เส้นทางแห่งการถูกกำหนด
เมื่อก้มลงกราบพ่อ ... "ใจ" นั้นปรารถนาอยากบอกท่านถึงความคิด ที่ปรารถนาจะหยุดโลดแล่นไปในสภาวะ แต่นั่นน่ะเป็นหนทางแห่งการหลงทาง เมื่อพ่อเมตตาใช้เวลาอย่างเนิ่นนานเพื่อบอกทาง...
"อย่าเห็นแก่ตัว"...
คำว่าอย่าเห็นแก่ตัวของพ่อคือ อะไรล่ะ?
คำถาม ณ ขณะนั้น สั่นสะเทือนต่อความสงสัย แต่ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า สิ่งที่พ่อเมตตาสอนนั่นน่ะ คือใช่แล้ว คือหนทางแล้ว...เป็นเส้นทางแห่งการได้ถูกกำหนดมา พ่อไม่บอกให้ทำ แต่พ่อให้กำลังใจ กำลังใจอันเต็มเปี่ยมแห่งรสพระธรรม
"อย่าเห็นแก่ตัว" คือ ธรรมะลงที่ลงไปในใจ...
อย่าเห็นแก่ตัว...คือ การละออกจากตัว จากตน จากอารมณ์ จากความรู้สึกนึกคิด หากแต่นำพาวิถีที่เหลืออยู่ดำเนินไปด้วย "ความเข้าใจ" ความเข้าใจในเหตุและผลที่ปรากฏ ว่าเป็นดั่งเช่นนั้นเอง และน้อมรับสภาวะปรากฏด้วยใจที่นอบน้อม...
เรียนรู้ หนทางแห่งการเสียสละ เสียสละออกจาก... "ความเห็นแก่ตัว"
การละออกจากการมอง การเห็น จาก "ตัว" ที่ประกอบไปด้วยทั้งร่างกาย อารมณ์ ความ
รู้สึกนึกคิด... สิ่งที่พ่อสอน คือ สิ่งที่เราน้อมมาใส่ลงไว้ในใจ และต้องปฏิบัติด้วยตัวเอง...
พ่อชี้ให้เห็นความมีประโยชน์ที่ยังคงมีอยู่ต่อโลก ต่อสังคมนี้ ทำให้นึกถึงหนทางแห่งองค์พระหลวงตาเมตตาบอกทาง คือ การทำเพื่อโลก...หนทางแห่งการเสียสละอันยิ่งใหญ่... สอดรับแห่งผู้มีพระคุณทั้งสองท่านที่บอกทาง
หากว่า...เราเห็นแก่ตัว เราคงไปใช้ชีวิตออกไปแยกออกจากครอบครัว สังคม และโลก แต่พ่อเมตตาบอกว่านั่นน่ะไม่ใช่หนทางของเรา หนทางเราเป็นมาดั่งเช่นนี้ ไม่ใช่จากการละออกจาก "รูป"ภายนอก หากแต่เป็นการละออกจากภายใน เราจึงน้อมรับ อดทน และพากเพียรดำเนินวิถีไปตามหนทางที่ถูกกำหนดมาในห้วงเหตุนั้น และขณะเดียวกันการดำรงตนให้อยู่ในสภาวะที่เผชิญไม่ว่าจิตหรือใจนั้น ทำให้เราได้มีความตั้งใจฝึกฝนความพากเพียรผ่านกิจประโยชน์...ที่ตนเองกระทำเพื่อผู้อื่นได้
การละความเห็นแก่ตัว ทำให้เราได้ฝึกฝนหนทางแห่งความเสียสละ
การช่วยเหลือเกื้อหนุนบุคคลและสรรพสิ่งต่างๆ ทำให้ละออกจากความสุขส่วนตัวที่ตนเองหรือคนทั่วไปอาจพึงปรารถนา แต่ในหนทางของเราที่ผ่านมานั้น เราเลือกละสุขส่วนตนออกไป จะทำได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อบุคคลที่วิ่งมาหาเรากำลังมีทุกข์ เราจะปล่อยมือเขาไปแสวงหาสุขส่วนตนนั้นได้อย่างไรเล่า...อันเป็นสุขที่เราหลงทางว่านั่นคือ หนทางแห่ง "สุข" แต่นั่นน่ะไม่ใช่เลย สภาวะใจเบาเบาต่างหากเล่า คือ สภาวะแห่งหนทางที่เราหนุนนำเป็นพลังงานหนุนนำใจ...
ความอดทน...ต่อความรู้สึกภายในที่ประทุขึ้นมา...
ทำให้เรานั้นได้เกิดความเข้าใจ ต่อสิ่งที่ปรากฏต่อชีวิตเสมอมา...
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ...คุณ Ka-Poom
เรียนรู้ หนทางแห่งการเสียสละ เสียสละออกจาก... "ความเห็นแก่ตัว"
ขอบคุณค่ะ
อรุณสวัสดีค่ะ
