การเรียนรู้ลมหายใจ หรือการทำอานาปานสตินั้น ฝึกประมาณ 3 วัน ก็เริ่มเข้าสู่การเรียนวิปัสสนากรรมฐาน ในช่วงวันสุดท้ายของการฝึกตามลมหายใจนั้น ค่ำคืนก่อนถึงเวลาสอบอารมณ์กับอาจารย์ที่เป็นครูฝึก ดิฉันมีอาการแปลกๆ เกิดขึ้นกับตนเอง คือ อึดอัด อยากจะอาเจียน ทะลักขึ้นมา พยายามวางอุเบกขาอยู่ตลอดเวลา แต่อาการดังกล่าวก็พยายามทะลักทะล้นขึ้นมา จนเมื่อตอบสอบอารมณ์จึงได้ถามอาจารย์อาการที่ว่านั้นคืออะไร ท่านบอกว่าเป็นอาการของกิเลสที่ทะลักขึ้นมา ที่ดิฉันวางอุเบกขานั้นถูกต้องแล้ว และหากเมื่อเรานิ่งขึ้นอาการที่ไว้นั้นจะหายไป จากเหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันได้ทราบถึงที่ว่า "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป"...ว่าคืออะไร จากเหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้ในเรื่องดังกล่าวอย่างเข้าใจยิ่งขึ้น
เมื่อเริ่มเรียนวิปัสสนา การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นเริ่มเป็นเรื่องยากกว่า การเฝ้าสังเกตลมหายใจ เพราะนี่เป็นการตามดูทุกอณูแห่งเซลล์ชีวิต โดยเริ่มจาก The Top of The Head อันเป็นศูนย์รวมแห่งจักรวารทั้งหลายแห่งจิตวิญญาณเรา เฝ้าไล่ตามความรู้สึกไล่เรื่อยมาจนบนลงไปส่วนต่างๆ ของร่างกาย ช้าๆ พยายามจับอารมณ์ ความรู้สึกของตนเองให้ได้ เวลาที่ใช้ในการฝึกก็เริ่มตั้งแต่ตีสี่..เรื่อยไปจนถึง สี่ทุ่มเหมือนเดิมกับที่ฝึกอานาปานสติ
ไม่มีความเห็น