มวยซุ่ม เจอยอดมวยซุ่ม


ชกคืนนั้น สนุกมาก แลกเตะ แลกต่อยกันตลอดสามยกแรก ไม่มีการใช้ศอกเพราะเราตกลงกันไว้ก่อนชก แต่ดูผิดสังเกตตรงที่มันรับลูกเล่นเราได้ทุกลูกแล้วโต้กลับ........... ปื๊ดมันจะล้มมวยให่้้เราน๊ะ รักษาตัวให้ดี ....กรรมการสั่งยุติการชก เดินไปหยิบไมล์ พูดว่า........

วันนั้นประมาณปี ๒๕๑๖  เพื่อนพ่อ(โกกวาง)ขับรถมาชวนไปชกมวยงานวัดท่าพระ  ฝั่งธนบุรี  งานวัดประจำปี   คืนนั้น  จำได้ว่ามีเวทีมวยอยู่ข้างโบสถ์

ไปถึงแล้วหาคู่ชกไม่ได้  ....  ที่วัดคืนนั้น  ก็หามวยคู่เอกไม่ได้เช่นกัน....สักพักมีเซียนมวยมาบอกให้ไปประกบคู่มวยกับนักมวยจากกรุงเทพฯ  
....เฮ้ย...ถ้าเป็นเด็กกรุงเทพจริง ๆ ไม่มีใครเก่งกว่าเองไอ้ปื๊ดรุ่นนี้มึงสู้ได้  แต่ขอดูตัวก่อน...  เสียงโกกวางพูดปลอบใจ  หรือหรอกเราไปเป็นหมูก็ไม่รู้  เพราะขึ้นชื่อว่าเซียนพนันไว้ใจใครไม่ได้สักคน   ....  ถามพ่อดู  พ่อบอกพอสู้ได้  แต่พ่อไม่บอกว่ามันเป็นใคร...

เริ่มชกเป็นคู้ที่ ห้า  สมัยนั้นก่อนชกถูกเพื่อน  นำยาม้ามาให้กิน หนึ่งขา   ....  ม้าตอนนั้นเป็นเพียงยาขยัน  แต่มีข้อเสียคือขาจะอ่อน ยิ่งเหงือออกยิ่งคึก  ไม่เหยื่อย

ชกคืนนั้น  สนุกมาก  แลกเตะ  แลกต่อยกันตลอดสามยกแรก ไม่มีการใช้ศอกเพราะเราตกลงกันไว้ก่อนชก แต่ดูผิดสังเกตตรงที่มันรับลูกเล่นเราได้ทุกลูกแล้วโต้กลับแบบไม่ให้เราเจ็บ  แต่ทำทีเหมือนรุก-รับ ต่อเนื่อง

ปื๊ดมันจะล้มมวยให่้้เราน๊ะ   รักษาตัวให้ดี  พ่อเตือนเมื่อหมดยกสาม  พ่อไม่เล่นหรอกดูมันผิดสังเกต

ขึ้นยกสี่  ฟังเสียงราคาต่อรอง  ยิ่งผิดสั่งเกตมาก  ทั้งๆที่เราชกกันได้สูสี  แต่ราคาข้างล่าง  ผมเป็นรอง(เสียเปรียบ)อยู่  ห้า-สี่ ;สาม-สอง  ปลายยกสี่  มันเร่งเครืองทำราคาหนึห่างด้วยการออกอาวุธเตะหนักๆ จะ ๆ ก่อนหมดยก  โดนไปสองชุดเล่นเอาสะอึก

ขึ้นยกห้า  ผมแก้ทางด้วยการโต้กลับทันที  ได้ผล  คิดว่าลูกโต้ของเราแก้ทางได้ดี  มันเข้ามาประกบตี่เข้า  ขณะนั้นได้ยินมันพูดเบาๆว่า  ทำได้แค่นี้หรือไอ้บ้านนอก...

ผมโมโหมากครับ  เลือดขึ้นหน้าทันที  ผลักมันออกแล้วเบิ้ลตีนซ้ายเป็นชุดๆ สองชุดเท่านั้น  คนดูเฮทันทีเมื่อตีนซ้ายฟาดไปที่ก้านคอ  

เท่านั้นแหละ  กรรมการสั่งยุติการชก  เดินไปหยิบไมล์  พูดว่า  คู่นี้  ผมไม่มีการตัดสิน   มุมแดงชกไม่สมศักดิ์ศรี  ลงไป......

ผมงงมากครับ  ...  แต่คู่ชกนอนหลับอยู่กลางเวที  แพทย์สนามรักษาอยู่นาน  เพราะมันเนียนมาก ๆ ขนาดยอมให้ผมเตะก้านคอจนหลับคาตีน  สลบจริง ๆ  แต่มันไม่คุ้มกันเลยไอ้มวยล้มเอ๋ย  ไม่ซื่อต่ออาชีพอย่างนี้ไม่เจริญแน่

ได้ค่ารถกลับบ้าน  เจ็ดร้อยห้าสิบ  สมัยนั้นถือว่าเยอะมากแล้ว

เพราะฤทธิ์ยาม้าที่ค้างอยู่อาการคึกยังไม่หมด  ต้องถอนฤทธิ์ยาด้วยเหล้าแดง(แม่โขง)ครึ่งกลม  กินเพียว ๆ จึงนอนหลับได้  (...เมาซิครับผม..) นี่แหละพวกติดยาจึงติดเหล้าไปด้วย

 

คำสำคัญ (Tags): #มวยไทย
หมายเลขบันทึก: 360193เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2010 23:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะ

  มาชมบันทึก...ไม่เจอกันนานนะคะ...สบายดีนะคะ...ครูกระเเตเป็นคนที่ชอบดูมวยมากๆค่ะที่เวทีมวยลุมพินีจะไปเป็นประจำ..มีนักมวยในดวงใจด้วย..เป็นคนอีสานแต่ชอบมวยใต้ค่ะ ก้องไกร ว.วราญชัย..ชอบมากค่ะ.....มวยในอดีตชอบพรานศอกร้อยเข็ม..มวย อ.สุวรรณภูมิ จ.ร้อยเอ็ดค่ะ....อ่านบันทึกนี้ทำให้รู้เทคนิคการล้มมวย...ไม่น่านะคะ...ตอนนี้ครูกระเเตเปิดค่ายมวย ศ.พงศ์พยัคฆ์..ที่บ้านค่ะ..ช่วยแนะนำด้วยนะคะ...ขอบคุณบันทึกดีๆค่ะ

ขอบคุณครับ ดร.กระแต มาตายี หัวหน้าค่าย ส.สุวรรณ แก่งมากครับที่มาช่วยวงการมวย ดีครับเราจะได้ช่วยกันอนัลักษณ์มรดกไทยอันล้ำค่าให้อยู่กับลูกหลานไทยสืบไป

อะรูปครูแปรง ^_^ แวะมาเยี่ยมเยียนนักมวยไทยครับผม อ่านเพลินดีครับ ผมเองไม่มีประสปการณ์มวยไทยบนเวที อยากจะขอครูไปลองสักครั้งเหมือนกันครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท