เดินตลาด
หลังจากที่สาละวน...ทำอาหารช่วยกันกับสมาชิกศูนย์ ของเมื่อเช้านี้ ... ข้าพเจ้าเดินออกมาที่โรงครัวค่อนข้างสาย ได้รับการทักทายจากพี่ตี๋และศักดิ์...ว่าวันนี้ "พี่กะปุ๋ม" ออกมาสาย... หน้าตาก็ออกค่อนข้างไม่สบาย ข้าพเจ้าพิจารณาแล้วว่าอาจเนื่องมาจากการทานอาหารที่มีผงชูรสผสมลงไปหรือไม่...
แต่เมื่อเช้ากว่าจะพยุงร่างกายเดินผ่านความมืดและลมหนาวออกมาจากที่พัก เพื่อไปที่โรงครัว... ระหว่างทางก็ภาวนา "พุทธ-โธ" แนบใจเหมือนที่เคยได้สอนน้องพลอย... ก้าวย่างทีละก้าว... พลังก็เริ่มพอมีกลับมาบ้าง แต่ก็รู้สึกได้ว่าเมื่อคืนนี้ตับคงทำงานมากกว่าปกติเป็นแน่แท้...และอีกหลายอย่างหลายสัปดาห์ที่ผ่านมาทดลอง..ปรับเปลี่ยนเวลานอนและเวลาตื่น... ก็อาจไปรบกวนกระบวนการห้วงเวลาแห่งการทำงานของอวัยวะภายในที่สำคัญ...หลายส่วนก็ได้
กับข้าวมื้อเช้า...
ข้าพเจ้าได้ทำข้าวผัดสับปะรด... และพี่ตี๋ร่วมมือกับศักดิ์ทำต้มจืดและยำเห็ดหูหนูขาวใส่หมูยอ(เจ)...
ระหว่างที่รอข้าวสุกอยู่นั้น ... ข้าพเจ้าก็ได้เจียวไข่ เตรียมไว้ให้เด็กๆ สมาชิกศูนย์ได้ใส่บาตรด้วย ...
เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจ ก็เดินกลับที่พักด้านใน...
ครานี้แหละเป็นห้วงเวลาของการดูแลตนเองบ้าง...จัดการล้างพิษภายในร่างกายออก พร้อมกับโทรหาแม่นัดแม่ว่าจะกลับไปบ้านไปทานข้าวด้วย ซึ่งแม่เล่าว่าพี่ป้อมได้เตรียมปลานึ่งไว้ตั้งแต่เช้า... ข้าพเจ้าได้ข้าวก้นบาตรไปด้วยกล่องหนึ่ง และดีใจมากที่วันนี้แม่ทานข้าวก้นบาตรด้วย ... การทานข้าวก้นบาตรนี้ข้าพเจ้าได้รับโอกาสครั้งแรกจากบาตรขององค์พระหลวงตามหาบัว... หลายปีผ่านไป ข้าพเจ้าจะรู้สึกซาบซึ้งเสมอต่อการได้ทานข้าวก้นบาตร...
จากนั้นถือโอกาสชวนและอะตอมไปเดินซื้อของ...
วันนี้ถือว่าได้โอกาสในการดูแลแม่ ... แม้ว่าร่างกายและความเมื่อยล้าจากการโดนพิษสงผงชูรสเล่นงานแล้ว...แต่เรี่ยวแรงก็ยังพอมี...
หลังจากนั้น ก็ขออนุญาตแม่กลับมาที่พัก...อันห่างจากบ้านกว่ายี่สิบกิโล ซึ่งใช้เวลาขับรถก็ไม่นาน เป็นการตัดสินใจเลือก "วิเวก" ในสถานที่ที่อยู่ใกล้บ้าน หลังจากตะลอนไป นานหลายปี... ระหว่างทางขับรถกลับมาสถานอันวิเวกนี้ ข้าพเจ้าอยากจะลองไปเดินตลาดสดยามบ่ายคล้อยดูบ้าง...
ดีจังเลย...ได้ซึมซับความเป็นชีวิต
ข้าพเจ้าไปยืนคุยกับคุณยายที่ขายข้าวกล้อง รอยยิ้มและใจที่ดีของคุณยาย ทำให้ข้าพเจ้าไม่ลังเลที่จะตัดสินใจซื้อข้าวคุณยาย พร้อมได้นำมาฝากแม่ยุพินและแม่ไวด้วย...คนละถุง...
จากนั้นแวะไปซื้อเส้นก๋วยเตี๋ยว...เพื่อจะนำมาทำราดหน้าในวันพรุ่งนี้...
แวะซื้อผักสลัดและมะเขือเทศจะนำมาทำแซนวิช + น้ำฟักทอง...
ตอนที่แวะร้านผักนั้น อยู่ๆ แม่ค้าที่ขายผักก็ได้เล่าถึงความเจ็บป่วยของตนเองให้ข้าพเจ้าฟัง ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่งที่แม่ค้าเกิดเป็นความไว้วางใจที่อยากจะบอกกล่าวถึงความทุกข์ความกังวลใจ...ให้รับฟัง
พอกลับมาถึง...โรงครัว
ข้าพเจ้าได้เตรียมฟักทองเพื่อนึ่งและทำเป็นน้ำฟักทองพรุ่งนี้ โชคดีว่าพี่ตี๋เดินผ่านมาและอาสาจุดๆฟเตาถ่านให้... ระหว่างที่นั่งเตรียมฟักทองนั้น ใจก็ภาวนาไปกับลมหายใจเข้าและออก ระหว่างรอเตาร้อนก็เตรียมน้ำมะขามให้เด็กๆ ได้ดื่มล้างพิษด้วย...
เคยถามตนเองเหมือนกันว่า ทำสิ่งต่างๆ เหล่านี้ทำไม...
คำตอบก็คือ...เป็นโอกาสที่ผ่านเข้ามาให้ได้ทำ...
และเมื่อโอกาสผ่านเข้ามาแล้ว ก็พึงทำอย่างตั้งใจและเต็มที่ต่อสิ่งที่ทำนั่นซะ...เผื่อว่าวันหนึ่งอาจไม่ได้ทำ อาจพลาดโอกาส... อาจมานึกย้อนเสียใจ ว่า ณ ขณะนั้นทำไมไม่ทำอย่างเต็มที่...
การได้เดินตลาด...อันเป็นตลาดแอร์และตลาดสด...
สำหรับวันนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่อยู่อย่างต่อเนื่องของเวลา อย่างน้อยวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ข้าพเจ้าได้เห็น "ชีวิต" และความคิด ความรู้สึกของตนเองต่อเรื่องราวที่เข้ามากระทบ...
ความเห็น (3)
แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ
สวัสดีคะ พี่กะปุ๋ม ..คิดถึงพี่นะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ไปเรื่อยๆ...ใจสบาย สบาย...ค่ะ
ขอบพระคุณค่ะพี่ไก่และน้องพอลล่า...
