ปัญหาของการบริหารราชการไทยและแนวทางการแก้ไข

ปัญหาของการบริหารราชการไทยและแนวทางแก้ไข

ปัญหาด้านนโยบาย

• ปัญหาด้านสมรรถนะของหน่วยงานที่นำนโยบายไปปฏิบัติ
• ปัญหาด้านการควบคุม
• ปัญหาด้านความร่วมมือและการต่อต้านการเปลี่ยนแปลง
• ปัญหาด้านอำนาจและความสัมพันธ์กับองค์การอื่นที่เกี่ยวข้อง
• ปัญหาด้านความสนับสนุนและความผูกพันขององค์การหรือบุคคลสำคัญในกระบวนการของการนำนโยบายไปปฏิบัติ
• ปัญหาด้านอำนาจและความสัมพันธ์กับองค์การอื่นที่เกี่ยวข้อง
• ปัญหาด้านความสนับสนุนและความผูกพันขององค์การหรือบุคคลสำคัญในกระบวนการของการนำนโยบายไปปฏิบัติ

ข้อเสนอแนะทางยุทธศาสตร์เชิงนโยบายเพื่อประโยชน์ในการบริหารราชการแผ่นดิน

•  หน่วยงานภาครัฐควรให้ความสำคัญต่อการศึกษาถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการนำนโยบายไปปฏิบัติ
•  ศึกษาความต้องการของประชาชน ปัญหาที่เกิดขึ้น และผลกระทบต่อการพัฒนาประเทศแล้วมากำหนดเป็นนโยบายเพื่อแก้ไขปัญหา
•  ก่อนนำนโยบายไปปฏิบัติควรตรวจสอบก่อนว่านโยบายมีทฤษฎีรองรับหรือไม่

ปัญหาด้านโครงสร้าง

• รวมอำนาจเข้าสู่ส่วนกลาง
• กระทรวง กรม และกอง ไม่รู้หน้าที่หลักและรองของตน
• มีระบบการประเมินผลแบบปิด
• มีกฎหมายและกฎระเบียบที่ล้าหลัง
• ระบบงบประมาณไม่ได้ผล

             แนวทางแก้ไขปัญหาด้านโครงสร้างที่อาจเป็นไปได้

•   กระจายอำนาจทางการบริหาร
•  แปรสภาพกิจกรรมของรัฐเป็นกิจกรรมเอกชน
•  นำระบบการประเมินผลแบบเปิดไปใช้ในหน่วยงานของรัฐ
• ปฏิรูปกฎหมายและกฎระเบียบที่ล้าหลัง
•  ปฏิรูประบบงบประมาณ
•  ทำลายการผูกขาดของรัฐ

ปัญหาด้านการบริหารงานบุคคล

• ระบบเล่นพรรคเล่นพวกเพื่อสร้างเครือข่ายเกื้อหนุนซึ่งกันและกันเกิดอย่างกว้างขวางในระบบราชการทำให้ไม่สามารถดำรงไว้ซึ่งหลักการของระบบคุณธรรมอย่างแท้จริง
• ต่างคนต่างทำ ข้าราชการส่วนภูมิภาคดำเนินงานตามนโยบายของ กระทรวง ทบวง กรม เป็นหลักมากกว่าตอบสนองปัญหาและความต้องการของคนในพื้นที่
• การแก้ไขปัญหา ขาดการประสานงานของเจ้าหน้าที่
• ข้าราชการพึ่งพาการจัดสรรงบประมาณจากส่วนกลางเป็นหลัก ยากที่จะทำงานเชิงบูรณาการ
• สายงานที่จำแนกไว้มีเป็นจำนวนมาก หลายสายงานมีลักษณะซับซ้อนใกล้เคียงกันมาก ยึดคุณวุฒิทางการศึกษาของข้าราชการจนทำให้ไม่คล่องตัวในการสรรหา โยกย้าย
• มาตรฐานกำหนดตำแหน่งที่กำหนดไว้มีขอบเขตกว้างหรือคลุมเครือ
• มีมาตรฐานกลางเพียงมาตรฐานเดียว (Single Scale) ทำให้ไม่ยืดหยุ่นในการบริหารกำลังคนที่มีหลากหลาย
• การกำหนดทางก้าวหน้าของแต่ละสายงานยังมีความเหลื่อมล้ำ ไม่เป็นธรรม
• ขาดแคลนและสูญเสียบุคลากรในตำแหน่งทางวิชาการ
• ค่าตอบแทนภาครัฐต่ำกว่าการจ้างงานในตลาด
• การแต่งตั้ง โยกย้าย เลื่อนขั้นเงินเดือนยังคงอิงระบบอาวุโส
• ผู้บริหารระดับต่างๆ ไม่สามารถบริหารกำลังคนและกำกับดูแลผลงานของบุคลากรเพื่อตอบสนองความต้องการในการทำงานขององค์กรในแต่ละระดับได้อย่างมีประสิทธิภาพ

