม่เพื่อให้ทอได้ง่ายขึ้น
ข้าพเจ้าเริ่มทอได้แบบคุ้นมากขึ้น ใช้เท้าเดียวเหยียบสลับไปมาเป็นขึ้นมาบ้าง
"ทอ" จนถึงห้าโมงเย็นจึงได้ลาแม่ๆ ทุกท่านกลับบ้าน
๗ พย. ๕๓
มาชมภาพงามๆ แล้วสุขีค่ะพี่กะปุ๋ม ;)