ความทุกข์ของแม่ที่หวาดกลัวในลูก
โอกาสที่ได้รับในชีวิตวันนี้คือ การได้เรียนรู้ความทุกข์ของผู้เป็น "แม่" ถึงสองท่านที่ซ้อนเข้ามาในห้วงเวลาที่ใกล้เคียงกัน ในรายแรกนั้น จากอาการหวาดวิตกเริ่มมีอาการหวาดระแวงกลัว "ลูก" ของตนเองอาละวาด สืบเนื่องจาก...มีอารมณ์ความรุนแรง ในขั้นที่ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ร่วมกับดื่มสุรา ...
เวลาที่มีอารมณ์รุนแรงนั้นจะทุบปาข้าวของ ถึงขั้นจะเผาบ้าน
กลางคืนแม่จะนอนไม่หลับ ความวิตกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้
ส่วนในอีกรายหนึ่ง...แม่มีประวัติป่วยเป็นโรคเบาหวาน และถูกตัดขาข้างหนึ่ง ลูกที่เพิ่งพ้นคดีจากคุกมาอาศัยอยู่ด้วย แต่ก็ยังกลับไปเสพยาอีก เวลาที่เมายามาจะทำร้ายร่างกายแม่ ...ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ซึ่งก่อนที่แม่ถูกนำส่งนั้นมีเรื่องทะเลาะกันและพยายามจะใช้มีดฟันแม่ตัวเองลักษณะที่คล้ายกันของสองรายนี้คือ ... เมื่อย้อนไปในอดีต ความรักความอบอุ่นและอารมณ์ของแม่มีผลต่อการบ่มเพาะอารมณ์ในทางทำลายของลูก ... ลูกได้รับการรดน้ำต้นไม้แห่งจิตใจที่มีความรุนแรงต่อเนื่องมาเป็นระยะเวลายาวนาน ในรายแรกนั้นแม่กับพ่อแยกทางกัน และแม่แต่งงานใหม่อีกหลายครั้ง ส่วนแม่ในรายที่สองนั้นมีอาชีพค้าบริการทางเพศ...
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คือ ... สิ่งที่ปรากฏอันสืบเนื่องมาจากเหตุในอดีตที่ส่งผลถึงสภาวะที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน...
มันคือ...อะไรกัน?
ในแนวทางการรักษา เยียวยา... ที่พบโดยทั่วไปอย่างมากส่งพบแพทย์และแพทย์ให้ยารักษาคลายเครียด หรือหากว่าเริ่มมีอาการทางจิตเวช ก็จะให้ยาทางจิตเวชไปเลย
แต่...ในเรื่องของการเยียวยาในระดับลึกลงไปทางด้านจิตใจยังมีการช่วยเหลือได้น้อย
ในรายแรกนั้น ... ทีแรกไม่ยอมรับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมีสาเหตุแห่งความสืบเนื่อง เธออยากจะส่งลูกหนีไปให้ไกล เช่นไปไว้ที่โรงพยาบาลที่รักษาทางจิตเวชโดยตรง หรือแม่ในรายที่สองก็อยากให้นำลูกกลับเข้าไปกักขังในเรือนจำเช่นเดิม...
ผู้คนมักเข้าใจว่า การกักขังคือ การแก้ไข
แต่...ในสองรายนี้ สิ่งที่ข้าพเจ้าเริ่มบ่มเพาะผ่านการเยียวยา คือ การเสริมสร้างความเข้าใจในความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ให้แม่ทั้งสองรายนี้ได้เกิดการยอมรับว่านี่คือ ปัญหาที่เกิดขึ้นและเราไม่สามารถหลีกหนีไปได้ แต่เราจะต้องช่วยเหลือกัน ... โดยเริ่มจากการช่วยตนเองก่อน นั่นก็หมายถึง "นำพาให้แม่สามารถช่วยตนเองได้" อันสามารถนำตนเอง ไปสู่ความร่มเย็นในจิตใจ พร้อมรับต่อสถานการณ์และปัญหาที่เกิดขึ้นได้...
มันคือ ความเรื้อรัง...ที่เป็นห่วงโซ่เชื่อมโยงและผูกพันกัน และการแก้ไขเรื่องนี้ ข้าพเจ้าเลือกการเยียวยาแม่ก่อน จากนั้นค่อยเชื่อมโยงไปสู่ลูก เพราะลูกเองก็ยังไม่ตระหนักว่าสิ่งเกิดขึ้นนั้นคือ ความทุกข์ร้อน หากตัวบุคคลไม่ตระหนักที่จะแก้ไข ก็ยากที่จะทำสิ่งใดได้ ... อย่างลูกในรายที่สอง ตอนนี้ก็คงให้ดำเนินคดีตามกฏหมายไปก่อน
ทุกอย่างคือ สภาวะแห่งความทุกข์
เราปล่อยให้สภาวะเหล่านี้คืบคลานเข้ามาในชีวิตอย่างไม่รู้ตัว อย่างเช่นความโกรธ อันมีรากเหง้ามาจากความไม่พอใจ และแปรเปลี่ยนระดับความรุนแรงที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ที่สุดแล้วตัวอารมณ์นี้จะฝากรากลงลึกในจิตใจของเรา และผลักดันให้เราทำสิ่งต่างๆ ที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ...อย่างยากที่จะควบคุม
ความเห็น (4)
เป็นกำลังใจให้ "แม่" ทุกท่านค่ะ
แม่คือ...ผู้เยียวยาลูก แต่งานนี้...เราเยียวยาแม่ก่อนค่ะ
เพื่อที่แม่...จะได้ไปเยียวยา "ลูก"
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
เป็นแม่นั้นยากกว่าเป็นลูก
การเป็นอย่างที่เราเป็น และเป็นอย่างรู้ตัวว่า...เราพึงเป็นเช่นไรนั้น
คือ การฝึกฝนในเส้นทางของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นะคะ
ขอบพระคุณคุณ เบดูอิน