19. ประวัติในช่วงระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ที่เคยเขียนไว้

 

เป็นคนอุบล เริ่มทำกิจกรรมตั้งแต่เป็นเด็กน้อย ม.ต้น

ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนัก บังเอิญมาเจอเรื่องสิทธิเด็กจากเพื่อนๆ พี่ๆกลุ่มยุวพุทธพัฒนาสังคม ก็เลยสนอกสนใจเป็นพิเศษ  ได้ความรู้สิทธิเด็ก ก็กลับบ้านไปถกเถียงกับพ่อแม่อยู่พักใหญ่ จนพ่อแม่เคารพสิทธิในตัวลูก และมีทัศนคติที่ดีในการเคารพสิทธิเด็ก และความคิดเห็นของลูกๆ ทั้งสามคนไปเลย

ทำงานไปเรื่อยๆ เล็กบ้างใหญ่บ้าง ตามแต่โอกาสจะอำนวย อกหักพักใหญ่ เสียใจจนไม่มีกำลังใจทำงาน วันหนึ่ง ในเวลาแดดจ้า เจอเพื่อนเก่าเดินสวนทางกัน(รู้จักกันหลายปีดีดักทีเดียวเชียวแล) ข้างถนนเลยชวนกันกลับมาทำงานอีกที (เอกราช ซาบูร์) ก็ไปช่วย YCC ทำงานอยู่ประมาณ 7 เดือน กลับมาในงานเยาวชนอีกครั้ง

ระหว่างการเดินทาง ช่วงTsunami ปี 46 ลงพื้นที่ช่วงปีใหม่ และอยู่ที่นั่นตลอด สามเดือน ที่แคมป์บางม่วง ไปทำกิจกรรมกับเด็กและเยาวชนเป็นกลุ่มแรกๆ ซึ่งบอกได้ว่าเป็นกิจกรรมสนุกสนานและเป็นเรื่องของกิจกรรมล้วนๆ ไล่ตั้งแต่มานั่งคุยกัน เล่นกีฬา จนไปถึงการพูดคุยเรื่องของชีวิต และช่วยเหลือให้คำปรึกษาเบื้องต้นกับเด็กๆ จนช่วงกุมภาพันธ์คนเริ่มมาช่วยกันเยอะขึ้น และมีนาคมก็ออกมาจากพื้นที่ อ้อ เราเป็นกลุ่มแรก ที่ไปจัดงานวันเด็กกับทหารที่โรงเรียนบางม่วง พร้อมกับน้องอาสาสมัครจำนวนหนึ่งด้วยแหละ

ที่นี่ทำให้ได้ประสบการณ์ในการดูแลเด็กในภาวะยากลำบากในระดับหนึ่งและทำ ใรได้รู้จักกับกัลยาณมิตรหลายคน ที่ปัจจุบันก็ยังคบหาและรู้ใจกันว่าใครเป็นอย่างไร ทำงานแบบไหน ชอบอะไร (เกือบได้แฟนที่นั่นด้วยแหละ)

ยกตัวอย่างเพื่อนๆ เช่น พี่แหวว จากWYPS และ ISEC ปัจจุบันก็ได้ช่วยกันพัฒนากลุ่มและแนวคิดอยู่เสมอ คุณโจ๊ก ปัจจุบันทำงานที่เดียวกัน และกว่าจะได้มาช่วยกันก็ยากเหลือเกิน เพราะคุณโจ๊กชั่วโมงบินสูงเหลือหลาย เจอป้ามน (ทิชา) ปัจจุบันป้าก็ยังมีงานเยาวชนในส่วนของสหทัยมูลนิธิในพื้นที่ ก็ต่องานกันไปมา พี่ๆที่น่ารักจากดวงประทีป และพี่ๆที่น่ารักจาก พอช. รวมไปถึงแกนนำชุมชนในพังงา ที่รู้จักกัน

หลังจากกลับมาก็เริ่มเปลี่ยนไป คิดอะไรเล็กลง ทำงานมากขึ้น เพราะเมื่อก่อนเป็นคนคิดเรื่อยเปื่อย เพ้อไปเรื่อย อยากทำนู่นนี่ ไม่ค่อยจะเป็นชิ้นเป็นอัน ก็ค่อยสงบลง แต่ยังไม่จบอยู่แค่นั้น เพราะยังพูดมากอยู่และบางทีคำพูดเราก็ทำร้ายคนได้โดยที่เราไม่ค่อยจะรู้ตัว (ข้อเสียนะเนี่ย)

