ในขณะที่หลายๆ ประเทศพยายามแย่งตัวคนดีมีฝีมือ ไม่ว่าจะเป็น จิตรกร นักเขียน นักกีฬา โดยเฉพาะ นักดนตรี ให้เป็น citizen ของประเทศนั้นๆ ประเทศไทยกลับไม่มีนโยบายช่วยเหลือบุคคลที่มีความสามารถเหล่านี้ให้ได้เป็นคนไทยอย่างถูกต้องเพื่อสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศไทย
อ่านเรื่องนี้แล้วเศร้าใจครับ
ทราบไหมคะว่า มีกฎหมายที่ในหลวงรัชกาลที่ ๖ พระราชทานเพื่อให้ฝ่ายปกครองให้สัญชาติไทยแก่คนต่างด้าวที่ทำคุณงามความดีต่อประเทศไทย และหลักกฎหมายนี้ก็ปรากฏในประเทศไทยมาตลอดจนถึงปัจจุบัน
มีนโยบายที่ชัดเจนมากของคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๘
แต่ปัญหาของอาจารย์อายุก็ไม่ได้รับความสนใจจากฝ่ายปกครองอย่างจริงจัง
วันนี้ มติชนไปสัมภาษณ์ เขาว่า เขาเพิ่งทราบ
เราซึ่งดูแลเรื่องให้คำปรึกษาด้านกฎหมายดูแล้ว และประสานงานขนาดที่นำไปเสนอรายละเอียดต่อที่ปรึกษานายกรัฐมนตรีที่บ้านพิษณุโลก (ลองดูรูปการพิจารณาที่บ้านพิษณุโลก ในวันนั้น ก็แล้วกัน http://www.archanwell.org/gallery/show_room.php?h=181&id_dir=106)
สงสาร อ.อายุ และวงวิชาการดุริยศิลป์ของพายัพยิ่งนัก
อาจารย์ อายุ นามเทพ
อาจารย์ดนตรีไร้สัญชาติที่มีลูกศิษย์ลูกหาคนไทยเต็มเมือง…
...ผู้ยกระดับความรู้ด้านดนตรี ให้เป็นที่แพร่หลายในเมืองไทย
จนมีลูกศิษย์ไทยหลาย ๆ คน เป็นเจ้าของโรงเรียนดนตรี หรือไม่ก็เป็นอาจารย์ดนตรี และบุคคลที่เป็นลูกศิษย์เหล่านี้ ก็ได้ถ่ายทอดวิชาความรู้ดนตรีออกไปอีกในวงกว้าง ให้กับเด็กไทย...
....คุณค่าตัวโน้ต จากน้ำเสียงของอาจารย์ในวันนั้น...วันที่ผมยังอ่านโน้ตไม่ออก เมื่อปี 2524 จนถึงวันนี้ ผมเชื่อว่า ลูกศิษย์ของอาจารย์ ทุก ๆ รุ่น ได้ถ่ายทอดตัวโน้ต ที่พวกเขาได้ยินจากปาก จากเสียงของอาจารย์ สู่ลูกศิษย์ของพวกเขาต่อ ๆ กันไป
...บางคนสอนเด็ก ๆ รุ่นแล้วรุ่นเล่า บางคนมีโรงเรียนสอนดนตรี ที่ซึ่งถ่ายทอด คุณค่าของตัวโน้ตที่อาจารย์ให้ไว้เป็นเครื่องมือทำมาหากิน
...สิ่งที่กล่าวมา ไม่สามารถตีค่าเป็นราคาได้ และต่อไปในอนาคต ก็ไม่สามารถ กำหนดให้ความรู้นั้น หยุดลงได้
...แต่อาจารย์อายุ ก็ยังไม่ได้เป็นคนไทย...
ขอให้ท่าน ที่เห็นคุณค่าของตัวโน้ต...
ท่านที่ปรารถนาให้บุตรหลานของท่านได้เรียนดนตรี เพราะท่านเห็นว่า ดนตรี เป็นสิ่งที่คู่ควรกับมนุษย์
ช่วยกันประกาศให้สังคม ได้ทราบว่า ครูของครูของครูของครูดนตรีของบุตรหลานของท่าน ได้ทำคุณค่าของตัวโน้ต ขึ้นมาในแผ่นดินไทย แต่ครูท่านนั้น ยังไม่ได้เป็นคนไทยเลย
ขอให้ผู้มีวิชาความรู้ และอำนาจหน้าที่ กรุณาสละเวลาอันมีค่าของท่าน ช่วยเหลือครูของผมด้วย
ขอให้ผลบุญกุศลที่อาจารย์อายุได้ปฏิบัติมาเกือบ 50 ปี ทำให้ท่านได้เป็นคนไทยโดยสมบูรณ์ ในเร็ววันนี้เถิด
เด็กเปิดโน้ต.
ลูกศิษย์ของอาจารยุอายุ
และคณาจารย์แห่งพายัพต้องช่วยกันมายืนยันคุณงามความดีของอาจารย์แล้วค่ะ ไม่มีใครช่วยอาจารย์ของคุณได้ นอกจากพวกคุณที่สัมผัสความดีงามของอาจารย์โดยตรงนะคะ
สวัสดีคะ archanwell
ดิฉันช่วยลิงค์บันทึกนี้ของอาจารย์ไว้ที่บล็อก ข่าวประกาศ ของ GotoKnow โดยใช้บันทึกชื่อว่า ขอน้ำใจ "ไทย" ให้ "อายุ นามเทพ" บุคคลากรแห่งความรู้ด้านดนตรี
หวังว่า GotoKnow คงช่วยอะไรได้บ้างนะคะ
ขอชื่นชม archarnwell ค่ะ และ ขอให้อาจารย์ อายุ นามเทพ ได้สัญชาติไทย โดยไวค่ะ
ขอบคุณคะ
จันทวรรณ
ขอเป็นกำลังใจนะคะ ทุกอย่างมีเวลาของมันคะ แต่ก่อนดิฉันก็เคยเป็นคนไร้รัฐ ก็อึดอัดใจอยู่แต่แล้วเวลาก็มาถึง สำคัญสุดคืออย่าย่อท้อนะคะ.........ทำส่วนของตัวเองให้ดีที่สุดคะ และจะไม่เสียใจทีหลังเพราะจะได้ชื่นชมผลที่ได้ไงคะ.......
สู้สู้ต่อไปคะ
....ชีวิตของคนคนหนึ่งสามารถที่จะสอนและให้ความรู้กับคนอีกหลายคนได้นั้น
นับเป็นสิ่งที่มีค่าที่หาเปรียบค่ามิได้เช่นอาจาร์ท่านที่มีคุณค่ากับชีวติอีกหลายๆชีวิตและทำประโยชให้กับแผ่นดินนี้
ขอเป็นกำลังให้ต่อสู้เมื่อท้อก็พักและลุกขึ้นใหม่ต่อสู้ใหม่ให้ถึงวันนั้นเพราะการต่อสู้ไม่มีขีตจำกัด เพื่อความสำเร็จ วันนั้นคงเป็นวันที่เรามีความสุขและจะภูมิใจมากที่สุดจะหาค่าเปลียบมิใด้เช่นกัน
ขอขอบพระคุณอาจารท่านที่มอบความรู้มากมายให้และเป็นกำลังใจ อยู่เคียงข้างเสมอ..เด็กไร้รัฐ
ไม่ทราบว่าจะช่วยอย่างไร ขอนำเรื่องของท่านส่งให้เพื่อนๆ ทาง E-mail และเว็บบอร์ดที่น่าจะเกี่ยวข้องค่ะ
เห็นใจทั้งอาจารย์อายุ และอาจารย์ แหวว มาก ให้เขียนแสดงความเห็นไม่พอแล้วค่ะ
ต้องใช้ขาเดินแล้ว เมื่อไรจะเดิน ดิฉันยินดีไปร่วมค่ะ
อ่านตรงนี้ค่ะ ถ้าอยากทราบรายละเอียดเกี่ยวกับการแข่งขันโอลิมปิคทางดนตรีครั้งนี้
http://www.choirolympics.de/?id=831
คุณครูกระต่ายและคุณชมพูนุท โทสินธิติคะ
อยากขออีเมลล์ค่ะ
อาจารย์วรรณทนีจากพายัพกำลังขอคนช่วยลงนามในจดหมายถึงนายกรัฐมนตรีอีกครั้งค่ะ
ท่านอาจารย์อายุจะต้องเดินทางไปถึงในวันที่ ๒๒ กรกฎาคมนี้
และจะต้องทำวีซ่าเข้าจีนโดยเร็ว ซึ่งถ้าในวันที่ ๑๓ ยังไม่ได้รับ reentry visa จากรัฐบาลไทยแล้ว ก็ยังไม่ทราบว่า จะทำ "เอกสารเดินทางแบบคนไร้รัฐ" เข้าประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนได้ไหม ?
โอกาสที่คนไทย ๑๓ คนจากเชียงใหม่ที่จะไปแข่งในโอลิมปิคทางดนตรีครั้งนี้ยังน่าวิตกค่ะ
ได้ทราบจากระบบของ gotoknow ว่า ครูกระต่ายเป็นนักดนตรี คงเข้าใจนะคะว่า ยิ่งสำหรับเด็กๆ ที่ฝึกฝนกันมานานจนเข้ารอบในการแข่งขันแล้วนี้ โอกาสในชีวิตของนักดนตรีรอพวกเขาอยู่
น้ำตาที่ไหลนองตอนนี้ไม่ใช่ของ อ.อายุคนเดียวหรอกคะ รวมไปถึง เด็กนักศึกษาพายัพและครอบครัวด้วยล่ะค่ะ
ตอนนี้ เกิดข้อเสนอของคนวิชาการหลายคนที่หารือกันว่า น่าจะระดมคนวิชาการที่จะแสดงเหตุผลทางวิชาการเอาไว้ในบันทึกที่อาจารย์จันทวรรณเปิดไว้นี้ และส่งต่อไปให้นายกรัฐมนตรีเข้าอ่านว่า พวกเรานักวิชาการคิดอย่างไร ?
