ความปิติอันเกิดจากการทำ KM ดั่งดอกไม้บานในหัวใจ

จากบันทึก KM ในองค์กรส่วนใหญ่ กำลังตกอยู่ในภาวะ “ดื้อยา” ของ ดร.ประพนธ์ beyondKM ยังหมุนเกลียวความรู้อยู่ เช้านี้ได้เข้ามาอ่าน ได้รับโอกาสแห่งการได้ใช้ปัญญาต่อยอดความรู้...ช่างเป็นสภาวะที่ดีอย่างยิ่งของเช้านี้...

______________________________________________________________________________________________________

คุณ ไพทูล มาเปิดประเด็นให้ต่อยอด...ดีจังเลย

ในทัศนะของกะปุ๋มเอง...มันเป็น "ความคิดความเชื่อ และความศรัทธานะ..."

เราคิดเราเชื่อ และเราศรัทธาว่า...การทำ KM นี่เป็นความดีงามที่นำพาและผ่องถ่ายให้ผู้คนได้ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นและขัดเกลา...ปัญญาที่มาจากส่วนจิตที่ดีงาม... เมื่อเราเชื่อในความเป็นมุษย์ เชื่อว่ามนุษย์นั้น เป็นผู้ที่สามารถเรียนรู้ได้ ใช้ปัญญาในตนที่มีได้ และที่สำคัญเพิ่มพูนและงอกเงยได้...เราจะศรัทธาในกระบวนการนำพาความรู้ที่มีมาผ่องถ่ายกันและกัน...และในขณะเดียวกัน ได้นำไปสู่การสร้างความรู้เกิดขึ้นนะ

ความเชื่อ ความศรัทธานี่..ค่อนข้างจะเป็นสภาวะที่ใกล้เคียงกับความงมงาย

แต่มีจุดต่างนิดเดียวเสมือนเป็นเส้นยาแดงผ่าแปด...

นั่นก็คือ สติปัญญา...จะเป็นตัวแยกแยะว่าสิ่งใดคือ ศรัทธา...สิ่งใดคือความงมงาย

ดังนั้นเมื่อไรที่เรานำพาตัวเรานำไปสู่สภาวะแห่งความศรัทธา...นั่นน่ะเรากำลังฝึกฝนสภาวะแห่ง "สติ+ปัญญา" ให้เพิ่มพูนและงอกเงย...

ดังนั้นจะเห็นได้ว่า ผู้ที่ทำหน้าที่ในการขับเคลื่อน KM โดยส่วนใหญ่...จะเป็นผู้ที่มีความอ่อนน้อม เพราะเขาเหล่านั้นได้เห็นเชิงประจักษ์ในความยิ่งใหญ่อันเป็นศักยภาพที่มนุษย์มีอยู่ นอบน้อมต่อความดีงามที่เป็นบาทฐานรองรับและสนับสนุนให้ผู้คนได้ใช้ปัญญาและนำพาปัญญานั้นไหลพาสู่กันและกัน...

การนำพา KM ที่แท้...เป็นการนำพาที่มาจาก "ใจ"...ใจอันมีความศรัทธา...ซึ่งมีสติและปัญญา เป็นผู้กำกับ...ทิศทางแห่งการก้าวเดิน

ดังนั้นการทำ KM ในทัศนะของตัวเอง...

จึงมีอะไรที่เป็นไปมากกว่าการนำความรู้ในคน ในองค์กรมาจัดการ... หากแต่เป็นความยิ่งใหญ่ที่เรานำพลังส่วนดีที่มีอยู่ทุกผู้ทุกคน...มาส่งเสริมและสนับสนุนให้เขาเหล่านั้นได้ใช้ศักยภาพที่ตนเองมีอยู่ ในฐานะแห่งความได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี้...ได้สร้างปัญญา ได้ใช้ปัญญา ... ปัญญาอัมาจากการที่ได้บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ที่ดีในจิตในใจไปควบคู่กันไปด้วย...

แต่อย่างไรก็ตาม...กะปุ๋มก็ยังเชื่ออีกว่า...

การทำ KM ในแนวทางเช่นไร...ท้ายที่สุดแล้ว...จะมาในแนวทางนี้กันทุกคน

แนวทางแห่งการส่งเสริมปัญญาและหัวใจไปพร้อมๆ กัน...

บางสภาวะอาจไปหลงติดกับดักทางความคิด ตามความงมงาย หรือตามอะไรก็แล้วแต่ ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยของบุคคลนั้นต้องเจอ ต้องเผชิญ ... แต่แล้วกระบวนการเรียนรู้ที่เขาเหล่านั้นได้เรียนรู้ จะนำพาให้เขามาสู่หนทางและเส้นทางการทำ KM ด้วยจิตด้วยใจแห่งศรัทธา...

ในฐานะที่เรา...ได้สัมผัสพลังแห่งความดีความงดงามของ KM นี้แล้ว...เราไม่ต้องทำอะไรมาก...ไม่ต้องคาดหวังอะไรหาก หากแต่เพียงน้อมใจลงศรัทธาและตั้งมั่นทำในส่วนที่เป็นหน้าที่ของเรา ดั่งเช่น เป็นผู้เชียร์ทำ KM ก็พึงทำหน้าที่เชียร์ เชียร์ด้วยพลังใจที่เรามีทั้งหมดทั้งสิ้น...

การที่เราได้น้อมตัวเองทำด้วยพลังแห่งความดีงามนี่แหละ จะฉายส่องนำทางสู่ผู้อื่นไปด้วยในขณะเดียวกัน...

แล้วเขาเหล่านั้นก็จะได้มาสัมผัสสัมพันธ์เองแหละว่า... การทำ KM นี่มันเกิดปิติเช่นไร...และงดงามดั่งดอกไม้บานอย่างไร...

 

[ใบไม้ร้องเพลง]

สาธุเจ้าค่ะ

ใช้ใจทำงาน ความงามก็เกิดที่ใจ

การเรียนรู้เกิดที่ใจ

แล้วความเบิกบานจะปไหนเสีย

สาธุเจ้าค่ะ