• ระบบบริหารงานบุคคลไม่เอื้อต่อหลักประกันด้านคุณธรรม (Merit based system) ได้อย่างจริงจัง ข้าราชการที่มีความรู้ความสามารถจำนวนมากไม่ได้รับความเป็นธรรม

        แนวทางการแก้ปัญหาด้านทรัพยากรบุคคลที่อาจเป็นไปได้

• กำหนดวิสัยทัศน์การทำงานให้ชัดเจน
• ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์การทำงานให้สอดคล้องเหมาะสม
• มองโครงสร้างทรัพยากรบุคคลเป็นรายกลุ่มเช่นโครงสร้างกลุ่มกระทรวงเศรษฐกิจ ด้านสังคม ฯลฯ เป็นองค์รวม เพื่อให้การทำงานเบ็ดเสร็จครบวงจร และเพิ่มประสิทธิภาพในการแก้ไขปัญหาอย่างรวดเร็ว
• ปรับบทบาทของราชการให้สอดคล้องกับการกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่นโดยเป็นผู้ให้คำปรึกษาแนะนำ เอื้อต่อการทำงานให้กับองค์กรท้องถิ่นและชุมชน
• จัดสรรงบประมาณเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในระยะยาว
• สนับสนุนบรรยากาศการเจรจาพาที การคิดใคร่ครวญ ในหน่วยงาน

ปัญหาด้านเทคโนโลยี

ตัวอย่างปัญหาและอุปสรรคในการใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS) ในการบริหารราชการ

• ปัญหามาตรฐานและรูปแบบในการจัดสร้างและจัดเก็บข้อมูล
• ปัญหาการกระจายของข้อมูล
• ความซ้ำซ้อนและความเข้ากันได้ของข้อมูล
• ความเป็นปัจจุบันของข้อมูล
• ความถูกต้องและความแม่นยำของข้อมูล
• การเชื่อมโยงและการแลกเปลี่ยนข้อมูล
• ปัญหาการเลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมของบุคลากรภาครัฐ
• ข้อจำกัดอื่นๆ

แนวทางในการใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS)มาใช้ในการบริหารราชการ

     แบ่งกลุ่มการประยุกต์ใช้ตามดัชนีคุณค่าหลักของการบริหารจัดการภาครัฐซึ่งแบ่งออกเป็น 4 ด้านคือ

• ประสิทธิภาพ
• ความเสมอภาค
• ความสามารถในการพัฒนาและการเจริญเติบโตของชุมชน
• คุณภาพสิ่งแวดล้อม

คอรัปชั่น

• การคอรัปชั่นภายใต้การบริหารราชการแผ่นดิน
  •  ข้าราชการอิทธิพลกับธุรกิจเอกชน
  •  เงินตามน้ำ
  •  การบังหลวง
  •  การเล่นเส้นสายเพื่อความก้าวหน้าของลูกน้อง

          การแก้ไขปัญหาคอรัปชั่น

แนวทางแก้ไขปัญหาการคอรัปชั่นภายในหน่วยงานต่าง ๆ ซึ่งแต่ละหน่วยงานควรทำเองได้ ควรประกอบด้วยวิธีการป้องกันต่าง ๆ เช่น