สรุป อยากขออีเมลล์ของคุณครูกระต่ายและคุณชมพูนุท เพื่อที่จะได้ส่งข่าวถึงความคืบหน้าของเรื่อง
อายุ นามเทพ: มนุษย์ที่รัฐยังมองไม่เห็น
ตลอดเวลาสองปีที่ดิฉันได้เข้ามาสัมผัสการทำงานกับคนไร้รัฐของอาจารย์พันธุ์ทิพย์ สายสุนทร ชื่อหนึ่งที่ดิฉันได้ยินเสมอ คือชื่อเเละเรื่องราวของอาจารย์อายุ นามเทพ
ดิฉันได้เคยพูดคุยกับอาจารย์อายุ ครั้งหนึ่ง สิ่งที่ดิฉันประทับใจคือ ท่านสามารถต่อสู้ ฝ่าฟัน เลี้ยงดูบุตร สอนนักศึกษารุ่นเเล้วรุ่นเล่า ทั้งๆ ที่ท่านไม่มีเอกสาร ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นบุคคลตามกฎหมาย เเต่จากที่ท่านต่อสู้มา ก็นับว่าท่านมีความเข้มแข็ง เเละไม่ย่อท้อต่อความลำบาก ลองคิดดูว่าถ้าบัตรประชาชนหายไปสักเดือนหนึ่ง จะเกิดเรื่องเดือดร้อน วุ่นวายกับชีวิตของคนธรรมดาเพียงใด สำหรับอาจารย์อายุ ผู้เไม่เคยมีปัตรประชาชน พาสสปอร์ต ไม่มีเเม้กระทั่งรัฐใดๆ ยอมรับรองเเละ "เห็น" ความเป็นบุคคลตามกฎหมายให้กับท่าน ชีวิตที่ผ่านมาของท่าน จะยากลำบากเพียงใด
แม้ท่านเป็นเพียงคนไร้รัฐที่ได้รับการผ่อนผันให้อยู่ในประเทศไทย ที่พยายามต่อสู้อย่างเต็มที่ เพื่อนักศึกษา เเละวงการดุริยางคศิลป์ในประเทศไทย เเละถ่ายทอดความรู้ให้นักศึกษาเเละบุคคลอื่นๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนสัญชาติไทย
เเม้ทั่งเรื่องการขอสัญชาติไทย ท่านก็มิได้ทำไปเพื่อเพียงให้ท่านพ้นสภาพคนไร้รัฐเพียงประการเดียว เเต่ท่านทนไม่ได้ที่จะเห็นนักศึกษาในวงประสานเสียงของท่าน ต้องพลาดโอกาสเเสดงฝีมือในนามประเทศไทยครั้งเเล้วครั้งเล่า
การเดินทางไปติดต่อขอสัญชาติไทยเเต่ละครั้ง ไม่ใช่เรื่องง่ายของท่านเเละคณะทำงาน เเต่ท่านก็ยังหวังว่าจะได้พาคณะประสานเสียงไปเเข่งขันการเเข่งขันร้องเพลงประสานเสียงโอลิมปิก จนกระทั่งท่านได้รับคำตอบว่าจะเลื่อนการพิจารณาสัญชาติออกไปโดยไม่มีกำหนดเวลา
จากคำตอบข้างต้น รัฐไทย หรืออย่างน้อยผู้ปฏิบัติงาน มองไม่เห็นตัวตนทางกฎหมายของท่าน เเต่รัฐไทยไม่ได้ตาบอดกับท่านคนเดียว แต่ยังได้ละเลยความฝันของคณะนักร้องประสานเสียง ที่จะไปเป็นตัวเเทนประเทศไทย ในการเเข่งขันร้องเพลงประสานเสียงโอลิมปิกด้วย
ใครก็ได้ช่วยเหลือ อาจารย์ของพวกเราหน่อยคับ
ทางแก้ไข ก็คือ
ในประการแรก เราจะต้องช่วยกันแสดงเหตุผลจนให้กรมการปกครองเข้าใจในโอกาสทางวิชาการด้านดนตรีของประเทศไทย และเร่งประชุมเพื่อพิจารณาให้สัญชาติไทยแก่อาจารย์อายุ
ในประการที่สอง เราก็จะต้องส่งเสียงให้ มท.๑ ลงนามอนุญาตให้อาจารย์อายุได้สัญชาติไทยโดยการแปลงสัญชาติ และเร่งดำเนินการตามกฎหมายกำหนด จน อ.อายุได้มาซึ่ง ทร.๑๔ และบัตรประจำตัวประชาชน
แต่โอกาสที่ อ.อายุจะได้ยืนยันบน "เวทีโลก" ในสถานะคนสัญชาติไทย คงยาก เวลาแทบไม่มีเหลือพอ
สงสาร อ.อายุมากเลยค่ะ
ถ้าได้ไปแข่งขันโอลิมปิคครั้งนี้ ก็จะไปในสถานะของ "คนไร้รัฐจากประเทศไทย" ซึ่งมีสถานะเป็น "คนผิดกฎหมายของประเทศ" ........
คนที่บรรเทาผลร้ายให้แก่ อ.อายุ ได้ ก็คือ นายกรัฐมนตรีน่ะค่ะ ปัญหาว่า จะมีเข้าถึงตัวท่าน แล้วบอกท่านได้ไหม ? และเมื่อท่านได้รับฟัง ท่านจะเข้าใจในโอกาสทางวิชาการนี้ไหม ?
ท่านน่าจะเข้าใจนะคะ มีใครพอคิดหาวิธีที่จะไปบอกท่านไหมคะ ?
การไปแข่งขันโอลิมปิคทางดนตรีที่จีน เป็นอีกงานหนึ่งที่จะนำ "ศักยภาพของนักดนตรีภาคเหนือของไทย" ไปต่างประเทศ ความจริง มันเป็นโอกาสของเด็กๆ ซึ่งล้วนแต่มีสัญชาติไทยค่ะ
ลำพังท่านนั้น ตอนนี้ ก็มีชื่อเสียงมาก
ก็ดนตรีไม่ต้องมีหนังสือเดินทางเพื่อที่จะไปต่างประเทศ แม้จะเป็นดนตรีไทย คนรักดนตรีเขาก็ฟังได้ ไม่ต้องขออนุญาตรัฐบาลก่อน
แถมวันนี้ เป็นดนตรีประสานเสียงที่เรายังทำได้ไม่มากในระดับโลก
ท่านเคยฟังดนตรีไทยที่นำมาประสานเสียงด้วยวิชาการระดับสูง ไหมคะ ? เพราะมากค่ะ โดยเพลงพระราชนิพนธ์ เมื่อนำมาร้องประสานเสียงนะคะ งดงาม อิ่มเอิบ สุขลึกล้ำ
ความดีของ อ.อายุ ต่อประเทศไทย และต่อโลกแห่งดนตรีนั้น เป็นสิ่งที่ชัดเจนสำหรับภาควิชาการ ภาคศิลปิน แต่ในวันที่ประเทศไทยเต็มไปด้วยวัตถุนิยมและง่ายดายนิยม ภาพสวยงามนี้อาจถูกมองผ่านได้ค่ะ แต่เมื่อเหลียวกลับมาเห็น ก็อาจสายไป เสียแล้ว
ด้วยทีมดนตรีประสานเสียงพายัพนี้ เราน่าจะมีผลงานทางดนตรีที่งดงามผสมผสาน "ไทยนิยม" และ "สากลนิยม" อีกมาก ถ้า......เขาที่มีอำนาจมีแนวคิดที่มากกว่า.....ที่เป็นอยู่
ปัญหาการไร้สัญชาตินั้น ถือเป็นปัญหาที่สำคัญอีกปัญหา (สำหรับความเห็นส่วนตัว) เพราะเป็นเรื่องที่ขัดต่อหลักสิทธิมนุษยชนอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากในทางระหว่างประเทศ ได้มีการยอมรับกันในทางสิทธิพลเมืองว่ามนุษย์ทุกคนต้องมีสัญชาติอย่างน้อย 1 สัญชาติ แต่ประเทศบางประเทศก็ยังคงเพิกเฉยต่อปัญหานี้ โดยผู้มีหน้าที่เกี่ยวข้องก็อ้างว่า อยู่ในระหว่างการดำเนินการบ้าง รอตรวจสอบบ้าง หลักฐานปรากฏชัดว่าไม่ใช่คนไทยบ้าง (เช่นในกรณีนี้) แต่ก็ได้มีการดำเนินการร้องขอเพื่อมีสัญชาติไทยตามหลักของการได้สัญชาติภายหลังการเกิดซึ่งเป็นหลักเกณฑ์ที่บัญญัติรองรับไว้ในพระราชบัญญัติสัญชาติฉบับปัจจุบัน หากมีการกระทำการอันใดอันเป็นภัยต่อประเทศไทยก็สามารถใช้กฎหมายฉบับดังกล่าวเพิกถอนสัญชาติผู้นั้นได้
เรากลัวอะไรกันอยู่หรือครับ!!!!!
