ในตอนที่ 10 ของบทร้องประกอบในพิธีทำขวัญนาค ผมขอนำเอาบทร้องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวในการกำเนิดของคน เมื่อตอนที่ลูกจุติอยู่ในครรภ์ของมารดา แม่ก็จะมีสภาพและอาการคลื่นเหียนเวียนหัว อยากกินโน่นอยากกินนี่ พ่อก็จะคอยดูแลหาเอามาให้ซึ่งเป็นอาการของคนที่แพ้ท้อง ดังความในบทร้องแหล่แพ้ท้อง มีว่า
แหล่แพ้ท้อง
จากวันต่อวันเปลี่ยนผันเป็นเดือน จิตใจฟั่นเฟือนแม่เริ่มแพ้ท้อง
อยากกินของเปรี้ยวอยากเคี้ยวของดอง แม่ก็อยากกินของที่ชื่นอกชื่นใจ
อยากกินมะขามกับน้ำปลาหวาน อยากกินมะดันที่ดองในไห
อยากกินดินเผาเขม่าขี้ใต้ อยากกินเนื้อความผัดเผ็ดกระเพรา
อยากกินเนื้อหมูไอ้อูต้มข่า อยากกินปลาร้าหลนใส่มะพร้าว
อยากกินตีนเป็ดผัดเผ็ดใบกระเพรา อยากกินพริกเผาจากศรีราชา
อยากกินน้ำตาล...ที่เมืองเพชร อยากกินมันเทศรังสิตคลองห้า
อยากกินมังคุดละมุดแตงกวา อยากกินน้อยหน่าจากลพบุรี
อยากกินข้าวหมากที่ปากน้ำโพ อยากกินส้มโอนครชัยศรี
อยากกินส้มบางมดที่รดหวานดี อยากกินบะหมี่หัวอกระบม
อยากกินขนม...ที่ปากน้ำ อยากกินข้าวหลามนครปฐม
อยากกินข้าวผัดพนัสนิคม อยากกินแกงส้มใส่มะดันดอง
คุณสุภาพสตรีที่แต่งงานแล้ว เห็นทีจะไม่แคล้วเรื่องการแพ้ท้อง
ส่วนคนที่ยังไม่ได้แต่งงานหมอขวัญรับรอง เห็นทีจะต้องรออีกหลายปี
คนที่แพ้ท้อง เขากินเพราะอยาก คนที่แพ้ปากไม่รู้ไม่ชี้
คนที่แพ้ใจกินได้กินดี ไอ้ของที่ไม่มีก็ยังอยากจะกิน
หมอขวัญเสียงแห้งหมดแรงตาลาย มองเห็นน้ำใจที่ยังไม่สิ้น
ครั้นจะร้องต่อไปท่านคงไม่ได้ยิน แล้วจะได้อะไรกิน..เสียงจึงจะกลับมา....
ที่มา.. ขุนแผน ลูกปราจีน แหล่พิธีทำขวัญนาค. 2520.
ไม่มีความเห็น