ใบอ้ม....... ตามหามากว่า 30 ปี
ใบอ้ม
เป็นความทรงจำในวัยเด็ก กับตำนานใบอ้ม ใบไม้กลิ่นมีเสน่ห์ กลิ่นหอมคล้ายใบเตยหอม แต่มีกลิ่นแรงกว่าใบเตยหอมเล็กน้อย ใบสดๆจะไม่มีกลิ่น ต้องรอให้ใบเหี่ยวจะส่งกลิ่นหอม ชื่นใจ ใส่ในกระเป๋าสตางค์ เวลาเดินผ่านผู้คนต้องหันหลังกลับมาถามว่าเอ๊ะ.... กลิ่นอะไร?? ....ใครหุงข้าวใหม่??
ต้นอ้มที่บ้านอุ้มบุญ ซึ่งให้ใครต่อใครไปเยอะแยะ
ขอเล่าถึงตำนานต้นอ้ม เมื่อสมัย อุ้มบุญ ยังเด็กๆอายุราว 8 ขวบได้ ลักษณะนิสัยมักชอบไปพูดคุยกับคนแก่ในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นบ้านเกิดของอุ้มบุญ เป็นหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ในอำเภอเลิงนกทา สมัยนั้น คุณพ่อเป็นครูใหญ่บ้านนอก ในฐานะลูกสาวครูใหญ่ก็จะถือโอกาสไปเล่นที่บ้านคนอื่นได้อย่างสบายใจเพราะผู้ใหญ่ให้ความเอ็นดูเสมอ.... จำได้ว่าเคยเห็นใบอ้ม ที่บ้านยายอ้ม ยายอ้มใจดีมากๆ กินหมาก และยายก็เอ็นดูอุ้มบุญเป็นพิเศษ มักจะชอบเล่านิทานให้ อุ้มบุญฟังบ่อยๆ อุ้มบุญ จึงชอบไปบ้านยายอยู่ เป็นประจำ ชอบค้นตะกร้าหมากยายด้วย แล้วไปพบใบไม้ชนิดนี้ใบตลับนวดสีปากยายอ้ม เวลายายอ้มเปิดตลับนวดจะส่งกลิ่นหอมเหมือนใบเตย ในความเป็นเด็กขี้สงสัยถามว่าใบอะไร ทำไมหอมจัง ยายอ้ม บอกว่า"ใบอ้ม" (เออ..ชื่อเดียวกันกับยายด้วยนะนี่สงสัยเหมือนกันแต่ไม่ได้ถาม) นั่นงัยพลางชี้ไป ยังหวดนึ่งข้าวเก่าๆ มีต้นไม้เป็นพุ่มเล็กๆ ใบสีเขียวเข้ม ยายปลูกไว้ ตรงนอกชานงัย ว่าแล้วยายก็ ดึงออกมาจากใบหูอีกใบหนึ่งส่งให้ อุ้มบุญ และเก็บไว้ในย่ามหนังสือ เวลาผ่านไปตั้งนานกลิ่นใบอ้มยังส่งกลิ่นหอมอยู่ร่ำไป ซึ่งเป็นความทรงจำแห่งความสุขในวัยเด็ก ต่อมาคุณพ่อกลัวลูกไม่ได้เรียนหนังสือ จึงย้ายออกจากหมู่บ้านนั้นมาอยู่อำเภอเมืองเพื่อย้ายลูกเข้ามาเรียนในโรงเรียนเทศบาลแห่งหนึ่งในจังหวัด จากนั้นก็ไม่เคยเห็นต้นอ้มอีกเลย......จะขอเล่าต่อในบันทึกหน้าในตำนานการตามหาใบอ้ม...................
ความเห็น (18)
สวัสดีครับ พี่อุ้มบุญ
ช่างสรรหา
ช่างช่างจดช่างจำ...
เป็นความทรงจำเสี้ยวหนึ่งที่พี่สาวของผม...มิอาจลืมได้ลง
ผมเริ่มได้กลิ่นหอมจาง ๆ ความความทรงจำของพี่
ด้วยแล้วสิครับ...