ทราบหรือไม่ครับว่า ปัญหาเหล่านี้ก่อให้เกิดปัญหาทางสังคมต่างๆ ตามมามากมายไม่ว่าจะเป็นการคอรัปชั่น การกระทำที่ขัดต่อกฎหมาย (ค้ายาเสพติดเพราะพวกเขาเหล่านี้ไม่สามารถประกอบอาชีพที่สุจริตได้เพราะไม่มีความรู้ หากมีก็ไม่มีหนังสือรับรอง จะมีสักกี่คนที่มีโอกาสอย่างท่านอาจารย์อายุ) ทั้งนี้เพราะผมได้พานักศึกษาไปออกค่ายเกี่ยวกับกฎหมายสัญชาติมาหลายครั้งตั้งแต่ปี 2544 และก็ได้เจอกับปัญหาเหล่านี้กับตัวเอง
เมื่อไหร่ผู้เกี่ยวข้องจึงจะหันมาให้ความสนใจกับปัญหาเหล่านี้และดำเนินนโยบายเชิงรุกเสียที ดีกว่าที่จะมารอใช้นโยบายเชิงรับ หรือต้องรอให้รัฐอื่นมาฉกฉวยทรัพยากรอันมีค่าจากประเทศไทยออกไปให้หมดก่อนหรือครับ ไม่แน่นะ สิงคโปร์อาจเสนอให้สัญชาติอาจารย์อายุแล้วเชิญไปเป็นอาจารย์ที่นั่นเพื่อพัฒนาทีมของเขาก็ได้
ดิฉันโชคดีที่ได้มีโอกาสเรียนเปียโนกับมิสซิสโพ (มารดาของอาจารย์อายุ) จากนั้นได้ดที่ติดตามผลงานของอาจารย์อายุมากว่ายี่สิบห้าปี คุโณปราการที่อาจารย์ได้สร้างแก่ประเทศไทยและแก่มหาวิทยาลัยพายัพนั้นมากมายจนเกินกว่าจะบรรยายได้หมด ไม่ว่าจะเป็นการนำนักศึกษาไปแสดงผลงานด้านการขับร้องประสานเสียงและการแสดงเปียโนทั้งในจังหวัดเชียงใหม่และตามจังหวัดต่างๆ งานด้านการเขียนและแปลหนังสือวิชาการด้านดนตรีซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากมายกับนักศึกษาวิชาดนตรี แม้กระทั่งการแสดงเปียโนของอาจารย์เองก็เป็นที่ยอมรับในหมู่อาจารย์ นักศึกษาและบุคคลทั่วไป มีกิจกรรมที่เป็นประโยชนอื่นๆอีกมากมายที่อาจารย์ได้ทำอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอมาเป็นระยะเวลาเกือบสามสิบปี ดิฉันไม่ได้จบสาขาวิชาดนตรีและไม่เคยเรียนกับอาจารย์แต่เป็นเพราะความชื่นชมและศรัทธาในงานของท่านจึงทำให้ดิฉันติดตามงานของอาจารย์มากว่ายี่สิบห้าปี ท่านให้สิ่งที่มีคุณค่าและประโยชน์ทางด้านดนตรีแก่ประเทศไทยอย่างมากมายมหาศาล ดิฉันเห็นว่าไม่มีเหตุผลใดที่จะทำให้อาจารย์อายุไม่ได้รับการอนุมัติให้มีสัญชาติไทยค่ะ
ครูของผม
ครูของเพื่อนผม
ครูของพี่ๆ
ครูขอทุกคน
และ...........
ทุกๆคน
ขอพระเจ้าอวยพระพรครูยุน่ะครับ
P.s. ถ้าไม่มีครูยุก็ไม่มีChoir .....และไม่มีดุริยศิลป์
อ.อายุ เป็นอาจาร์ยที่มีคุณภาพ เป็นที่รักของลูกศิษย์มีลูกศิษย์มากมาย สอนลูกศิษย์มากมายให้เป็นคนดีในสังคม อาจาร์ยอายุน่ารักมากๆคร้าบ
......*-*สุดท้ายขอให้พระเจ้าอวยพรครูยุนะครับ...... *-*
ถือเป็นความโชคดีของดิฉันและสามีเป็นอย่างมาก ที่เราทั้งสองได้มีโอกาสศึกษาวิชาดนตรีกับอาจารย์อายุ ท่านมีความเป็นครูอย่างเหลือล้นต่อลูกศิษย์ทุกๆ คนโดยไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชัง ณ วันนี้ ดิฉันยังคงเดินตามรอยเท้าของอาจารย์อายุด้วยการถ่ายทอดวิชาดนตรีให้แก่เด็กๆ เช่นกัน เราทั้งสองคนมีความภาคภูมิใจเสมอมาที่จะบอกให้ทุกๆ คนทราบว่าเราเคยเรียนดนตรีกับอาจารย์อายุ อาจารย์ไม่เพียงแต่เป็นครูที่คอยประสิทธิ์ ประสาทวิชาให้เท่านั้น แต่ยังคงเป็นกำลังใจให้ลูกศิษย์ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างมั่นคงเสมอมา.....
เราทั้งสองขอวิงวอนต่อองค์กร และหน่วยงานทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ได้โปรดหันกลับมาให้ความสนใจ และพิจารณาเรื่องนี้อย่างเร่งด่วนด้วยค่ะ นี่ไม่เพียงแต่เป็นการยอมรับผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่งที่อาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินไทยนี้มาชั่วชีวิตให้มีความเป็นคนไทยด้วยความภาคภูมิใจเท่านั้น แต่ยังคงเป็นการสร้างประโยชน์ให้กับการพัฒนาวงการการศึกษาดนตรีอย่างล้นเหลือ คืนกลับให้ท่านบ้างเถอะค่ะ ท่านได้เป็นผู้ให้ ให้กับพวกเรานักศึกษาวิชาดนตรีมามากเหลือเกิน ขออย่าปล่อยปละให้เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องของไฟไหม้ฟางอีกต่อไปเลย...
ขอขอบพระคุณทุกๆ ท่าน ที่มีส่วนช่วยเหลืออาจารย์ในการดำเนินเรื่องต่างๆ ดิฉันเข้าใจเป็นอย่างดีว่าทุกๆ ท่านคงต้องเหนื่อยทั้งกายและใจ เราทั้งสองขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ....God bless you, and I am also preying for your succesful na krab...
Ohm
Thanapoom Sirichang, 25 yo, is my name. I’m an alumnus, graduated from the Payap Music Department in year 2002. Currently, I’m pursuing post-graduate study in Australia, working toward on Master degree in Music Composition at the Conservatorium of Music, University of Tasmania. Since arrival in Tasmania, I have become an active member of the local music industry, having works regularly performed in and out of the university, and being coached privately in theatrical/operatic composition by Constantine Koukias and is currently working on the composition of his first opera, based on Buddhist Mythology, for inclusion in the IHOS Music Theatre and Opera 2007/8 program.
What I have tried to point out here is how all this could be possible without my former educator, A. Ayu Namtep.
A. Ayu has been an important part of the development of my music knowledge. I was trained so well in many compulsory music subjects such as form & analysis, basic music theory, music history, and also advance music theory. There are a lot more classes from this gentle lady, a high qualified lady.
I’m also a friend of A. Ayu’s youngest son. We’ve known each other for almost 15 years. By this point, A. Ayu is not just only my great former teacher; she’s also a mother of us, since she took care of us so often when I still was very young, and my parents sent me to stay over with her son.
I’ve known that after I finish my degree. I would at least be able to ask for Australian permanent residency, and continue living and working in Australia. Furthermore, if I’d decide to live in Australia, I would have a high possibility to immigrate, and become Australian citizen. This is the chance for one young person who is now living oversea, careering in music.
I’m wondering that what’s going on with Thai Immigration Department to keep holding on this issue, an issue of having more qualified person in the country.
I’m fully support this wonderful lady to have a proper Thai Citizenship after she’s been working hard, and sacrificed her to many young persons.
Our kind mother, excellent teacher, a wonderful person, the lady’s named..
“Ayu Namtep”.
To Whom It May Concern in the Thai Immigration Department, I would love to ask you for the favor.
It’s not the question about we’ve already got many qualified teachers/lecturers in this developing country.
It’s about to have more qualified person in the country as the other developed country would do.