1.  ปรับปรุงระเบียบกฎเกณฑ์ของการให้บริการประชาชนให้เรียบง่าย ลดโอกาสที่ข้าราชการจะใช้อำนาจเพื่อการคอรัปชั่น

2.  การจับตาดูเพื่อประเมินพฤติกรรมคอรัปชั่นอย่างเป็นระบบในหน่วยงานที่มีการร้องเรียนเรื่องการคอรัปชั่นหนาหู หรือมีเหตุการณ์เกิดขึ้น อาจใช้ทั้งระบบจัดตั้งกล้องถ่าย   วีดีโอ และการใช้สายสืบภายในโดยมิบอกเล่าให้ข้าราชการทราบหัวหน้าสำนักงานจะต้องหูตาไวเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้  แสวงหาทางกระจายกลุ่มคนที่อาจรวมหัวกันตั้ง “แก๊ง” ดังกล่าว

3.  ลดโอกาสการคอรัปชั่น โดยการสับเปลี่ยนบุคคล หรือการโยกย้ายหน่วยงานที่ทำบ่อยครั้ง เพื่อป้องกันการรวมกลุ่มจัดตั้ง “แก๊ง”หรือ syndicate ในการคอรัปชั่น

4.  จับตาดูพฤติกรรมของระดับหัวหน้างาน ซึ่งจากประสบการณ์ของประเทศต่าง ๆ พบว่า ข้าราชการระดับหัวหน้ามีแนวโน้มจะคอรัปชั่นสูง แล้วจึงหาวิธีการอันเดียวกัน   จับตาดูพฤติกรรมของข้าราชการระดับรองลงมา

5.  ผู้ที่มีหน้าที่ดูแลเรื่องการเงินทุกระดับต้องได้รับการพิจารณาคัดเลือกเป็นพิเศษ และควรต้องแจงมูลค่าทรัพย์สินของตนเองและครอบครัวแก่ทางการพร้อมหลักฐานทุกปีเพื่อป้องกันมิให้ร่ำรวยผิดปรกติจากการคอรัปชั่น

6.  ทุกหน่วยงานที่มีปัญหาการคอรัปชั่นต้องมีหน่วยงานวิจัยลู่ทางการคอรัปชั่นในสำนักงาน รวมทั้งศึกษาลักษณะประเภทบุคคลที่มีแนวโน้มจะทำการคอรัปชั่นจากกรณีที่เกิดขึ้นแล้ว

7.  มีการทำ integrity test หรือการทดสอบเรื่องความซื่อตรงของข้าราชการในหน่วยงานเป็นครั้งเป็นคราว

8. จัดตั้งศูนย์ทำการสำรวจทัศนคติของสาธารณชนเพื่อประเมินผลการทำงานและการคอรัปชั่นของข้าราชการในสำนักงาน

 

บทส่งท้าย คอรัปชั่นมิใช่เอกลักษณ์ของประเทศไทย

ทุก ๆ ประเทศมีปัญหาการคอรัปชั่น  เพราะข้าราชการก็คือมนุษย์ที่มีกิเลส   คล้าย ๆ กันทั้งสิ้น แต่หลายประเทศพยายามแก้ปัญหา โดยกระบวนการหลายขั้นตอนที่ต่อเนื่อง  สร้างวัฒนธรรมของความโปร่งใส ซื่อสัตย์ และการแยกระหว่าง ‘ส่วนตัว’ กับ ‘สาธารณะ’ รวมทั้งการสร้างระบบตรวจสอบที่มีประสิทธิภาพ และลดแรงจูงใจให้ทำการคอรัปชั่น ความแตกต่างในประเทศไทย คือยังไม่มีรัฐบาลใดมีความตั้งใจที่จะแก้ไขปัญหาการคอรัปชั่นอย่างแท้จริง 

[แหลม เปี๊ยบบบ]

ผมอยากได้ขอมูลที่ลึกกว่านี้ครับ เช่น ความเป็นมาของปัญหา ขอมูลของปัญหานั้นๆ ยิ่งมีนักวิชาการที่มาพูดถึงปัญหานั้นๆได้ยิ่งดี ครับ ขอบพระคุณมากๆเลยยยย