หากไม่มีศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง หลักฐานเอกทางประวัติศาสตร์ชิ้นสำคัญ วันนี้เราคงไม่รู้ประวัติศาสตร์บรรพบุรุษของตนเอง วันนี้คงไม่มีข้อความจารึกจากในศิลาที่สะท้อนวิถีชีวิตและสภาพภูมิประเทศของชาวไทยที่ว่า “ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว”
วันเวลาผ่านไป เราใช้ชีวิตแต่ละนาทีอย่างสนุกสนาน แต่อย่าลืมว่าบางครั้งหากต้องการย้อนอดีตหวนระลึกถึง ..ลมปากอาจไม่สนุกเท่า ภาพถ่าย บันทึกเรื่องราว เสียงเพลง ภาพวีดิโอ
ฯลฯ
การบอกเล่าปากต่อปาก ก็ไม่อาจทำให้เห็นภาพ หรือสามารถนำมาอ้างอิงเป็นหลักฐานได้ ใครจะไปรู้ว่าบางประสบการณ์เล็กน้อยที่ถูกบันทึกไว้ อาจใช้เป็นหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หรือการวิจัยได้
ไม่ว่าวันนี้คุณกำลังเขียนบล็อก จดบันทึกไดอารี ถ่ายภาพงานเลี้ยงในที่ทำงาน ถ่ายวีดิโอลูกรำมโนราห์ในงานโรงเรียน ถ่ายภาพอาคารบ้านเรือน ถ่ายภาพบ้านที่กำลังสร้างใหม่ ฯลฯ
ไม่แน่ว่า วันหนึ่งเรื่องราวเหล่านี้อาจมีคุณค่าเพิ่มมากขึ้นในระดับต่าง ๆ อาจเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ อาจเป็นตัวชี้วัดสำคัญในการแสดงตนต่าง ๆ หรืออย่างน้อยก็มีคุณค่าสำหรับตัวเองและครอบครัว
การเก็บสิ่งต่าง ๆ รอบตัว จะสำคัญมากน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับแต่ละช่วงเวลา และสถานการณ์ที่จำเป็น บางช่วงบางตอนของชีวิต คุณอาจระลึกย้อนไปว่า "ไม่น่าเลย..รู้อย่างนี้น่าจะ..เก็บไว้"
ฯลฯ
มนุษย์สร้างประวัติศาสตร์ให้คนรุ่นหลังได้ลอกเลียนและพัฒนา โดยไม่จำเป็นต้องคิดลองทำเอง ประสบการณ์ในอดีตของวันนี้ จึงมีคุณค่ามากเมื่อเข็มวินาทีเลื่อนไป..
เมื่อโลกก้าวไกลในศตวรรษที่ 21 นอกเหนือจากการเขียนบนศิลา จดบันทึกในสมุด อัดเทปเสียง ถ่ายภาพด้วยฟิล์ม ฯลฯ เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทสำคัญในแง่ของการเป็น “เครื่องมือ” ที่จะช่วยเก็บทุกประสบการณ์ของเราไว้
ฯลฯ
หลากหลายเทคโนโลยีที่คุณสามารถเลือกใช้อย่างเหมาะสม เพื่อให้ทุกประสบการณ์ไม่สูญหายไปตามกาลเวลา
บันทึกเพื่อเก็บ ... ไว้ใช้ในอนาคต
น่าสนใจครับ ;)
นำภาพ โพรงรอดดินมาฝาก จาก ดินแดน ฅ ฅน กินไข่มด ครับ
คุณค่าของการเก็บเกิดขึ้นโดยตัวของมันเองอยู่แล้ว
ในอนาคตได้ใช้ก็จะดี ไม่ได้ใช้ก็ไม่ถือว่าเป็นไร :)
สวัสดีครับ
ปีนี้น้องเกต ทำเวอร์ไพรื อะไหรมั่งเล่า
มันมีเรื่องบังเอิญหลายหนแล้ว
แต่ก็เป็นความรู้สึกดี ที่บังเอิญ
ผิดพลาดแก้ไข หลงวันมาใหม่อิอิ
ปีนี้เอาเหลย ฮาๆๆๆ
ปีนี้น่าว่าไม่บังเอิญแล้วค่ะบัง
อาจมีเซอร์ไพรส์บังสักอย่าง ไว้ดูกันวันงานค่ะบัง (น่าว่าบังจะได้หลานเพิ่มอีกคน) :)
เย้ๆๆๆๆๆได้ได้เห็นหลานหรือเนี่ย เอาเหมือนน้องเกดนะไม่เอาเหมือนน้องตุ้ม ฮ่าๆ กลัวหาไม่พบ ก๊าก เจ้าตัวมาอ่านจะรอดไหมเนี่ย....
บันทึกทุกสิ่งที่สามารถแบ่งปันกันได้ เล็กน้อย แต่งดงาม เย้ๆๆ
อย่างน้อยบันทึกทุกเรื่องราว คือ กาวใจอย่างดีบนโลกเสมือนแห่งนี้
อยากไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่...คงต้องเคลียร์อะไรหลายๆอย่าง
ยังไม่ได้เห็นหน้าเร็ว ๆ นี้ค่ะอาจารย์ขจิต ครั้งนี้คงต้องมานั่งคุยเรื่อง digital heritage กันในท้องก่อน แล้วครั้งหน้าคงได้พบหน้ากันค่า :)
ยินดีต้อนรับค่ะ อยากให้ได้มาแลกเปลี่ยนกัน ครั้งนี้ทีมงานตั้งใจกันมาก จากประสบการณ์ปีที่แล้ว ได้นำมาใช้ในปีนี้แน่นอนค่ะ
Please take time to think about digital record.
- in a nut shell "expected life of modern recording media is far less than stone/clay tablets" ;-)
= Life of electronic appliances/equipment (e.g. computer, hard drives, DVD drives) < 100 years
= Life of CD-ROM/DVD disks (in controlled environment) < 50 years. (Exposed to sunlight < 2 years)
= paper, photo prints < 50 years
= Metal oxidises (rusts) faster than we think!
...
All modern record media won't last 100 years -- unless kept in controlled environment (ie. very much like a snowman, it will "cost to keep".)
To hope for longer lasting records, media like stone, terracotta (baked clay) and perhaps 'modified gene' may be better options. Quick, get chisels and mallets and head for the mountains ;-) .
การออกกำลังกายของ สว.....อิอิ
ครั้งหนึ่งในชีวิตครู สว. ที่กลับไปเป็น นักเรียน...555
สวัสดีค่ะ
เห็นคุณค่าของการบันทึกมากขึ้นเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่วอญ่า
*** การบันทึกเป็นมรดกที่ล้ำค่าจริงๆนะคะ
***ขอบคุณค่ะ
อ้อ ขออภัยน้องจริญญาด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ
จะเก็บบันทึกความทรงจำด้วย
เรื่องอะไรดี มีทุกเรื่องที่น้องยกตัวอย่าง
ขอคิดก่อน.....ถ้าไปได้...หรือ...ได้ไป..จะบอกค่ะ