Best Regard,
Thanapoom Sirichang
เมื่อวานผมเกิดแรงบันดาลใจทำเพลงแด่ อ.อายุ นามเทพ ดังรายละเอียดใน บันทึกนี้ ครับ
ขอถือเป็นความช่วยเหลือเชิงสันทนาการนะครับ
ชวนอ.อายุ กับลูกศิษย์ไปร้องเพลงหน้าทำเนียบและกระทรวงมหาดไทย เดี๋ยวจะแจ้งสื่อให้
ท่านอาจารย์อายุท่านเป็นผู้เสียสละมากมายครับ และท่านเป็นผู้รอบรู้เกี่ยวกับวิชาการด้านดนตรีหลายๆด้าน ท่านได้ถ่ายทอดความร้และผลิตบุคลากรด้านดนตรีหลายๆท่านให้กับประเทศ ผมก็เป็นส่วนหนึ่งในผลผลิตของท่านถ้าไม่มีท่านผมคงไม่มีวันนี้หรอกครับ ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์อายุอย่างมากๆครับ ผู้ที่เกี่ยวข้องในเรื่องบัตรประชาชนกรุณาช่วยพิจรณาด้วยครับท่านทำคุณประโยชน์ให้กับประเทศมากมายนะครับท่านเหนื่อยมามากแล้วนะครับ
ครูยุสู้ๆ ผมขอส่งกำลังใจให้อีกคนครับ
**อ้างอิงจาก
อาจารย์อายุ เป็นอาจารยสอนดนตรีที่มีคุณภาพมากคนหนึ่ง มีลูกศิษย์ลูกหามากมายหลายต่อหลายรุ่น จบมามีชื่อเสียงทางด้านนี้ก็หลายคน รวมถึงตัวดิฉันด้วยที่มาเริ่มเรียนดนตรีตอนเรียนปี1ที่ดุริยศิลป์ จากไม่เป็นอะไรเลย อ่านโน้ตก็ไม่เป็น ไม่รู้เรื่องดนตรีอะไรซักอย่าง ถ้าไม่มีอาจารย์อายุ ดิฉันคงไม่มี โอกาสดีๆในด้านการทำงานเช่นนี้ ตัวดิฉันอาจจะยังไม่มีชื่อเสียงในตอนนี้ แต่คิดว่าความรู้ที่อาจารย์อายุได้ให้มานั้น ดิฉันไม่ได้ดูด้อยไปกว่าใครเลย ปัจจุบันดิฉันมั่นใจในความรู้ที่ได้เรียนมา สามารถนำไปใช้ได้ในชีวิตประจำวันที่ทำงานเกี่ยวกับดนตรี จะมีซักกี่คนที่มีศรรยะภาพได้อย่างอาจารย์อายุ
วิงวอนขอหน่วยรัฐ และผู้ที่เกี่ยวข้องหันมาให้ความสนใจในเรื่องนี้กันหน่อย มันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับคนคนหนึ่ง ประเทศไทยเราต้องการบุคลากรดีๆอย่างนี้ไม่ใช่หรือ
จะเป็นกำลังใจให้อาจารย์อายุค่ะ
หากเรายังไม่ได้รับคำตอบว่าอาจารย์อายุ จะได้นำพาคณะนักร้องประสานเสียงเดินทางไปเเข่งขันประสานเสียงโอลิมปิกได้หรือไม่ ขอเสนอเท่าที่คิดออกสองทาง ยินดีน้อมรับคำติชม
ทางเเรก หากทางมหาดไทยไม่มีคำตอบ ลูกศิษย์เเละคณะประสานเสียงที่พอจะไปได้ น่าจะไปขอคำตอบหน้ากระทรวง
อีกทางถ้าอับจนหนทางจริงๆ อาจต้องใช้การถวายฎีกา เเต่ไม่อยากให้ทำทางนี้เลย เพราะท่านก็เหนื่อยมามากเเล้ว เเละทรงพระประชวรด้วย
สำหรับผู้มีอำนาจตัดสินใจกรณีอาจารย์อายุ ถ้าอ่านเเล้ว อย่ารบกวนในหลวง ด้วยการเพิกเฉิย ปล่อยให้พสกนิกรที่ทุกข์ร้อน ต้องเอาพระองค์ท่านเป็นที่พึงสุดท้ายประการเดียวเลยนะคะ
ถึงข้าพเจ้าจะไม่ได้เป็นลูกศิษย์ที่ได้เรียนกับอาจารย์ แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าสามารถรับรู้ได้อย่างสุดซึ้ง คือ สิ่งที่อาจารย์ได้เสียสละทั้งแรงกาย และแรงใจ ในการถ่ายถอดความเป็นศิลปินให้กับลูกศิษย์ทุกๆคน
จนกระทั่งในเร็วนี้จะได้ไปแข่งในนาม "ประเทศไทย" ประเทศที่ถือว่าท่านได้สร้างศิลปินทางดนตรีไว้มากมาย แต่สิ่งที่จะให้เป็นการตอบแทนแก่ท่านนั้น คือการไม่พิจารณาอย่างเร่งด่วนเพื่อให้ทันการเข้าร่วมงานในนามของ "ประเทศไทย" หรือ?
จึงอยากขอให้เร่งพิจารณาในการอนุมัติให้สัญชาติไทยแก่ท่านเพื่อทันการเข้าร่วมแข่งขันในครั้งนี้ และขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์อายุในการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ด้วยคะ
อันนี้ น่าจะดี ทำกันหลายๆ คนซิคะ โดยเฉพาะน้องๆ ในสาขาดุริยศิลป์ ทำได้และมีพลังนะ
Stateless in their own country - Ayu Namtep |
|
ที่มา : Editorial Bangkok Post 28 October 2005 |
http://www.statelessperson.com/show_state.php?id=1641&comm=det
อ่านทั้งหมดนี่แล้ว.. พูดไม่ออกเลยนะคะ
หากไม่ถูกหาว่าเวอร์ซะก่อน..ก็จะบอกว่า..เหมือนมันอึ้งๆ น้ำตาจะไหล ด้วยความซาบซึ้งใจแทนอาจารย์อายุ
ทุกคนมีความรักและความหวังดีมอบให้อาจารย์อายุเสมอค่ะ.."โลกไม่ลืมจารึกชื่อคนดีๆ" ไว้หรอกค่ะ
ผมเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของอาจารย์อายุ ที่มีอยู่มีกินจนถึงปัจจุบันนี้ได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาจากอาจารย์....ไม่ว่าจะเป็นเปียโน ทฤษฎีดนตรี และ วิชาดนตรีอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน....
ผมอ่านความคิดเห็นของ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
ที่ว่า ในขณะที่หลายๆ ประเทศพยายามแย่งตัวคนดีมีฝีมือ ไม่ว่าจะเป็น จิตรกร นักเขียน นักกีฬา โดยเฉพาะ นักดนตรี ให้เป็น citizen ของประเทศนั้นๆ ประเทศไทยกลับไม่มีนโยบายช่วยเหลือบุคคลที่มีความสามารถเหล่านี้ให้ได้เป็นคนไทยอย่างถูกต้องเพื่อสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศไทย
มันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า นี่มันเป็นโชคร้ายของประเทศไทยใช่หรือไม่ ที่ผู้มีอำนาจอยู่เต็มมือ...แต่สมองขาดความฉลาด....
ด้วยความที่ฉันมีดนตรีเปี่ยมล้นอยู่เต็มหัวใจ ตั้งแต่อายุได้ 11 ขวบ ฉันจำได้ไม่เคยลืมกับประสบการณ์ทางดนตรีครั้งแรกของฉัน ได้เป่าขลุ่ยในวงดุริยางค์ของโรงเรียนประจำจังหวัด ฉันรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของท่วงทำนองแห่งดนตรีแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เป่าตามตัวอักษร โด เร มี ฟา ซอลฯ ที่ครูเขียนไว้ให้บนกระดาน แต่มันก็ทำให้ฉันเป็นสุขทุกครั้งที่ได้มีเวลาอยู่กับมัน
เมื่อย้ายขึ้นมาอยู่เชียงใหม่ ได้เข้าเรียนโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด(สมัยนั้น) วันแรกที่ไปปฐมนิเทศน์ได้ยินเค้าประกาศเสียงตามสาย รับสมัครนักเรียนดุริยางค์ ฉันถึงกับหูผึ่ง วิ่งไปสมัครทันทีทันใดด้วยกลัวว่าจะเต็มซะก่อน เจอครูผู้สอนป็นผู้หญิง ซอยผมสั้นๆ ผิวสีเข้มๆ ท่าทางใจดีๆ มารู้ตอนหลังว่า กำลังเรียนอยู่ ดุริยศิลป์ วิทยาลัยพายัพ(สมัยนั้น) นั่นคือครั้งแรกในชีวิตที่ได้ยินชื่อนี้ ตลอดเวลา6ปี กับชีวิตนักเรียนมัธยม ไม่เคยมีแม้แต่สักวันที่ห่างหายจากดนตรีเลย ฉันได้มีโอกาสได้รู้จัก"ดุริยศิลป์" เพิ่มขึ้นทุกวันๆจากพี่ๆนักศึกษาที่แวะเวียนมาช่วยครูน้อยสอน ทั้งความรู้ ความสามารถ ความเป็นกันเองกับพวกฉัน ทำให้มีความรู้สึกว่าสถาบันแห่งนี้ช่างผลิตคนดนตรีที่มากด้วยคุณภาพจริงๆ สักวันหนึ่งฉันจะต้องเข้าไปเรียนที่นี่ให้จงได้
ในที่สุดฉันก็โชคดีมีโอกาสได้เป็นชาวดุริยศิลป์ดังที่ฝันไว้ ฉันได้เจอสิ่งใหม่ๆ เพื่อนใหม่ อ.คนใหม่
อ.อายุ ก็เป็นหนึ่งในอาจารย์ที่ให้วิชาความรู้กับฉัน ได้รู้จักทฤษฎีดนตรีที่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามันจะสลับซับซ้อนมากมายอะไรอย่างนี้ จากเด็กที่มีความรู้เพียงหางอึ่งก็สามารถรู้แตกฉานได้อย่างอัศจรรย์ก็ด้วยความที่อ.อายุ ให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันและเพื่อนๆอยากรู้ ไม่ใช่เพียงแค่ในเรื่องของวิชาการ แต่รวมไปถึงให้ความรัก ความอบอุ่น ความปรารถนาดี ความหวังดี ช่วยคิด ช่วยให้คำปรึกษาในเวลาที่พวกฉันมีปัญหา ให้ตังค์กินข้าวเวลาที่ตังค์หมด อ.อายุไม่ได้เป็นเพียงแค่ครู แต่เป็นทั้งแม่ เป็นทั้งพี่ สำหรับพวกฉันให้ความเป็น"คน"ที่สมบูรณ์แบบ และมีคุณภาพของสังคม
อ.อายุจะคอยติดตาม ถามไถ่ ถึงสารทุกข์ การงาน และความเป็นอยู่ของพวกฉันตลอดมาแม้ว่า จะจบการศึกษามาเกือบจะ 20 ปีอยู่แล้ว อ.อายุจะเป็นสุขทุกครั้งที่ได้ยินข่าว ได้เห็นถึงความสำเร็จของลูกศิษย์ทุกคน
เวลานี้...ฉันกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ดุริยศิลป์เป็นทุกข์อย่างที่สุด ที่เห็นแม่คนที่ 2 ของเรา กำลังเหน็ดเหนื่อย ต่อสู้กับการให้ได้มาซึ่งความเป็นคนไทยโดยสมบูรณ์ ทั้งๆที่ท่านเป็นคนไทยทั้งตัวและหัวใจ เป็นครูของพวกเราซึ่งก็เป็นคนไทย ทำคุณประโยชน์ทางดนตรีก็เพื่อประเทศไทย แต่..ทำไม? ครูของฉันถึงยังไม่ได้เป็นคนไทย ... เสียที
ฉันอยากจะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ให้ครู..คนดี ที่หนึ่งของฉัน ได้รับรางวัลที่มีค่าและความหมายที่สุดในชีวิต เพื่อให้ท่านได้หายเหน็ดเหนื่อย และมีกำลังใจ กำลังกายที่จะให้ความรู้ กับเยาวชนไทย..ได้อย่างมีประสิทธิภาพตลอดไป...
