R2R ไม่ยากอย่างที่คิด...ที่บึงสามพัน
ออกจากขอนแก่นมาถึงชัยภูมิ ก็ยึดเส้นทางหมายเลข ๒๒๕ ตรงไปใช้เวลาราว ๔ ชั่วโมงก็ถึงอำเภอบึงสามพัน จังหวัดเพชรบูรณ์
ระหว่างทางเจอทางแยกหลายแยกเราก็เลี้ยวไปก่อน ถ้าเลี้ยวไม่ถูก แล้วค่อยยูเทิร์นกลับ...บางครั้งก็จอดรถริมทางเพื่อถามทางประกอบกับดูแผนที่ควบคู่ไปด้วย
พี่พิมพ์-พิมพ์พิลา หัวหน้าฝ่ายการพยาบาลโทรบอกอาจารย์ให้หาแยกราหุลให้เจอ เป็นการบอกทางที่น่ารักนะคะ...เราก็คิดว่าแยกราหุลอยู่ที่ชัยภูมิ ที่ไหนได้อยู่ห่างจากโรงพยาบาลเพียงไม่กี่กิโลเมตร เอ้ามาถึงสี่แยกแล้วจะไปทางไหนล่ะเนี่ย...โทรถามอีกรอบเป็นอันเรียบร้อย
ไม่นานเราก็มาถึงโรงพยาบาลที่ตั้งอยู่เชิงเขา ภายในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ โดยเฉพาะต้นตีนเป็ดเห็นมีเยอะทีเดียว ด้านหลังมีพื้นที่กว้างใช้ปลูกป่าให้ความร่มรื่น ลมโชยอ่อนทำให้อากาศในฤดูฝนชุ่มชื้นเย็นสบาย ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลบอกว่าเฝ้าฟูมฟักต้นไม้เหล่านี้ตั้งแต่ยังเด็กเป็นต้นกล้า จนเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ อยู่ด้านหลังห้องพักผู้ป่วยพิเศษที่ทางโรงพยาบาลจัดให้พักพอดิบพอดี...ภายในห้องพักสามารถเปิดผ้าม่านได้รอบทิศทาง ทำให้รู้สึกโปร่งโล่งสบาย มองออกไปด้านนอกเห็นผืนป่า ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ยืนในตำแหน่งที่สวยงาม แถมยังมีสนามเทนนิสที่พื้นทำจากวัสดุอย่างดีสำหรับออกกำลังกายอีกด้วย บรรยากาศเหมือนพักที่รีสอร์ทไม่ผิดเพี้ยน
อาจารย์กะปุ๋ม-ดร.นิภาพร ลครวงศ์ เป็นผู้นำพาทำกระบวนการทำวิจัยในงานประจำ (Routine to Research:R2R) ที่โรงพยาบาลบึงสามพัน จ.เพชรบูรณ์ ได้เรียนรู้แง่มุมการสอนเนื้อหาองค์ความรู้เชิงทฤษฎีของการทำวิจัยที่เน้นการดึงศักยภาพของผู้เรียนออกมา เพียงครึ่งค่อนวันพี่น้องชาว รพ.บึงสามพันก็ลงมือฝึก ซ้อมมือเขียนโครงร่างการวิจัยกันแล้ว ซึ่งแต่ละกลุ่มเขียนออกมาได้ดีเกินความคาดหมาย...นั่นหมายถึงความเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา และวันรุ่งขึ้นแต่ละคนก็มีโครงร่างงานวิจัยประจำตัวกันเรียบร้อยแล้ว
จะว่าไปแล้ว อาจารย์ไม่ได้สอนเพียงองค์ความรู้ที่จำเป็นในการทำวิจัยเท่านั้น หากแต่เน้นที่เป้าหมายของการทำกระบวนการพัฒนางานประจำอย่างเป็นระบบ ที่พัฒนาทั้งงาน และคน โดยมุ่งสู่ ความสุข ปัญญา และความก้าวหน้า ซึ่งได้ยกกรณีตัวอย่างในการพัฒนาการงานเพื่อประโยชน์สุขของสาธารณะควบคู่กับการพัฒนาจิตใจ พิจารณาภายในตนเองอย่างกลมกลืน
แววตาของผู้เข้าร่วมประชุมเริ่มคลี่คลายความกังวลใจต่อการทำวิจัยในงานประจำออกไปได้ทีละน้อยๆ ผุดเป็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอบอวล...
แด่ประโยชน์สุขของสาธารณะ
เครือข่าย R2R ก้าวไกล สาธารณสุขไทยก้าวหน้า
ความเห็น (2)
คิดถึง นะแวะมาเยี่ยม
ขอบพระคุณค่ะ
คิดถึงพี่สาวเช่นกัน
(^___^)