ร้อนระอุ...แผ่ซ่านทั่วร่าง
ในใจหนาวสั่น...สะท้านเยือก
ซม...จมอยู่กับที่
กายา...ไม่ไหวและอ่อนแอ
หากแต่..จิต"ใจ"...แกร่ง
และ..หยัดยืน
พยุงกาย...ลุกขึ้นอีกครา...
ปกปิดความอ่อนล้า...ภายใน
ผยองย่อง..แห่งตัวตน...ที่เป็น"ตน"
หากจิตแกร่งแต่กายถูกกัดกร่อน
รู้หนาวร้อนรู้เห็นที่เป็นอยู่
รู้ทันโลกรู้ทันรักจักเป็นครู
กายรับรู้จิตรับทันนั่น "พอดี"
ฝากดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
จิตดับ...กายสลาย
จิตหมอง...กายหม่น
จิตสุข...กายผ่องแผ้ว
ที่ตั้งของ "ชีวิต" คือ "จิต"
จิตอยู่...กายอยู่
จิตดับ...กายดับ
จิตสุข...กายสุข
จิตทุกข์...กายทุกข์
ทุกอย่างจิตสั่ง...กายทำ
คุณ"ขจิต", คุณ"ผอ.บวร" และ คุณ"vij"
ขอบคุณ"ทุกท่าน"ที่มาเติมเต็ม...ต่อยอด..ประโยชน์ที่หวังก่อเกิด..คือ...ใครก็ได้ที่เข้ามาพบเจอและนำไปต่อยอดในชีวิต"ตน"....บันทึกนี้สะท้อน "ตน"ภายในเพราะโดนพิษ"ไข้หวัดใหญ่"เล่นงานมาได้สัปดาห์หนึ่งแล้ว...แต่ไม่อยากนอนซม...เพราะยิ่งซม...มันก็ยิ่งซม
บางครั้งการเจ็บป่วย (illness) ก็ใช้เพียงความแกร่งภายในบำบัด แต่หากโดยธรรม(ชาติ) ก็จำเป็นต้องใช้ภายนอกบ้าง มาเสริมกันในบางครา หากมัวดื้อดึง จะใช้แต่ภายใน หมดแรงแล้วไซร้ ภายนอกจะเสริมไม่ทัน เป็นอันต้องซมไปหลายวัน ฉะนั้นต้องประเมินตน
ขอให้หายป่วยไว ๆ จะได้มีแรง...สู้
น้องน้อย...
นอนซะพี่จะกล่อม...
หลับตา...หลับตานะ...สายลมจะพัดวี
ตื่นขึ้นเช้าพรุ่งนี้..." ดาว " จะอยู่เคียงหมอนที่หนุนนอนนะคนดี