- มาเร็วกว่าใครเลยนะทิมดาบ
- หายไปตั้งสองนาน
- ฝนตกไปไหนไม่ได้เลยเล่าถึงความหลัง
- เป็นความทรงจำแห่งความสุขในวัยเด็ก ที่เกิดจากความประทับใจ จำได้มิอาจลืม ยังเฝ้าตามหา เพื่อได้มากับกลิ่นหอมนั้น
- มาเรียนรู้ ต้นไม้ด้วยคนนะครับ...
- ดีจังเลยครับ...
- พี่ชาย
ผมก็เห็นด้วยกับพี่ครับ
คงเป็นเพราะเข้าย่าง "วัยใส" (ภาษาอีสาน)
- กุญแจอยู่ใส ?
- รายงานอยู่ใส ?
- เอกสารอยู่ใส ?
- ใส ?????
กาลเวลาไม่อาจพลัดพรากไปจากความทรงจำ
บางแห่งมีกลิ่นพิเศษที่หอมกรุ่นเมื่อหลับตานึกถึง
- พี่ชาย ก็เคารพรักท่านผู้เฒ่า ผู้สูงวัยมากเลยนะครับ
- อยู่กับยาย มาตั้งแต่เล็ก และคุณยายของพี่ชายก็เป็นแม่ชีด้วยน่ะครับ
- ก็เลยขอฝากภาพมาให้น้องเรานะครับ
- ...
สวัสดีค่ะคุณอุ้มบุญ
...เคยทักเพื่อนที่นั่งรถ ไปเรียนด้วยกันค่ะว่าหอมกลิ่นใบเตยที่ไหน
เพื่อนเลยดึงใบอ้ม สองสามใบออกจากกระเป๋าเสื้อให้ดู แล้วบอกว่าหอมไอ้เจ้านี่แหละ
หอมแบบไทยๆ ไม่มีสารเคมีเจือปนจริงๆค่ะ
...เรื่องคนแก่ชื่อนางอ้ม(ยาย) ก็เคยเจอ และยังคิดในใจว่า โบราณนี่ก็แปลก ตั้งชื่อลูกก็ไม่มีความหมาย ที่แท้ ความหมายของ อ้ม ก็คือพืชชนิดหนึ่งที่ใบมีกลิ่นหอมนี่เองค่ะ
ดาวเคยได้กลิ่นใบอ้มครั้งนึงค่ะ...
ตอนนั้นผู้เฒ่าผู้แก่ถือมา รพ. ด้วย ดาวได้กลิ่นหอมๆ ลอยมา ก็เลยหันไปถามว่ากลิ่นอะไร
ได้คำตอบว่าเป็นใบอ้ม พร้อมกับชูกิ่งไม้มีใบเหี่ยวๆ ให้ดู เพิ่งได้มาเห็นใบสดก็จากบันทึกนี้
ขยายพันธุ์ไว้เยอะๆ นะคะ...กลัวอนาคตจะสูญพันธุ์ เพราะเดี๋ยวนี้ดาวไม่เคยเห็นต้นอ้มเลย
ดาวมีโอกาสกลับบ้านเมื่อไหร่ จะขอแบ่งต้นกล้าคุณพี่มาปลูกบ้าง อิอิ
- ทิมดาบมาให้กำลังใจคน "วัยใส" ขอบใจจ้า
- ดีใจค่ะพี่ชายตามมาติดๆ
- จะขยายไว้เยอะเผื่อพี่ชาย และหมอดาวด้วย ทิมดาบด้วยนะ
- แต่ตอนนี้เหลือต้นเดียว ใครๆรู้จักมาขอ ไป จนหมด
- สวัสดีคุณปิ่นธิดาที่มาเยือน
- จำกลิ่นนี้ได้เพราะประทับใจ"ยายอ้ม" ใจดี
- ระลึกถึงหมอดาวเสมอ
- จะขยายพันธุ์ไว้เผื่อค่ะหมอดาว
สวัสดีค่ะคุณน้องอุ้มบุญ เพิ่งรู้จักใบอ้ม อย่าลืมเผื่อพี่สักต้นน๊ะ
ได้ไปรู้จักต้นมายมิ้นท์ ก็ว่าแปลกแล้ว เพราะเคี้ยวแล้วเย็นซ่าเหมือนหมากฝรั่ง "ใบอ้ม"ยิ่งแปลก
- ยินดีค่ะ คุณพี่
nana งาน พสว.ศอ.8 - ดีใจที่พี่แวะมา
- จะได้ขยายไว้เยอะๆไว้เผื่อพี่ด้วย
ติดตามมาใบอ้มมาค่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งอยากเห็น
เป็นความทรงจำที่ดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
พี่ครู 
คะ
- ค้นหาแล้วจะพบค่ะพี่....