ระหว่างนั้นอยู่ที่ YCC เริ่มคิดทำอะไรเล็กๆ เลยคุยกับทางมูลนิธิทรัพยากรเอเชีย ARF ก็เลยได้งบไปทำงานชุมชน เป็นงบเล็กๆ ที่ส่วนใหญ่การได้สนับสนุนเพิ่มเติมนั้นได้จากชุมชน (ทั้งที่ไม่ใช่คนชุมชนนั้นนะ)

จากการไปทำงานชุมชน เรื่องศูนย์กิจกรรมในชุมชน ที่จะทำอย่างไรให้เด็กที่ด้อยโอกาส รวมถึงพ่อแม่ของเด็กได้รับรู้เรื่องของสิทธิของตนเอง และบุตรหลาน เลยใช้ประเด็นกิจกรรมนอกหลักสูตรต่างๆ ในชุมชนวัดหงส์รัตนาราม บางกอกใหญ่ ประสบความสำเร็จได้ด้วยดี ใน เวลาเกือบสองปีที่อยู่ในพื้นที่ มีเพื่อนร่วมทางมากมาย ที่ยังอยู่ใกล้ๆตัวในปัจจุบัน ที่ไปสัมผัสความรู้สึกตรงนั้น และความรู้สึกนั้นก็ยังคงอยู่เสมอ ซึ่งทำให้ตระหนักอยู่เสมอและตลอดเวลาว่า "จะทำเรื่องอะไร ทำเรื่องเล็กๆให้สำเร็จแล้วค่อยๆพัฒนาไปจะดีกว่า"

เพื่อนรอบกายก็เป็นบุคคลที่มีจิตสาธารณะและควรแก่การยกย่องทุกคนสำหรับ เรา ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ ขอให้รู้ว่ามีคนนึงที่แอบชื่นชมทุกคนอยู่เสมอ

ระหว่างเส้นทางที่เดินตั้งแต่แรก จนกระทั่งถึงช่วงที่ทำชุมชน มีกิจกรรมผ่านเข้ามาให้ได้พัฒนาความรู้และประสบการณ์จำนวนมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องสิทธิเด็ก การอบรมสร้างความตระหนัก อบรมวิทยากรใหม่ๆ และรวมไปถึงการอบรมเพื่อสร้างความสนุกสนานและความตระหนักในคุณค่าของตนเอง และการทำงานสังคม

ทำไป ทำมา เลยตั้งกลุ่มขึ้นกับเพื่อนๆ ชื่อศูนย์กิจกรรมเยาวชนเพื่อชุมชนและสังคม หรือ Youth Action for Community and social Trust อันจะเรียกง่ายๆว่า Y-ACT ที่เน้นไปในเรื่องของการพัฒนาหลักสูตรต่างๆ ให้เป็นได้ด้วยความสนุกสนาน และสอดคล้องกับกระบวนการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชน โดยมีพี่โป้ง ธัชดล เป็นหัวเรือใหญ่ในการให้คำปรึกษา และออกแบบกิจรรม

โดยส่วนตัว จากการทำงาน ความพูดมากและมนุษยสัมพันธ์ ที่ดีบ้างและไม่ดีบ้าง ก็ทำให้ได้รับโอกาสและความไว้วางใจในการทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ในงานใหญ่ๆ หลายงาน ก็มีงานสร้างสุขภาคกลาง ปี49 งานมหกรรมเยาวชน 60 ปี 60 ล้านความดีเริ่มที่เยาวชน หรือ Young expo 2006  ปี 49 และกำลังมีอีกก็คือโครงการเยาวชนไทยไม่ทอดทิ้งสังคม หรือ เยาวชน1000ทาง โดยทั้งสามงานนั้น เลขานุการโครงการ ประสานจนมือเป็นระวิงเลยทีเดียว

งานต่างๆ ก็สำเร็จลงไปได้ด้วยดี งานสร้างสุขภาคกลาง ก็ถือเป็นจุดกำเนิดของการประสานข่ายเยาวชน ในระดับหนึ่ง ให้เพื่อนได้มาทำงานร่วมกัน แน่นแฟ้น กลมเกลียว สมานความสัมพันธ์ และรู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น

