ธรรมชาติเป็นเพื่อน

            เช้านี้แม้หมอกควันดูหนากว่าวันวาน...แลสัมผัสถึงความไหวเอนในจิตใจพิกลอยู่  ทว่าใจกลับผุดสว่างวาบเมื่อก้าวข้ามประตูเดินออกไปที่ระเบียงของห้องพัก...ต้นสนยืนตระหง่าน มีเพื่อนนกเขาเกาะกิ่งอยู่ลำพังร้อง จุ๊กกรูๆ...ประสานเสียงจักจั่นเซ็งแซ่ สักครู่เงี่ยหูฟังได้ยินเสียงนกเขาเพื่อนอีกตัวร้องตอบ...จุ๊กกรูๆ...ดังแว่วมาแต่ไกล ความชื้นเย็นแตะผิวกายพอรับรู้ได้

            มีเพียงดินสอกับกระดาษอยู่ในมือ...เขียนวาด...หวังปลอบประโลมใจที่ไหวเอนนั้น...ลากเส้นสายด้วยดินสอเปล่าเปลือยไร้สีสัน...พบดินสอสีไม้อยู่หนึ่งแท่ง...อ้อเป็นสีเขียวตองแม้ไม่ตรงกับสีก้านใบของสนที่เป็นสีเขียวเข้มตามที่ตาเห็นก็ไม่เป็นไรดอก...แต้มสีสันเท่าที่มีพอเพลิดเพลิน ผ่อนคลายความไหวเอน เป็นจิตที่สงบนิ่งลงได้ที่ลมหายใจแผ่วเบา...สบายๆ

           มีนาคม ๒๕๕๓

[สายน้ำ ขุนเขา ลำเนาไพร]

สวัสดีครับ

• ภาพวาดสวยครับ อ่านแล้วรู้สึกผ่อนคลายครับ
• มีความสุขมากๆนะครับ

[แม่พลอย]

ขอบคุณค่ะ  สายน้ำ ขุนเขา ลำเนาไพร

เป็นความสงบเล็กๆในใจค่ะ...