นั่นน่ะคือ...ความงาม
ผ่านดวงจิตแห่งการรับรู้ของผู้คน...
ที่ต่างหมุนวนอยู่รอบกันและกัน...
และเวียนเพื่อมาบอกว่า "ฉัน" นั้นเป็นเช่นไร
แล้วก็เดินจากไปตามห้วงแห่งเวลา...
และ... "ฉัน"...ที่ว่าก็ยังคงอยู่...เฉกเช่น "ฉัน"
ที่ไม่มีเหลี่ยมไม่มีมุม มีแต่เพียงการหมุนวนไป...
สัมผัส.. "ใจ"...ผู้คน และบอกออกมาต่อ "ฉัน" ว่า...
"ฉัน"นั้นเป็นเช่นไร...
๔ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓
ไร้นิยาม แต่เปี่ยมด้วยพลัง และเหนือคำบรรยายค่ะ (^_^)