ผมคงเหมือนคนทั่วไปในโลกนี้ที่เกิดขึ้นมา แล้วชีวิตมีการดำเนินเหมือนๆกันกับหลายๆคน
ตอนเด็ก เรียนรู้ตามประสา
วัยเรียน เรียนตั้งแต่ 3 ขวบ(เตรียมอนุบาล) ถึงจบแพทย์ศาสตร์ รวมเรียนในห้องเรียนตามระบบ รวม 21 ปี
วัยทำงาน
-โสด ทำงานไปเรื่อยๆใช้ตังค์โดยไม่ต้องคิดมาก เพราะตัวคนเดียวและได้เงินเดือนรวมพอสมควร(ประมาณ 2 หมื่นกว่าบาท)
-แต่งงาน เริ่มเก็บตังค์มากขึ้น ใช้น้อยลงมาก เริ่มมีหนี้(รถ)
-มีลูก เก็บตังค์และทำงานหนักกว่าเก่า ใช้น้อยมากๆ หนี้เริ่มเยอะ(รถคันที่ 2 + บ้าน)
ปัจจุบัน ตั้งใจเลี้ยงลูกและดูแลครอบครัวให้ดี มีความสุข(กายและใจ) ดูแลพ่อและแม่ตนเองบ้างเมื่อมีโอกาส ต่อไปก็หวังว่าจะสบายไม่ต้องทำงานหนักเมื่ออายุมากๆ
อนาคต คงฉายภาพซ้ำ ลูกไปเรียนและจบทำงาน แต่งงาน อยู่ 2 คน เหมือนเดิม คนใดคนหนึ่งคงจากกันไปก่อน อยู่คนเดียว(หรืออยู่กับลูก)
ตอนนี้มีความรู้สึกว่าเป็นวงเวียนชีวิต ที่เห็นพ่อและแม่เราเลี้ยงลูกมา(3คน) ไปเรียนมหา'ลัยทีละคน(หายจากบ้านไปทีละคน) จนหมด ส่งให้ลูกเดือนรวมกันเป็นหมื่นกว่าบาท เพราะเรียนพร้อมกัน 3 คน(พ่อและแม่เย็บเสื้อผ้า) จบมาแยกย้ายกันทำงาน อยู่ต่างจังหวัดหมด ยกเว้นผมอยู่ต่างอำเภอ ตอนนี้อยู่กัน 2 คน ลูกส่งเงินมาให้ มาหาเมื่อมีโอกาส แต่ก็รู้สึกเป็นห่วงลูกตลอดถึงแม้จะโตจนมีหลานให้อุ้มแล้ว คิดแล้วเศร้าๆจัง