ดุริยศิลป์ 46 ลูกศิษย์ อ. อายุ.......
ผมเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่จะไปแข่งขัน.......
ผมได้ชื่อว่า.....ตัวแทนประเทศไทย.....
ไปแข่งขัน ....choir olympic......
ทุกท่านคงเคยได้ยิน...olympic games....หรือ olympic ทางด้านวิชาการ.......
มันฟังดูยิ่งใหญ่ใช่ไหมครับ.....??
ถูกต้องครับ.......... เช่นเดียวกันกับสิ่งที่ผม เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ กำลังตั้งใจทำ......เพื่อประเทศไทย..เพื่อคนไทย........แต่มีเพียงเหตุผลเดียว
อาจารย์ของผมยังไม่ได้เป็นคนไทย? ( หรือ ).....
ถึงเวลาหรือยังที่ผู้ใหญ่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องจะเข้ามาดูแลเรื่องนี้อย่างจริงจัง........ผมขอร้องจากใจจริง.....
ขอให้ผม..และทุกคน....ได้ไปแข่งโดยมีความภาคภูมิใจว่า ......อาจารย์อายุ นามเทพ.....ผู้ควบคุมวง และ ผู้อำนวยเพลงเป็นคนไทย....และ( เหมาะสม...สมควร )...เป็นไทยอย่างมีเกียรติอย่างที่สุด....
.....ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจอาจารย์ด้วยครับ....
......ขอให้อาจารย์ได้รับข่าวดีในเร็ววันนี้นะครับ.....
เที่ยงคืนของวันที่ 13 กรกฎาคม กระทู้นี้ยาวประมาณ 16 หน้ากระดาษ A 4 ตั้งใจว่าจะพิมพ์ออกมาทั้งหมด และส่งแฟกซ์ไปที่รังนกกระจอก ทำเนียบรัฐบาล กระทรวงมหาดไทย และที่สำคัยคือหน้าห้องอธิบดี รองอธิบดีกระทรวงมหาดไทยทุกคน
ส่งแฟกซ์แบบชนิดที่ว่า ให้อ่านไปทั้งวันจนกว่าจะใจอ่อน เชียว
ขอบใจ "น้องแจง" หรือคุณฐิตินบ อย่างยิ่ง
ช่วยหน่อยเถอะ เราต้องการความช่วยเหลือของนักสื่อสารสาธารณะอย่างมาก
พี่เทสมองมาหมดหัวแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี
เทวดาทั้งหลายที่เคยลงมาช่วย ดูจะขาหัก ขาเป ฝั่นเฟือน จนไร้ความสามารถ....
ย้อนกลับมาที่ "มาตรา ๑๑ (๑) แห่ง พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ.๒๕๐๘" มันก็คือกระดาษเก่าๆ กระมังนะ มีไว้ให้นักศึกษากฎหมายท่องจำเท่านั้น มังนะ
เราคงต้องทวงถามหา "กฎหมายธรรมชาติ" มังคะ
ขอให้คว้าชัยชนะกลับมาให้ได้นะคะ ไม่อย่างนั้นพอกลับมาเรื่องก็คงเงียบไปอีก ตามสไตล์ของข้าราชการไทย "ถ้าไม่มีอะไรกระตุ้นก็ไม่สนใจ"
ขอเป็นกำลังใจให้ อาจารย์ และคนต่าง "เชื้อชาติ" ที่เกิดและเติบโตบนผืนแผ่นดินไทย ในการต่อสู้เพื่อให้ได้สัญชาติไทย และสามารถมีสิทธิ์-หน้าที่ต่างๆ อย่างเท่าเทียมกับคนไทย เร็วๆ นะคะ
ถึงนู๋พึ่งจะรู้จักกับครูยุมาได้ไม่นานเท่าไหร่ แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าครูยุเป็นที่รักของลูกศิษย์มากแค่ไหนทั้งศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันมากมาย แต่สำหรับนู๋แล้วครูยุเป็นครูที่มีความสามารถมาก แล้วก็น่ารัก ให้ความเป็นกันเองกับพวกเรามากๆเลยค่ะ ดีใจมากเลยที่ได้มาเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของครูยุนะคะ ยังไงนู๋ก็ขอเป็นกำลังใจให้ครูยุสู้ต่อไปเพื่อตัวครูยุเอง แล้วก็เพื่อครอบครัวดุริยศิลป์ของพวกเรานะคะ ^^
อาจารย์อายุเสียสละ ทำประโยชน์มากมายแก่ส่วนรวม และ ทำความดีมาโดยตลอด อาจารย์สมควรจะได้รับสัญชาติไทยอย่างสมบูรณ์ที่สุด
เป็นกำลังใจให้อาจารย์คะ
โปรดช่วยพิจารณาเร็วๆด้วยเถอะครับ ลูกศิษย์และคณาจารย์ทุกคนรักอาจารย์อายุ และเราไม่ได้ขอให้คนอะไรก็ไม่รู้ได้สัญชาติ แต่เราขอให้คนที่มีคุณงามความดีต่อประเทศไทยมานานนับสิบๆๆปี
โปรดช่วยพิจารณาด้วย
ครูยุเค้าทำเพื่อคนอื่นมาตลอดเลย ไม่เคยที่จะหวังอะไรตอบแทน แค่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะตอบแทนครูยุบ้างซักนิดหนึ่ง น่าจะรับพิจราณาได้แล้ว ทำเพื่อลูกศิษย์ทุกอย่าง คุณอาจจะไม่เคยสัมผัสกับอาจารย์ก็จิง แต่คนที่เคยใกล้ชิดแล้วรู้จักกับครูยุแล้ว ครูยุดูแลเอาใจใส่ทุกอย่างดูแลเหมือนว่าเป็น " แม่ " เลยก็ว่าได้
สิ่งมหาศาลที่ครูยุทำมา กับสิ่งตอบแทนที่ทำให้ครูยุได้สัญชาติไทย มันยังไม่เท่ากันเลย ขนาดน้ำหนักหลาย ๆ อย่าง ครูยุทำสิ่งดี ๆ ให้สังคมมาเกือบชั่วชีวิตที่ครูยุมี ตอบแทนเถอะครับ คนดี ๆ ในสังคมเด๋วนี้ไม่ได้ว่าจะมีให้เห็นได้ทุกวัน
บางทีอาจจะเป้นการตัดสินใจที่ถูกที่สุดไปก็ได้
เป็นกำลังใจให้ครูยุครับ
รัก
เอกสาร EC (Emergency Certificate) เป็นเอกสารพิเศษมากค่ะ เป็นสิ่งที่แสดงว่า รัฐไทยยังยอมรับให้ อ.อายุกลับเข้ามาในประเทศไทย อย่างไรค่ะ
อะไรทั้งหมดที่เกิดแก่ อ.อายุนั้นนะคะ
เป็นปัญหาในระบบราชการ มิใช่ปัญหาในระบบกฎหมาย
ในกรณีที่ อ.อายุสงสัยใน "ความเอื้ออาทร" ของระบบกฎหมายไทยนะคะ ขอให้ย้อนกลับไปอ่าน มาตรา ๗ แห่ง พ.ร.บ.แปลงชาติ ร.ศ.๑๓๐ (พ.ศ.๒๔๕๔) หรือมาตรา ๑๐(๑) แห่ง พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ.๒๔๙๕ หรือ มาตรา ๑๑(๑) แห่ง พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ.๒๕๐๘
เมื่ออ่านทุกบทมาตรา จะเห็นว่า รัฐไทยยินดีต้อนรับคนต่างด้าวที่ทำคุณประโยชน์ให้แก่ประเทศไทยค่ะ
คุณงามความดีของอาจารย์ที่ปรากฏชัดดังที่ทุกคนยืนยัน คงนำทางให้สิ่งดีๆ ปรากฏแก่อาจารย์ในไม่ช้า
ขอให้มีกำลังใจนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ตามดูความคลี่คลายของปัญหาที่เกิดแก่ อ.อายุ และทีม Payap Sacred Music Singers
....อ่านแล้วน้ำตาแทบไหลเลย...(ToT) ทำไมเรื่องมันน่าเศร้าเช่นนี้เนี่ย ก็แค่บัตรประชาชนใบเดียวทำไมมันทำยากเยี่ยงนี้หนอ....
ถึงนุ่นจะไม่ได้เรียนกับครูยุมานานเป็นปี แต่แค่ 1 เดือนที่ผ่านมา นุ่นก็รู้แล้วว่าครูยุเป็นคนที่น่ารักมากๆ ครูยุเป็นคนเก่ง เก่งมากๆด้วย ครูยุทำทุกอย่างได้เพื่อลุกศิษย์ของตัวเอง ครูยุสอนทุกอย่างที่ครูยุรู้ .... (เฮ้อ...พิมพ์ไปน้ำตาจาไหล) .............
ก็อยากให้ใครก็ได้ช่วยครูของพวกเราทุกคนด้วย ครูยุทำสิ่งดีๆ ตั้งหลายอย่างให้กับประเทศของเรา ยังดีกว่าคนไทยบางคนที่นอกจากจะไม่ทำอะไรให้ประเทศชาติแล้ว ยังทำลายประเทศชาติอีกด้วย.... ก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ ช่วยครูของพวกเราด้วย
ยังไงก็ขอให้ครูยุเดินหน้าต่อไป อย่าหวั่นไหวนะคะ อยากให้รู้ว่าครูยุยังมีพวกเราทุกคนคอยเป็นกำลังใจให้ครูยุเสมอค่ะ...
