ยาย

วันนี้คนไข้จิตเวชเยอะมากเลย ... นั่งถามอาการและประเมินสภาพทางจิตจนเหนื่อยก็เลยได้เดินไปพัก...น้าแดง (น้าเขย)เดินมาทักจึงได้ทราบว่า ยายมาถึงที่คลินิกสูตินารีเวชแล้ว จึงได้ผละออกไปเพื่อดู แม่และน้าเข็มนั่งอยู่เป็นเพื่อน

ทันทีที่เดินไปถึงยายได้สวมกอดยาย ...ยายน้ำตาซึมและดูท่าใจเสีย

ยายบอกว่ายายเจ็บจากการตรวจภายใน ปีนี้...ยายอายุ ๘๔ ปี แล้วขณะที่ตาอายุ ๘๘ ปี

ยายมีเลือดออกผิดปกติทางช่องคลอด ไม่ว่าจะเป็นแม่ น้าเข็ม น้าตู่ และลูกๆ ของยายทุกคนต่างกุลีกุจอพายายมาตรวจ จนวันนี้หมอนัดเพื่อส่งชิ้นเนื้อตรวจ

ยายยังมีเลือดไหลซึมออกทางช่องคลอดเล็กน้อย อันเป็นร่องรอยจากการตรวจ

พยาบาลถามให้ยายใส่ผ้าอนามัย แต่ตลอดชีวิตของยาย ยายไม่เคยใส่ ระหว่างที่รอสังเกตอาการ ข้าพเจ้าพายายมานั่งรอที่ห้องพักทำงานของข้าพเจ้า เลยชวนยายพูดคุยเรื่องชีวิตสมัยที่ยายเป็นสาว และการดูแลตนเองในวิถีของสาวๆ สมัยนั้น

ยายบอกว่า สมัยยายนั้นไม่มีหรอกผ้าอนามัย...

เวลาที่เป็นรอบเดือนยายก็บอกว่าอาศัยทำความสะอาดบ่อยหน่อย และชีวิตยายก็ผ่านมาได้ด้วยการคลอดลูกสิบคน

วันนี้ยายดูผอมลง ข้าพเจ้าถามยายว่า "ยายกลัวตายไหม" ยายตอบทันทีอย่างไม่ลังเลว่า "ไม่กลัว"...ยายเป็นห่วงลูกๆ ณ ตอนนั้นเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นแม่ได้อย่างเต็มเปี่ยม ... แม่ของข้าพเจ้าอายุก็ ๖๔ ปี น้าเข็มก็ประมาณ ๖๒ ปี น้าตู่ก็ ๖๐ ปี...ไล่ๆ กันตามลำดับแล้วยายก็บ่นห่วงคนนั้นห่วงคนนี้... ในสายตายายลูกทุกคนของยายในความรู้สึกของยาย ก็คือ "เด็ก"...ที่สัญชาตญาณแห่งความเป็นแม่ยังผูกพันอย่างเหนียวแน่น

ข้าพเจ้า...รู้สึกสงสารยาย...

ไม่อยากให้ยายต้องมาเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายแรงใดใด ในช่วงสุดท้ายของชีวิต

ตลอดตั้งแต่จำความได้ ยาย...เป็นผู้หญิงที่ขยัน เป็นตัวอย่างภรรยาที่ดีของตา เป็นชาวบ้านที่สามารถพูดคุยภาษาอังกฤษกับฝรั่งได้ป๋อเลย... ทุกวันนี้บนพื้นที่รกยายก็ไปถางออกและทำสวนปลูกพืชผักปลอดสารพิษ...

ขณะที่ยายนั่งอยู่ในห้องข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นศิริมงคลอย่างยิ่งที่ทั้งยาย แม่ และน้าๆ มานั่งห้อมล้อมในห้องอันเป็น "รังหนู" ที่ข้าพเจ้าใช้พักพิงในชีวิตการทำงาน...เพื่อบ้านเกิดของข้าพเจ้า แต่เสียดายโอกาสเช่นนี้ลืมถ่ายภาพไว้ เพราะใจที่มีอยู่ทั้งหมดมุ่งไปที่ยายอย่างเดียว...

โซฟา...ที่ยายนั่งในวันนี้