ต่อมาก็ Young expo 2006 ซึ่งเป็นงานที่ขับเคลื่อนวาระแห่งชาติด้านเด็กและเยาวชน ปี 2550 โดยมีเพื่อนๆ กว่า 20 เครือข่ายเยาวชน มาร่วมหัวจมท้ายกันในงาน อุปสรรคก็มีอยู่บ้าง และมันทำใรได้เรียนรู้และเติบโต พี่ๆ ทุกคนน่ารักและช่วยกันดำเนินการอย่างสุดความสามารถ ทั้งพี่ไข่ ตาสัปปะรด พี่เดี่ยว วายไอวาย พี่เต้ รักดี พี่ก้อย โคตรอินดี้ พี่หนึ่ง บุรีรัมย์ พี่โป้ง วายแอค พี่อูฐ สืบสานภูมิปัญญา น้องเอก สภาเด็กและเยาวชนแห่งประเทศไทย พี่กี้ร์ เยาวชนกับการเมือง พี่เป๊าะ 3 จังหวัดชายแดนใต้ พี่มอน ข่ายเอดส์และเพื่อนๆข่ายเอดส์ ซีน่า เครือข่ายน้องมัธยม ยุวชนประชาธิปไตย มด พี่แวว จาก DPYA โจ๊ก น้องกิ๊ก น้องจูน น้องเปิ้ล น้องหนุ่ย น้องอิม เพื่อนๆ ผู้พิการทางสายตา เพื่อนๆ ชาวไทภูเขา 9 เผ่า จาก IMPECT แอคชั่นเอดส์ ที่มาร่วมจัดงานโดยใช้งบของตัวเอง(เท่ห์มาก) และเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เอ่ยนามอีกมากมาย และขอบคุณ สสส. ด้วยที่ให้งบประมาณมาทำงาน ที่ทำให้เครือข่ายได้รู้จักกัน และขยับหลายๆอย่างไปด้วยกันในเวลานี้

และวันนี้ ก็กำลังเดินทางไปกับเพื่อนๆ ที่จะมาขับเคลื่อนโครงการ เยาวชนไทยไม่ทอดทิ้งสังคม เป็นอีกหนึ่งวาระใหม่ที่ต้องดำเนินต่อไป

ส่วนตัวเองก็ยังไม่ทอดทิ้งประเด็นที่รัก ที่สนใจคือเรื่องของสิทธิเด็ก ที่มุ่งหวังอย่างยิ่งว่า วันหนึ่งสังคมไทยจะเป็นสังคมที่ใส่ใจ และเคารพในบทบาทและหน้าที่ของเด็กและเยาวชน ไม่ว่าจะเป็นด้านการปกป้องคุ้มครอง การอยู่รอด การได้รับการพัฒนา และโดยเฉพาะเรื่องการได้โอกาสในการมีส่วนร่วม

ที่เล่ามาทั้งหมดคงจะพอเห็นตัวตนของผมบ้าง ไม่มากก็น้อย ไม่แน่นะที่ผ่านมาเราอาจจะเคยเดินสวนทางกันตามท้องถนนมาแล้วก็ได้อย่างน้อย ก็คงครั้งนึง

หวังว่าวันนึง เราคงได้ขยับขา และเดินไปพร้อมๆกัน 

 

 งานที่เคยทำ

• ผู้ประสานงาน ศูนย์กิจกรรมเยาวชนเพื่อชุมชนและสังคม (Y-ACT)
• จัดรายการวิทยุ ทางสถานีวิทยุเพื่อการศึกษา รายการ"จิ้มถูกจุด"
• กรรมการและผู้ช่วยเลขานุการ คณะกรรมส่งเสริมกิจกรรมสร้างสรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนในและนอกสถานศึกษา ตามวาระแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน
• กรรมการจัดทำวาระเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน
• คณะทำงานและผู้ช่วยเลขานุการ คณะทำงานสื่อสร้างสรรค์ ฯ (ศูนย์คุณธรรม)
• คณะทำงานและเลขานุการ คณะทำงานเยาวชนป้องกันเอดส์ ในคณะอนุฯเอดส์ คณะกรรมการฯเอดส์ชาติ

เดี๋ยวจะมาเพิ่มเติมไว้อีกเรื่อยๆ