วันก่อนที่อัฐพิมพ์ข้อคิดเห็น อัฐไม่ได้อ่านของคนอื่น
เพราะมันดึกแล้ว และวันรุ่งขึ้นมีเรียนเช้า
วันนี้ อัฐได้อ่านแทบทุกคอมเม้น ขอบอกเลยว่า ปกติ
อัฐไม่ค่อยร้องไห้เท่าไหร่นะครับ แต่พออัฐอ่านทั้งบท
ความ คอมเม้นของแต่ละคนที่มุ่งหวังและให้กำลังใจ
คุณงามความดี และ ความเป็นครู ของครูยุที่มีต่อทุกๆ
คนที่มีส่วนในชีวิตของครูยุ แล้ว อัฐก็มีน้ำตาซึม อืมม
เรียกว่าซึมไม่ได้สิ เพราะมันไหลลงมาตลอดเลย
อัฐอาจจะไม่ได้คลุกคลีกับป้ายุมากเหมือนตอนเด็กๆ
นะครับ แต่ว่าอัฐยัง "รัก" ครูยุยังไง ก็ยัง "รัก"
เหมือนเดิมนะครับ ยังไง อัฐ จะหาเวลาคุยกับป้ายุ
ให้มากกว่านี่ละกันนะครับ
.................................................................................
การขอสัญชาติจะอยู่ในคำอธิษฐานนะครับ
พระเจ้าอวยพรและขอพระเจ้านำละกันครับ
จะคอยฟังข่าวดีครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่ทำให้ผมมีน้ำไหล
ออกจากดวงตา ขอบคุณครับ
อ.วุฒิคะ เขียนเป็นบทความเลยเถอะค่ะ จะได้ลงยาวๆ ส่งมาทางอีเมลล์นะคะ
จะหาที่ลงให้
เป็นกำลังใจให้ครูยุนะคะ
ฝนเชื่อว่าตอนนี้ทุกๆคนก็ให้กำลังใจครูยุอยู่เช่นกัน ถึงแม้จะไม่ได้แสดงออกมาเป็นคำพูดแต่ด้วยความรู้สึกแล้วทุกคนต้องการให้กำลังใจนั้นได้แสดงออกมาเป็นความห่วงใยที่จริงใจและร้องขอให้ความห่วงใยที่รวมกันเป็นหนึ่งเดียวนั้นจะช่วยครูยุของเราให้ได้เป็นคนไทยที่สมบูรณ์จริงๆ ไม่ได้เพียงเพื่อการไปแข่งขันเท่านั้นแต่หากเป็นของขวัญที่มีค่าให้กับสิ่งที่ครูยุได้ทำให้ลูกศิษย์ทุกคนได้รับความรู้ที่มีคุณภาพและเป็นของขวัญชิ้นที่ให้กับผู้ที่มีความรักที่จะทำดีถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะต้องแลกด้วยความเหน็ดเหนื่อยก็ตาม
ขอพระเจ้าทรงอวยพรและสถิตอยู่เคียงข้างตลอดไป
วันนี้ ไปพายัพมา เจอ อ.อายุ และทราบว่า คณะนิติศาสตร์ พายัพ กำลังจะจัดนิทรรศการเพื่อแสดงปัญหาที่ อ.อายุ ประสบ และแสดงถึงผลงานของ อ.อายุ ในประเทศไทย
ลูกศิษย์ของ อ.อายุ ต้องมาแสดงตนนะคะ ส่งเสียงให้รัฐบาล เขาหันมามอง และแก้ไขนะคะ
เช็คน้ำตาของ อ.อายุ ด้วย "หัวใจ" ของพวกคุณเองนะคะ นักกฎหมายช่วยอะไรได้เท่าที่กฎหมายกำหนด แต่ลูกศิษย์ อ.อายุ ช่วยครูของพวกคุณได้ด้วยพลังใจที่มากมายและชัดเจนนี้ค่ะ
สู้เพื่ออาจารย์ของคุณเถอะค่ะ
ผมรู้จัก พี่อายุ นามเทพ ในปี 2520 ในฐานะที่ผมเป็น นศ.รุ่นน้อง สาขาดุริยศิลป์ วิทยาลัยพายัพ ( ในสมัยนั้น )
พี่ยุเป็นคนรักเพื่อนร่วมสถาบัน รักสถาบัน และทำประโยชน์ให้กับคนในวงการดนตรีมากมาย มีลูกศิษย์ ลูกหา อยู่ทั่วประเทศ บางคนก็ไปอยู่ - ไปเรียนต่อต่างประเทศ
พี่ยุเป็นครูที่มีคุณค่าต่อวงการดนตรีในระดับอินเตอร์ ฯ
ผมเต็มใจช่วยเหลือพี่ยุ ในสิ่งที่ผมสามารถช่วยได้ครับ
ปุ้ม
ถ้ากรมการปกครองทำเป็นลืม อ.อายุเสียดื้อๆ คงต้องรบกวนชาวกะเหรี่ยงทั้งหลายมาช่วยกันร้องทุกข์กันอีกระลอก ใช้วิธีการทางกฎหมายแล้ว ก็เป็นทางตันเสียแล้ว เราจะทำอย่างไรกันได้เนี่ย
ตามไปอ่านกระทู้ของ อ.วุฒิแล้วค่ะ
กระทู้ชื่อ "จาก แม่ยาง ถึง อายุ เมื่อคนนอกพูดถึง หญิง กะเหรี่ยง??"
http://www.karenpeople.com/bard/question.asp?GID=83
อยากทราบกำหนดการของงานนิทรรศการเกี่ยวกับ อ.อายุที่จะทำกันชัดๆ ค่ะ ที่ไหน ? เมื่อไหร่ ?
ชาวพายัพเอามาลงให้ทราบหน่อยนะคะ
ครูยุเป็นมากกว่าครูที่สอนทั่วไป ไม่ไช่แค่สอนดนตรีอย่างเดียวเท่านั้น ครูยุยังสอนนักศึกษาด้านจริยธรรม คุณธรรม เป็นมากกว่าครูครับ และครูยุเป็นคนที่ขยันมากครับ ครูสั่งการบ้านทุกวัน นั้นแสดงว่าครูยุต้องมานั่งตรวจการบ้านทุกวันเหมือนกัน รุ่นพี่ที่เคยเรียนคงจะทราบดี และไม่เคยขาดสอนเลย แม้ครูมีธุระก็ยังสั่งงานล่วงหน้า ผมขอเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ
ดูหน้าเว็บที่ ลูกศิษย์ อ.อายุ ทำให้ อ.อายุ เพื่อเล่าเรื่องของ "ครูยุ" ของพวกเขานะคะ
การต่อสู้เงียบๆ ด้วยเว็บและเสียงเพลงของเหล่านักดนตรี
มีรูปที่แสดงถึงความรักที่มีต่อกันมากมาย
คลิกดู และช่วยส่งต่อนะคะ
อย่าให้เรื่องของ อ.อายุ หายไปอีกนะคะ
http://www.sunshineofmyart.com/ayu/
เพลงที่ลูกศิษย์แต่ง ก็คึกคักและเจ็บปวด เพลงดูร้าวรานพอๆ กับที่ อ.ธวัชัยแต่งนะคะ
เมื่อเช้านี้ชลโทรไปสอบถามทางสำนักงานตำรวจสันติบาล ซึ่งเป็นคนตั้งเรื่องไปที่กท.มหาดไทย
ได้ความว่า คณะทำงานพิจารณากลั่นกรองคำขอแปลงสัญชาติเป็นไทย ของกท.มหาดไทยมีการประชุมเรื่องคำขอของอาจารย์อายุ แล้วค่ะ
และทางเลขานุการคณะทำงานกำลังจัดทำรายงานการประชุมเพื่อเสนอรัฐมนตรีมหาดไทยค่ะ โดยที่คณะทำงานจะส่งข้อเท็จจริงทั้งหมด ให้รัฐมนตรีพิจารณาเองค่ะ
ทราบจากนักข่าวที่มาสัมภาษณ์ว่า มีข้อเสนอที่จะไม่ยอมใช้มาตรา ๑๑(๑) ในการให้สัญชาติไทยแก่อาจารย์อายุค่ะ
งง...มาก ทำไมความดีของอาจารย์อายุไม่กระทบใจคนบางคนบางเลยหรือ ? จึงคัดค้านการใช้ "ความดี" ในการพิจารณาให้สัญชาติแก่ อ.อายุ
จะใช้มาตรา ๑๐ ในการพิจารณาให้สัญชาติแก่ อ.อายุ ตลกนะ รู้ทั้งรู้ว่า ไม่เคยให้ใบถิ่นที่อยู่แก่ อ.อายุ แต่เรียกร้องให้ อ.อายุมีใบนี้ มันแปลว่าอะไร ?
เรียกร้องให้ อ.อายุมีใบอนุญาตทำงาน !!!!
ก็ อ.ท่านจะมีได้อย่างไร ? ก็เมื่อคุณยังไม่เคยให้สถานะบุคคลที่ชอบด้วยกฎหมายแก่ท่านเลย
คุณเรียกร้องในสิ่งที่ท่านไม่มี แปลว่าอย่างไร ?
กลัวหรือเกินว่า มท.๑ จะไม่ได้ข้อมูลครบถ้วน จะได้ข้อมูลข้างเดียว ทำอย่างไรดี ???
ช่วยกันหน่อย ทำอย่างไรดี ??
