คุณแม่ตกบันได


หลังจากที่มีเลือดออกเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2553 แม่ก็ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะนอนพักทั้งวัน (Absolutely bed rest) แต่รุ่งเช้าตื่นขึ้นมาย่างก้าวแรกลงบันได ด้วย slipper คู่ใหม่ที่ดูเหมือนจะใหม่และยังไม่คุ้นชินกับบันได บวกกับมือที่ถือของพะรุงพะรัง แม่จึงลื่นไถล กลิ้งตกบันไดอย่างไม่เป็นท่า ตั้งแต่ก้าวขั้นบนสุด มาจบเอาที่ชั้นล่างด้วยหัวที่โขกลงพื้นอย่างแรง

โชคดีที่ไม่สลบ หรือคอหักเสียชีวิตไปซะก่อน แม่รวบรวมพะละกำลังทั้งหมดยืนขึ้น และเดินไปหยิบโทรศัพท์โทรหาคุณพ่อ คุณพ่อตกใจมากและรีบกลับบ้านทันที

นี่เป็นการตกบันไดครั้งร้ายแรงที่สุดในชีวิตที่แม่เคยเจอ ในสมองปวดมึน แขน ขา และร่างกายข้างซ้ายปวดระบม และยกมือขึ้นไม่ได้ คุณแม่นอนร้องไห้รอคุณพ่ออยู่ที่โซฟา พี่น้ำปลาที่เดินตามลงมา น่าจะเป็นคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ตอนคุณแม่ตกกลิ้งลงมาทั้งหมด แต่ไม่สามารถบรรยายได้ พี่น้ำปลาคงรู้ว่าแม่เจ็บ พี่น้ำปลามาเลีย และนั่งเฝ้าคุณแม่จนคุณพ่อมาถึง และมองหน้าคุณพ่อเหมือนจะบอกให้รู้ว่าคุณแม่เจ็บ

คุณพ่อถามว่าจะไปโรงพยาบาลเลยรึเปล่า แต่แม่คิดว่าจะลองนอนพักให้หายมึน เพราะตอนนี้แทบขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ แต่คุณพ่อเป็นห่วงน้องเฏ ในใจตอนนั้นคุณแม่รู้สึกว่าเฏนั้นไม่น่าจะเป็นอะไร เพราะแรงกระแทกที่ก้นแม้ว่าจะกระแทกลงมาหลาขั้นบันได แต่ก็ไม่น่าจะกระทบกระเทือนถึงเฏมากนัก (เพราะปกติ แม่ก็เป็นคนนั่งแรง เดินหยาบอยู่แล้ว) แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือสมองที่ดูจะมึน และปวดไปหมด

คุณแม่ให้คุณพ่อโทรหาคุณยาย คุณยายตกใจมากและบอกให้รีบไปโรงพยาบาลทันที คุณพ่อได้ฟังคุณยายก็ร้อนใจรีบที่จะไปโรงพยาบาลตามที่คุณยายบอก แต่คุณแม่ยังลุกไม่ไหว และบอกให้รอคุณย่ากลับจากสวนยางและไปพร้อมกัน

คุณย่ากลับมาหลังจากได้ดีใจเรื่องพี่น้ำปลากลับมาบ้าน ก็เจอข่าวร้ายว่าคุณแม่ตกบันได และรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงพยาบาลกันทันที ซึ่งก็พอดีกับช่วงเวลาที่คุณแม่เริ่มหายมึนหัว และพอจะลุกขึ้นได้แล้ว

เราไปหาอ.หมอชัยณรงค์ คุณแม่เล่าอาการทั้งหมด คุณหมอทำอัลตราซาวด์ พบว่า หัวใจเฏยังปกติ ภาพรวมในครรภ์ยังดูดี สาเหตุที่มีเลือดสีน้ำตาออกครั้งนี้ น่าจะเกิดจากตำแหน่งของรกที่อยู่ใกล้กับปากมดลูก ทำให้อาจมีเลือดออกมาได้บ้างเล็กน้อย

คุณแม่ถามเรื่องสมอง คุณหมอบอกว่าถ้าไม่สลบยังโอเค แต่พยาบาลบอกให้พยายามสังเกตอาการ ถ้าตาเริ่มพร่า อาเจียนอย่างรุนแรงให้รีบไปห้องฉุกเฉินทันที

ก่อนกลับเราแวะไปซื้อเบาะที่นอน เพื่อที่จะเปลี่ยนให้คุณแม่มานอนชั้นล่าง และคุณย่าไปนอนชั้นบนแทน จริง ๆ เรื่องนี้มีการเตรียมการกันมาระยะหนึ่ง รอให้แม่ท้องแก่กว่านี้อีกหน่อย แต่ก็ไม่ทันได้เคลื่อนย้าย ก็เกิดเหตุการณ์ที่เราเตรียมป้องกันกันไว้ซะก่อน

วันนี้คุณแม่ปวดระบมไปทั้งตัว คงต้องนอนพักแล้วลูกรัก

หมายเลขบันทึก: 339574เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2010 10:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม 2012 13:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • คุณลูกคงตกใจแน่ๆ เอ..วันนี้แผ่นดินไหวหรือเปล่า
  • รักษาสุขภาพ หายไวไวนะคะ
พี่ใหม่ แม่พี่พอ น้องเพียง

สวัสดีค่ะ

อ่านจบแล้ว ตกใจค่ะ แต่คงไม่เป็นนะคะ

ของพี่เคยลื่น ตกบันได 1 ขั้น หลังคลอด 7วัน ในมือ อุ้มน้องเพียง ด้วย

( ประมาท เพราะนึกว่าเป็นลูกคนที่สองค่ะ ) นึกแล้วใจหายค่ะ

เป็นห่วงนะคะ

อ่านไปลุ้นไป ดีที่ไม่เป็นไรมาก วันนี้งานไม่เยอะเลิกงานแล้ว พี่จะแวะไปหาที่บ้านนะ TC .

รีบอ่านมาก เพื่อรีบรู้ว่าน้องเฏเป็นยังไง เเล้วก้โล่งใจเมื่อคุณหมอบอกว่าเฏปลอดภัย ค่อยกลับมาอ่านเเบบละเอียดว่าเเม่เกดเป็นไง

โล่งไปอีกครั้งเมื่อรู้ว่าเเค่ฟกช้ำ ดูแลตัวเองนะครับ เดี๋ยวเสาร์นี้พี่พลูไปหาอีก

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท