จากที่ได้มีโอกาสไปอ่าน Blog HUMAN MIND ของ ดร.ไสว เลี่ยมแก้ว ในบันทึก "ความรู้สึกกับสมอง" และอีกหลายๆ บันทึก ในเรื่องทำนองนี้ ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ตนเองสนใจศึกษา "อารมณ์-ความคิด-ความรู้สึก...และปัญญา" ของคน ...จากการสุนทรียสนทนาผ่าน B2B ที่ไปทิ้งรอยความเห็นที่บันทึกของท่าน ดร.ไสวนั้น ก่อให้เกิดอาการปิ๊งแว๊บที่ว่า...
"Freud และ Maslow สนใจบริเวณของอารมณ์มาก และมองว่ามันเป็นแรงผลักร่วมกันของคนและสัตว์ คือทั้งสัตว์และคนจะถูกผลัก(Motivation) ด้วยอารมณ์นี้ แต่ Cognition จะผลักเฉพาะคน เพราะสัตว์ไม่ค่อยมีเซเรบรัลคอร์เท็กซ์ หรือมีบ้างนิดหน่อยยังไม่พัฒนา ดังนั้นถ้าใครปล่อยให้อารมณ์เป็นแรงผลัก ๑๐๐ % แล้วละก้อ เขาก็เท่ากับสัตว์เท่านั้นเอง ..."...
ในการนำชีวิตในทุกวันนี้ เราก็ไม่ต่างอะไรจากสัตว์ที่มักจะใช้อารมณ์มากกว่า "ปัญญา"...ในการนำเป็นแสงแห่งเส้นทางนำชีวิตให้ผ่าน..ไปได้ในแต่ละวันเวลา
จากข้อความคิดเห็นนี้ ทำให้ดิฉันสะดุด และหยุดคิด หันกลับมามองที่ตนอีกครั้ง อืม..บางครั้งเราก็มักเอาอารมณ์มาเป็นที่ตั้ง อารมณ์โกรธ อารมณ์โมโห หงุดหงิด ดีใจ เสียใจ ผิดหวัง...จิปาถะหลากหลายอารมณ์..ใช้บ่อยใช้มากจนบางครั้งทำให้ตกลงไปในวังวนแห่งอารมณ์นั้นอยู่บ่อยครั้ง..แต่หากว่าเมื่อใดที "ตน"..ได้ใช้ห้วงแห่ง "ปัญญา"...นำตนชีวิตช่วงนั้นก็ให้สัมผัสได้ถึงคำว่า "สงบสุข"...
ไม่มีความเห็น