ขอเป็นกำลังใจให้คณะทำงานที่ช่วยเหลืออาจารย์อายุทุกท่าน
และขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์อายุสู้ต่อไป อย่าเพิ่งหมดหวังคะ
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสค่ะ
อ่านแล้ว ขนลุกค่ะ
อ.วุฒิที่รัก เป็นไปได้ไหมคะที่จะมาเปิดบล็อกใน gotoknow มาเล่าเรื่องของ "กะเหรี่ยง" ให้พวกเราทราบ
ดิฉันเข้าใจอายุที่ว่า "ไม่รู้สึกว่า ตนเป็นพม่าหรือกะเหรี่ยง" ก็เพราะวิถีชีวิตของอาจารย์อาจจะไม่ได้อยู่ท่ามกลางสังคมกะเหรี่ยง ท่านเติบโตมากับศาสนาคริสต์ ดนตรี และหนังสือในโรงเรียนเรยีนาและพายัพ (ดังที่ท่านเล่า)
แต่สังเกตไหมคะว่า ท่านยังพูดกะเหรี่ยงได้ และท่านบอกใครต่อใครโดยไม่เปิดบังว่า ท่านเป็นกะเหรี่ยง ความเป็นกะเหรี่ยงของท่านอยู่ใน "สายเลือด" และ "จิตวิญญาน" แต่น่าเสียดายที่เพื่อนกะเหรี่ยงของ อ.วุฒิในเว็บกะเหรี่ยงไม่ได้เข้าใจตรงนี้
กรณีอาจจะเหมือนไทเกอร์ วู๊ดที่ไม่ได้เติบโตในสังคมไทย ก็อยากไม่รู้สึกว่า เป็นคนไทย แต่เมื่อเวลาเราไปดูจริงๆ ก็พบว่า ยังฟังภาษาไทยที่คุณแม่พูดบ้างได้ ยังชอบทานอาหารไทย และอาจมีความเป็นไทยอื่นๆ ใน "สายเลือด" และ "จิตวิญญาน"
ในประเด็นที่ว่า ฝั่งไทยต้องเอื้ออาทรต่อคนจากฝั่งกะเหรี่ยงนั้น เป็นการอธิบายอย่างโรแมนติกนะคะ โรแมนติก แปลว่า อ่อนหวานน่ะค่ะ ซึ่งจะเห็นว่า โดยวัฒนธรรมและสังคม อ.อายุได้รับการยอมรับนานแล้วโดยฝั่งเชียงใหม่นะคะ
วันนี้ อ.เอ๋เล่าว่า มีนักศึกษาพายัพ ๘๐๐ กว่าคนลงนามในหนังสือถึง มท.๑ เพื่อขอให้ท่านอนุญาตให้ อ.อายุได้สัญชาติไทยโดยการแปลงสัญชาติตามมาตรา ๑๑ (๑) กล่าวคือ ใช้ความดีของ อ.อายุต่อประเทศไทยมาเป็น "ปัจจัย" ในการให้สัญชาติไทยแก่ อ.อายุ
ตอนนี้ ไม่สบายใจเท่าไหร่ เพราะมีหลายคนมาเล่าว่า มีคนในกรมการปกครองที่จะไม่ยอมใช้มาตรา ๑๑(๑) แต่จะใช้เงื่อนไขแบบคนต่างด้าวทั่วไป โดยตั้งเงื่อนไขให้ท่านต้องมี "ใบถิ่นที่อยู่" หรือ "ใบอนุญาตทำงาน" ซึ่งเท่ากับว่า จะปฏิเสธที่จะให้สัญชาติแก่ อ.อายุนั่นเอง
ความดีของ อ.อายุ ที่สร้าง "คนดนตรี" ให้สังคมไทยนั้น ชัดเจนนะคะ ถ้าภาคราชการมองไม่เห็นคนดีนะคะ สังคมไทยจะเป็นอย่างไรกัน ?
"ความดี" คำนี้ยิ่งใหญ่นะคะ
ชลไปสอบถามที่กระทรวงมหาดไทย
ทราบว่ารายงานการประชุมกำลังทำอยู่และกำลังเสนอเป็นหนังสือเวียนให้คณะทำงานพิจารณากลั่นกรองคำขอแปลงสัญชาติเป็นไทยรับรองรายงานการประชุมอยู่ค่ะ
แต่มีรายงานเบื้องต้นที่กรมการปกครองเสนอต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยถึงเรื่องของอาจารย์อายุ เนื่องจากกำลังเป็นข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์ว่า
"เรื่องของอาจารย์อายุนั้น ขาดคุณสมบัติการขอแปลงสัญชาติโดยทั่วไป(มาตรา 10 ) แต่สามารถใช้การพิจารณาในช่องของมาตรา 11 ได้(ซึ่งก็เป็นช่องทางตามกฎหมายที่เรายื่นคำขอให้พิจารณาไป) ทางคณะทำงานกำลังทำรายงานการประชุมเพื่อเสนอต่อรัฐมนตรี" ค่ะ
ขอเรียนและชี้แจงเพิ่มเติมจากการชี้แจงของอ.วุฒิว่า ปกาเกอะญอ .."ปกา" หมายถึง พวกเรา ชาวเรานั้นถูกต้องแล้วครับ ส่วนคำว่า "เกอะญอ" นั้นหมายถึง ชอบความสงบ สมถะ เรียบง่าย (อันนี้อ้างจาก www.karenpeople.com ) และจากคำบอกเล่าของพาตี่ จอนิ โอ่โดเชา ซึ่งเป็นปรัชชาวบ้าน ได้อธิบายคำปกาเกอะญอว่า คือคนที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบ ๆ ง่าย ๆ ครับ ในฐานะที่อ.วุฒิท่านเป็นกะเหรี่ยงโปว์หรือโผล่ว์อาจสื่อสารให้เกิดความเข้าใจผิดได้ครับ ขอชี้แจงกลับมาตรงนี้ด้วยครับ
วันนี้ อ.อายุคงถึงประเทศจีนแล้ว ตราบใดที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ว่า มีปัญหา ก็แปลว่า ไม่มีปัญหา
อยากบันทึกไว้ว่า วันนี้ ช่อง ๑๑ ทำเรื่องของ อ.อายุค่ะ
คนไทยก็เอาใจช่วย อ.อายุล่ะค่ะ ขอให้ทำดีที่สุดนะคะ
มีอะไรก็จะมาบันทึกบอกให้ทราบค่ะ
ชลไปส่งอาจารย์อายุ ที่ดอนเมืองมาค่ะ
และเขียนรายงานความคืบหน้าแก่สื่อมวลชนซึ่งนำมาลงไว้ ใน
http://gotoknow.org/blog/chonruitai/40442
“อ.อายุ พร้อมทำหน้าที่ตัวแทนประเทศไทยอย่างดีที่สุด แม้ยังไม่ได้รับอนุมัติสัญชาติไทย” อาจารย์อายุ นามเทพ อาจารย์ดนตรีไร้รัฐไร้สัญชาติจากมหาวิทยาลัยพายัพ จังหวัดเชียงใหม่ ได้เดินทางไปเข้าร่วมการแข่งขัน Choir Olympic ครั้งที่ ๔ ที่เมือง Xiamen ประเทศจีน ในฐานะตัวแทนประเทศไทย แล้ว แม้ว่าคำขอสัญชาติไทย ตามมาตรา ๑๑(๑) พรบ.สัญชาติพ.ศ. ๒๕๐๘ ด้วยเหตุที่ทำคุณประโยชน์แก่ประเทศไทย จะยังไม่ได้รับการพิจารณาจากรมต.ว่าการกระทรวงมหาดไทย ดังที่ อาจารย์อายุ นามเทพ ได้เดินทางออกจากประเทศไทยไปยังเมือง Xiamen ประเทศจีนแล้ว เมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๙ เวลา ๑๔.๒๐ น. ด้วยสายการบิน Air Asia ซึ่งออกจากสนามบินดอนเมือง บินตรงไปยังเมือง Xiamen ประเทศจีน โดยที่อาจารย์อายุได้ใช้เอกสารเดินทางฉุกเฉิน(Emergency Certificate) แทนหนังสือเดินทาง (passport) ซึ่งได้ออกให้โดยกระทรวงการต่างประเทศของไทย ทั้งนี้เนื่องจากอาจารย์อายุยังคงเป็นบุคคลไร้รัฐไร้สัญชาติซึ่งไม่มีสัญชาติของประเทศใดเลยในโลก ในการเดินทางครั้งนี้จึงจำเป็นต้องขออนุญาตเดินทางเข้าออกประเทศ ทั้งประเทศจีนและประเทศ ไทย ซึ่งต่างก็ได้ดำเนินการเรียบร้อยไปก่อนล่วงหน้าแล้ว อาจารย์อายุจึงเป็นบุคคลพิเศษเพียงท่านเดียวที่หาได้น้อยมากในสายการบินใดๆ ในโลก ที่ปรากฎว่ามีทั้งวีซ่าเพื่อเข้าประเทศจีน และ ยังมีวีซ่าเพื่อเข้าประเทศไทยหลังจากเสร็จสิ้นการแข่งขันครั้งนี้แล้วด้วย .......
