ในการเตรียมหัวข้อสำหรับแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกับ นักศึกษาสายวิทยาศาสตร์สุขภาพที่ประกอบด้วย คณะแพทยศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ คณะทันตแพทยศาสตร์ คณะเภสัชศาสตร์ วิทยาลัยพยาบาลฯลฯ ในวันเสาร์และอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ที่เขื่อนอุบลรัตน์ ขอนแก่น
ทางผู้จัดการเครือข่ายและคณะกรรมการเครือข่ายทิ้งโจทย์สำคัญให้พวกเราเหล่าเพื่อนพ้องทำหน้าที่ ซัลลิแวน คือ การให้นักศึกษาเหล่านี้ตะหนักถึงคุณค่าของตนเองและนำศักยภาพไปช่วยคนอื่นในรูป จิตอาสา
แนวคิดที่พวกเราเหล่า ซัลลิแวน ใช้ในกระบวนการครั้งนี้ คือแนวคิดจากวรรณกรรมเรื่อง โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล ดังนั้นผมจึงเลือกบางส่วนที่จะไปแลกเปลี่ยนกับเหล่านักศึกษาจากการตีความของผมเอง
ผมมองเรื่อง Self Awareness ในรูปของ SWOT โดยยืมรูปการวิเคราะห์จากนักการจัดการโดยเอาตัวตนของ โจนาทานเป็นที่ตั้งหาจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาสและอุปสรรคที่เกี่ยวกับกับตัวโจนาทาน
ดังนั้นเมื่อคิดกรอบหลวม ๆ ได้ผมจึงนำมาวางไว้กับแนวคิดเรื่อง Self Awarenessผมแยกออกง่ายๆ คือ
- โจนาทานจะต้องตะหนักถึงคุณค่าของตนเองและยอมรับถึงคุณค่าของตนเอง ในวรรณกรรมโจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล ริชาร์ด บาก เขียนเกี่ยวกับโจนาทาน ลิปวิงสตัน นางนวลว่า “ โจนาทาน ลิปวิงสตัน นางนวลได้รับการปฏิเสษในเรื่องการฝึกบินเร็วจากแม่และพ่อเนื่องจากพวกเขาเห็นว่าเหตุผลที่บินก็เพื่ออาหารดังนั้นเวลาทั้งหมดควรเพื่อแย่งอาหารไม่ใช้ฝึกบิน แต่โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวลทำได้ไม่ตลอด เขาเชื่อว่าน่าจะใช้เวลาฝึกบินมีอะไรอีกมากมายที่ต้องเรียนรู้ และเขาก็ได้ทำเช่นนั้น” แน่นอนที่สุดเมื่ออ่านโจนาทานจบจะพบว่า โจนาทานได้ตะหนักถึงคุณค่าของตนเองในการที่จะทำเรื่องราวที่มีอิสระเสรีภาพตามความเชื่อมั่นในตนเองของเขา
- เมื่อพบจุดอ่อน จุดแข็งในตนเองในการวิเคราะห์แล้ว โจนาทานจำเป็นอย่างที่ที่จะต้องเพิ่มคุณค่าของตัวเอง ริชาร์ด บากเขียนเกี่ยวกับโจนาทาน ลิปวิงสตัน นางนวลว่า “ โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล กระพริบตาในความมืดหลังจากที่ไม่สามารถบินไปได้เหนือสองพันฟุตและเขารู้สึกถึงความปวดร้าวทั้งกายและจิตใจ ในขณะที่ล่องลอยเขาก็คิดถึง ปีกสั้นที่เหมือนกับนกเหยี่ยว สิ่งที่เขาทำคือ พับปีกของตนเองไว้เกือบหมดแล้วใช้เพียงแต่ปลายปีกเทานั้นที่ใช้บิน และโจนาทาน ลิปวิงสตัน นางนวลก็ได้พัฒนาตนเองจนสามารถเรียนรู้การแก้ปัญหาและบินได้อย่างรวดเร็วตามที่เขาต้องการ”
อีกสองข้อตามได้ในบันทึกต่อไปนะครับ