พลอยเพลิน เดินตามไปชมสวน
เมื่อวันที่ 12 ก.ย. 48 ที่ผ่านมามีโอกาสได้ติดตามทีมงาน สคส.ไปเดินชมสวนด้วย ดีใจมากที่ได้ไป ร.ร.เพลินพัฒนา และหลงเข้าใจว่าจะพาเราไปชมสวนใน ร.ร. แต่ผิดถนัด เขาขนนักเรียนหกสิบกว่าคนไป สวนเจียมตน ของคุณลุงชวน ซึ่งไม่ห่างจากโรงเรียนเท่าไร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 10 นาที จากโรงเรียน มีรถบัสและรถตู้ของร.ร.พากันไปมีพนักงานรักษาความปลอดภัยติดตามไปด้วย เพื่อไปเรียนรู้จากชุมชน
สิ่งที่น่าตกใจคือมีครูเยอะมาก เพราะครูหนึ่งคนจะดูแลเด็กประมาณหกคน (1:6) ดีใจจริงๆ และอิจฉาแทนเด็กๆ ที่มีคนดูแลขนาดนี้ แต่ไม่ใช่เลยไม่มีครูช่วยหยิบข้าวของ ไม่ได้เอาอกเอาใจเด็กอย่างที่ทุกคนจะเข้าใจ แต่ครูเป็นผู้ช่วยเด็กๆ (Facilitator) จริงๆ สอนเด็กๆ อย่างสนุกสนาน (ส่วนข้าวของถือกันเอง) เด็กเจ็ดแปดขวบหอบกระดานเขียนหนังสือและกระติกน้ำไปชมสวน แหมทั้งสนุกทั้งเหนื่อย
กิจกรรมครั้งนี้มีการเตรียมการอย่างดี คุณครูทุกคนมีการประสานงานกัน มีคู่มือที่จะดำเนินกิจกรรมทุกอย่างเป็นขั้นตอนตลอดทั้งวัน และมีการประชุมเตรียมการกันมาอย่างดี จึงเห็นได้ว่าการทำงานหากมีการวางแผน และพูดคุยกันจะช่วยให้งานเป็นระบบและไม่สะดุดปัญหา
เห็นได้ว่ามีการแบ่งงานกันเรียบร้อยไม่ก้าวก่ายกันแต่ช่วยเหลือกัน ใครจะเป็นคนนำกิจกรรมใครดูเด็ก ตรงไหนพูดอะไรยังไง ทำได้มีระบบมากๆ
เด็กๆ เองก็ดูเหมือนเข้าใจระบบเหล่านี้ดี ปฏิบัติตามอย่างอัตโนมัติ ไม่ต้องพูดมาก เข้าใจง่าย อาจมีบ้างที่ซุกซนตามวัย แต่เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมตัวมาอย่างดี
กิจกรรมส่วนใหญ่ให้เด็กๆ ได้รับการเรียนรู้จากประสบการณ์ตรง ไม่ว่าจะเป็นการสัมผัสต้นไม้จริงๆ เดินย่ำดิน มดกัด และจดจำลักษณะของต้นไม้ และสัตว์ต่างๆ พร้อมทั้งบันทึกไว้เป็นระบบ ดังนั้น การเรียนรู้ที่ได้รู้ด้วยตนเอง บันทึกและจัดเก็บเองคงจะดีกว่ามีคนจัดการมาให้ทั้งหมดแล้วไม่ต้องคิดอะไรเลยเป็นแน่
จากวันนั้นจึงดีใจที่ได้เห็นการศึกษาไทยที่มีการพัฒนาไปอีกขั้น มีครูที่เก่งและเข้าใจ มีนักเรียนรุ่นใหม่ที่จะก้าวไปเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ ....ช่างเพลินจริงๆๆ
