วันนี้ผมได้นำเอาเหรียญเรียนดีไปให้คุณย่าดู ซึ่งย่าก็อยู่ที่ กทม. แถวใกล้ ๆ สะพานพระราม 7 ซึ่งผมก็ไม่เคยไปคนเดียว ซึ่งเมื่อวานได้นั่งรถโดยสารลงที่หมอชิต 2 แล้วขึ้นรถแท็กซี่ไปที่พระราม 7
สะพานพระราม 7 ครับ
พอเช้าวันนี้ผมก็ไม่ต้องการขึ้นรถแท็กซี่กลับอีกเหมือนเมื่อวานเพื่อประหยัดเงิน เลยยืนรอเรือด่วน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยขึ้นมาก่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ก็กล้าพอครับของอย่างนี้มันต้องลอง
ท่าเรือพระราม 7 กับพระอาทิตย์ยามเช้า
ทีแรกผมก็สงสัยว่าทำไมเรือสายที่ผมจะไปไม่มาสักที จึงถามพี่ท่านหนึ่งพี่ผู้หญิงบอกว่า " พี่ก็รออย่างนี้ทุกวันแหละค่ะ " สายที่ผมต้องการไปก็คือ ท่าน้ำนนท์
เก็บภาพหน่อย!!
พอผมได้ขึ้นเรือแต่กระเป๋าเรือครับ (คงคล้ายกับกระเป๋ารถเมล์) พี่เขาลืมเก็บเงินผม ตอนก่อนขึ้นฝั่งผมก็เลยเดินนำค่าโดยสารไปให้ไม่อยากขี้โกงเขา (มันบาป)
ขณะนั่งเรือไปนั้นผมก็สังเกตบ้านริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเพราะเป็นที่น่าสนใจสำหรับผมมาก เนื่องจากผมไม่เคยล่องเรือในยามเช้าคยแต่กลางคืนทุกครั้งไป ท่านจะเห็นได้ว่าริมชายฝั่งน้ำจะกัดเซาะจนทำให้ตลิ่งทรุด
บางทีเราน่าจะหาโอกาสจัดโครงการอนุรักษ์แม่น้ำสายสำคัญที่เป็นเลือดเนื้อของคนไทย และคงอยู่ให้แก่คนรุ่นหลังต่อไปเพราะชนชาติไทยมีความสัมพันธ์กับสายน้ำมาอย่างยาวนาน
ท่านสามารถอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับแม่น้ำเจ้าพระยาได้
ภาพตอนรับเหรียญเรียนดีครับ (นำมาฝาก)
อิจฉาคนได้ไปเที่ยว ครูเฝ้ามหาวิทยาลัย เอาเหรียญมาให้ดูโดยไว
อาจารย์คิดผิดแล้วละที่เอารูปลงมา
อาร์มมันเอาไปประจาร facebook แร้ววว !!
ปีหน้าจะเอาเรียน !!
/me แอบอ่าน Applied Linguistics ไม่รู้เรื่อง T_T
นำภาพงานบุญเล็กๆ ของนิสิตมาฝากครับ..
พวกเขายังไม่ได้กลับบ้าน
แต่รวมพลังถวายเทียนพรรษาต่อเนื่องมาสองวัน...
สุขกายสบายใจกันถ้วนหน้า...
คืออีกนิยามเล็กๆ ของการเรียนรู้ในวันหยุดท่ามเทศกาลวิถีพุทธ,วิถีไทย
และมุ่งสู่การให้บริการแก่ชุมชนรายรอบมหาวิทยาลัยไปในตัว..
เป็นการกระตุ้นให้นิสิตเห็นบทบาทและสถานะของตนเองที่มีต่อสังคม
และรับผิดชอบต่อสังคมเท่าที่บทบาทและสถานะเขาพึงกระทำได้...
...ขอบคุณครับ..