- ปลูกยากเช่นกันค่ะต้องดูแลเค๊าดีดี....
- ใบเนียมจะดูแลง่ายกว่า
พีระชาย กลิ่นอ้ม
นามสกุล กลิ่นอ้ม ยังไม่เคยดมกลิ่นอ้มเลย ไม่รู้กลิ่นเป็นยังไง
อยู่จังหวัดติดกันเลยค่ะ เคยฝึกงานที่ธนาคารแห่งหนึ่ง วันหนึ่งมีคุณยายท่านหนึ่งเดินเข้ามาในธนาคาร ได้กลิ่นหอมมากๆ ตอนแรกนึกว่ากลิ่นซาลาเปานึ่ง มันหอมคล้ายใบเตยอ่ะค่ะ หอมมาก ติดใจในกลิ่น แต่ไม่กล้าถามแก แต่พี่เจ้าหน้าที่ที่สนิทกันกับหนูเขารู้จักชื่อว่าเป็นกลิ่นของใบอ้ม หนูเลยจำชื่อพืชชนิดนี้ได้ขึ้นใจ วันนั้นคุณยายแกเอาใบอ้มทัดหูมา แกเอาวางไว้ที่ ทางเข้าธนาคาร หนูเลยได้เก็บเอาไว้ ขนาดเแห้งแล้วยังหอมมากกกกก จากนั้นก็พยายามตามหามาตลอด ตอนนั้นอยู่ ปวส. 1 ตอนนี้เรียนอยู่ปี 4 แล้ว ล่าสุดเมื่อวานความฝันเป็นจริง ไปเดินตลาดนัดวันจันทร์ เห็นชื่อเขาเขียนไว้ว่าใบอ้ม แบบว่าดีใจมากรีบเดินเข้าไปสอบถามทันที คนขายเขาก็ถามว่ารู้จักได้ไง ปกติแล้วมักจะมีแต่คนแก่ๆ ที่รู้จัก ในที่สุดก็ได้มา 4 ต้น ในราคาถูกเหลือเชื่อ 20 บาทเท่านั้น จากนั้นก็จัดการเด็ดมา 1 ใบ วางที่ใต้หมอนเพื่อที่จะได้กลิ่น เดี๋ยวจะเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์บ้างจะได้มีกลิ่นหอม นี่หล่ะกลิ่นที่ตามหามานาน มันบอกไม่ถูกกลิ่นนี้ชอบที่สุดเลย
ต้นอ้มซื้อที่สกลนครเพราะมาเรียนอยู่สกล จะมีตลาดนัดหน้าขนส่ง ทุกวันจันทร์และวันพฤหัสบดีค่ะ
ราเชนทร์ นครพนม
ใบอ้มผมเคยผสมเป็นขี้ผึ้งสีริมฝีปากกันแตกหน้าหนาวได้ดี ไม่ต้องไปซื้อครีมโลชั่นราคาแพงมาใช้เลย มีกลิ่นหอมแรงกว่าใบเตยเสียอีก