เรื่องเข้าประเทศจีนก็เชื่อว่าจะไม่มีปัญหาค่ะ (เมื่อคืนไม่ได้รับแจ้งใดๆ ที่เป็นปัญหา)
ซึ่งเรื่องนี้อาจารย์อายุได้รับวีซ่าจากประเทศจีนเรียบร้อยแล้ว และได้ให้อาจารย์อายุติดจดหมายชี้แจง(ภาษาอังกฤษ) ถึงสาเหตุที่ต้องใช้เอกสารเดินทางฉุกเฉิน ที่อ.แหววเขียนถึงสถานทูตจีนติดตัวไปด้วยค่ะ
ค่ะ วันนี้พานักศึกษาของม.พายัพ ที่ไม่ได้เดินทางไปเมื่อวันเสาร์ ขึ้นเครื่องไปเรียบร้อยแล้วค่ะ
ช่วยกันหลายคนค่ะ คือ มีพี่นก สรศักดิ์ ศิษย์เก่าม.พายัพ ครูแดง แห่งสาขาดุริยศิลป์ ม.พายัพ และ คุณโอ๋ คนของสมาคมขับร้องประสานเสียง เจ้าหน้าที่ของสายการบินแอร์เอเชีย ช่วยประสานงานด้วยอีกแรง
วันนี้อะไรที่มันดูยากและไม่น่าเชื่อว่าจะสำเร็จได้ ก็เสร็จสิ้นไปได้ค่ะ
ที่ยากก็คือ วันนี้เราต้องการพาสปอร์ตเล่มใหม่(เนื่องจากกองหนังสือเดินทางยกเลิกการต่ออายุไปแล้ว ต้องทำเล่มใหม่อย่างเดียว ซึ่งโดยปกติจะใช้เวลา 3 วัน)
และต้องซื้อตั๋วเครื่องบินใหม่ให้ทันก่อน บ่ายสามโมง เพราะเครื่องจะออกตอนบ่ายสามโมงห้าสิบห้า
มีอุปสรรคมากมายและมีสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะสำเร็จได้ แต่ก็สำเร็จไปแล้วค่ะ
ที่ดีใจ คือ วันนี้เป็นเรื่องที่ไม่ได้ใช้อภิสิทธิ์พิเศษ หรือ เส้นสายเลยด้วย เพราะเราเข้าไปเดินเรื่องแบบประชาชนผู้เดือดร้อนตาดำๆ หมายความว่ากองหนังสือเดินทางยังเป็นที่พึ่งของประชาชน และ วงวิชาการได้อย่างดีค่ะ ขอขอบคุณท่านผู้อำนวยการกองหนังสือเดินทางนะคะ
สาธุ ...ขอให้เรื่องสัญชาติไทยของอาจารย์อายุ สำเร็จได้อย่างวันนี้ค่ะ
วันนี้ สอนให้เรารู้ว่า...
ถ้าเราไม่ถอดใจเสียก่อน และระฆังยังไม่หมดยก ก็ยังพากันไปถึงเป้าหมายนั้นได้
น้องนุ คงต้องวิ่งเดี่ยว 700 ม. เพื่อไปให้ถึง Gate 71 ให้ทันเครื่องออก ถึงขนาดต้องทิ้งกระเป๋าไว้ที่กรุงเทพ ฯ 1 ใบ เพื่อให้วิ่งได้สะดวกขึ้น
เป็นบทเรียนและประสบการณ์ ที่น่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง ...ครั้งหนึ่งในชีวิตของน้องนุ...
และต้องขอขอบคุณ หลาย ๆ ท่าน โดยเฉพาะคุณชลฤทัย ที่เสียสละอย่างมาก ที่จะช่วยเหลือ น้องนุ ให้ไปให้ได้...
เมื่อมีศรัทธา ปาฏิหารย์ก็บังเกิดจริง ๆ
กำลังใจสำคัญค่ะคุณนก ถ้าเรามั่นใจในความถูกต้องที่เรามีอยู่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่กับเราเสมอ
หวังว่า อ.อายุ รวมถึงน้องนุ...ที่เพิ่งวิ่งตามไป จะทำได้ดีที่สุด
ไม่ว่าจะได้รางวัลหรือไม่ สิ่งที่เกิดขึ้นแน่ๆ ก็คือ เสียงดนตรีของพายัพน่าจะได้มีโอกาสฝากชื่อของประเทศไทยไว้บนเวทีโลกได้ค่ะ ขอบคุณเหล่านักดนตรีจากพายัพที่ทำให้ประเทศไทยมีวันเช่นนี้
โดย มุทิตา เชื้อชั่ง
ป่านนี้ ‘อายุ นามเทพ’ อาจารย์ดนตรีไร้สัญชาติแห่งมหาวิทยาลัยพายัพ คงกำลังพาลูกศิษย์คณะประสานเสียงเกือบ 30 ชีวิตของเธอขึ้นเวทีแสดงความสามารถต่อสายตานานาประเทศอยู่ที่เมืองจีน (22-26 ก.ค.-- Choir Olympics ครั้งที่4 ที่เมือง Xiamen สาธารณรัฐประชาชนจีน)
หวังว่าการขึ้นเวทีครั้งนี้ น่าจะจุดประกายความหวังบางอย่างในชีวิตเธอ แตกต่างจากครั้งก่อนๆ ซึ่งเธอเคยเขียนบรรยายความรู้สึกไว้ในhttp://www.archanwell.org/autopage/show_page.php?t=1&s_id=230&d_id=229 “คุณเคยอยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก ยืนต่อหน้าคนนับพันและยังรู้สึกว่าตนเองเป็นมนุษย์ล่องหน ไม่มีตัวตนหรือไม่ นั่นแหละ คือตัวฉันล่ะ”
นั่นเพราะการไปแสดงดนตรีในต่างแดนครั้งนี้ เกิดจากความพยายาม การผลักดันของนักวิชาการ สื่อมวลชน และสังคมที่มีต่อรัฐบาลโดยตรงในการแก้ปัญหาเชิงเทคนิคทั้งหลาย ให้อาจารย์ดนตรีฝีมือดีของประเทศไทยได้พาลูกศิษย์ไปโชว์ฝีมือยังต่างแดน หลังจากเธอพลาดโอกาสแสดงดนตรีในต่างประเทศมากว่า 50 ครั้งตลอดช่วงชีวิตของเธอ มันเป็นการผลักดันในวงกว้าง ไม่ใช่เกิดขึ้นจากการช่วยเหลือของสถาบันวัฒนธรรมเยอรมัน (เกอเธ่) สถานทูตเยอรมัน และผู้หลักผู้ใหญ่อย่างเงียบๆ เหมือนการเดินทางไปแสดงคอนเสิร์ตในต่างแดนครั้งก่อนสมัยที่อาจารย์อายุยังเป็นสาวแรกรุ่น อย่างไรก็ตาม ในครั้งนั้นเธอดีใจมาก แต่เหตุผลที่เธอดีใจออกจะฟังดูแปลกสักหน่อยสำหรับคนทั่วไป “ในที่สุดฉันก็ได้รับหนังสือเดินทางพิเศษที่ออกให้พร้อมวีซ่าให้กลับเข้ามาในประเทศได้ 2 ครั้ง และฉันก็ได้ร่วมเป็นตัวแทนไปเผยแพร่วัฒนธรรมไทย ที่ฮ่องกงและเบอร์ลินตะวันตกในเดือนตุลาคม 2521 กับคนอื่นในทีม เป็นเดือนที่ฉันมีความสุขที่สุด เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันมีกระดาษหนึ่งแผ่นจากทางการไทยที่ระบุว่า ฉันเป็นคน”
สำหรับอาจารย์อายุ และบุคคลไร้สัญชาติ ไร้รัฐอีกนับล้านในประเทศไทย พวกเขารู้ดีว่า การต่อสู้เรื่องสัญชาติของพวกเขาไม่ใช่เพียงเรียกร้องสิทธิความเป็นคนไทยเท่านั้น แต่มันหมายถึง ‘สิทธิการเป็นคน’ นั่นเลยทีเดียว เพราะทันทีที่รัฐสมัยใหม่ลากเส้นแบ่งเขตแดนประเทศตัวเองอย่างชัดเจน แล้วชะตากรรมนำพาให้บางชีวิตกลายเป็นบุคคลที่รัฐไหนก็ไม่ต้องการ (ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลงี่เง่าขนาดไหนก็ตาม) นอกจากพวกเขาจะต้องประสบกับอาการไร้ตัวตนอย่างอาจารย์อายุแล้ว ถ้าโชคร้ายเป็นคนชายขอบ เป็นชาวบ้านยากจนในถิ่นฐานห่างไกลก็ยิ่งไม่มีโอกาสเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐานหลายอย่างที่ชีวิตคนสามัญที่สุดคนหนึ่งพึงได้รับ ไม่ว่าการศึกษา การรักษาพยาบาล การมีอิสระในการประกอบอาชีพฯ
กรณีของอาจารย์อายุ เป็นภาพสะท้อนที่ดีถึงปัญหาคนไร้สัญชาติที่ยืดเยื้อและยุ่งยากอยู่มากในประเทศไทย เพราะจนบัดนี้ปัญหาของเธอก็ยังไม่คืบหน้า แม้ว่าเธอจะเป็นอาจารย์ที่มีฝีมือทางดนตรีอย่างสูง มีลูกศิษย์นับไม่ถ้วน (วงอีทีซี วงอะแคฟเปล่าเซเว่น จิ๋วเดอะสตาร์ ด็อจ(โบกี้-ด็อจ) ครรชิต-ทิตแหลม ล้วนผ่านมือเธอมาแล้ว) อยู่เมืองไทยมากว่า 50 ปี มีสามีชาวไทย และลูกชายอีก 2 คน รวมทั้งเคยทำเรื่องถึงหน่วยงานต่างๆ ไม่รู้กี่หน ตลอดจนจดหมายถึงนายกรัฐมนตรีก็แล้ว
คุณนารีรัตน์ซึ่งเป็นนักศึกษาไทยในประเทศจีนเล่าว่า ไปดู อ.อายุและทีมเล่นดนตรีมาแล้ว กำลังจะส่งรูปมาให้ดูค่ะ ได้มาแล้ว จะส่งให้ดูทางโกทูโนนี่ล่ะค่ะ
รูป อ.อายุตอนเดินทางไปจีนค่ะ
http://gotoknow.org/file/archanwell/A.Ayu+goes+to+China-160.bmp
อ.จันทรวรรณดู ทีวี
ท่านว่า ทีวีว่า ทีมพายัพได้ที่สาม และทีมเซนต์จอห์นได้ที่หนึ่ง ประเทศไทย เราได้ ๒ ตำแหน่งเลย จาก ๒๐๐ ทีมนะคะ ดีใจกันเพื่ออาจารย์นะคะ
รอข่าวการให้ "ใจ" แก่อาจารย์อายุ กันค่ะ รัฐบาลไทยจะทราบเรื่องนี้ไหมคะ
ชวนอ.อายุ กับลูกศิษย์ไปร้องเพลงหน้าทำเนียบและกระทรวงมหาดไทย เดี๋ยวจะแจ้งสื่อให้ **
น่าสนนะครับครูลุยเลยบ๋ เอาให้ดังไปเลย