วิถี "ลุงจรัญ"

       ลุงจรัญ...เป็น อสม. คนหนึ่งที่ค่อนข้างมีบทบาทค่อนข้างมากต่อกลุ่มและการทำงานในกลุ่ม อสม. ด้วยกัน หากเมื่อพิจารณาเพียงแค่ใบหน้าดิฉันไม่แน่ใจนักว่าอายุของลุงจรัญนั้นประมาณเท่าไรดี ลุงจรัญดูตัวเล็กแต่ดูแข็งแรงมาก เวลาที่ลุงลุกขึ้นแสดงความคิดเห็น ทุกคนจะให้ความสนใจฟังอย่างดี เพราะลุงมักมีข้อคิดที่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาเล่าสู่กันฟังเป็นประจำ

       และในค่ำคืนของวันที่ 19 พ.ค. 49 (เวที อสม.ติดดาว) ก็เช่นเดียวกัน หลังจากการ "ด้นสด" ของพี่พันธ์ นพ.บรรเจิด และท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ผ่านพ้นไปแล้วนั้น..ก็มีการแลกเปลี่ยนเชิงพูดคุยกัน ลุงจรัญก็ไม่พลาดเวที...ครานี้เช่นกัน ลุงจรัญได้ลุกขึ้นบอกเล่าถึงชีวิตประจำวันของตัวเอง ว่าทุกวันที่ตื่นมากรีดยาง..อันเป็นวิถีชีวิตที่ทำเป็นประจำทุกวัน ประมาณตี 4 ก็จะวิ่งเหยาะๆ แถวๆ สวนยาง โดยใช้เวลาวิ่งประมาณ 10-15 นาที เพราะลุงเชื่อว่าแค่การกรีดยางนั้น ดูเหมือนได้ใช้แรงแต่นั่นก็เป็นการทำงาน ไม่ใช่การออกกำลังกายที่เป็นกิจลักษณะ ลุงจรัญจึงเลือกเวลาหลังกรีดยางมาใช้ในการออกกำลังกาย แรกๆ ลุงบอกว่าเหนื่อยมาก แต่พอร่างกายเริ่มชินก็ปรับตัวได้ดีขึ้น ทุกวันนี้ทำอะไรก็ไม่ค่อยเหนื่อย และสังเกตตัวเองจะมีสุขภาพดีขึ้น พอเริ่มสว่างลุงจรัญมักทำสม่ำเสมอรองจากการออกกำลังกาย คือ การดื่มนม ลุงบอกว่าถึงแม้จะอายุมากแล้วร่างกายก็ยังต้องการแคลเซี่ยมอยู่ เพื่อป้องกันการเกิดภาวะกระดูกพรุน-เสื่อม  ลุงจรัญบอกเล่าว่าตัวเองได้ทดลองทำ-ปฏิบัติวิถีชีวิตเช่นนี้มาได้ระยะเวลาหนึ่งที่นานพอสมควร ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้นั้นตัวเองมองว่าได้ผล ลุงจรัญเชื่อว่า "ก่อนที่เราจะไปบอก ไปแนะนำคนอื่น ตัวเราเองต้องทำได้ก่อน หากเราเองไม่ทำแล้วเราจะไปแนะนำคนอื่นได้อย่างไรเล่า..."

       จากการได้สังเกต...และจับตามองการเดินไปของเวที ดิฉันค่อนข้างจะชื่นชมลุงจรัญ...ที่เป็น อสม.ที่ค่อนข้างมีอายุหากแต่ว่ามีอุดมการณ์ในการทำงานไม่แพ้คนหนุ่ม-สาวเลย และสังเกตว่าตลอดการเข้าร่วม ลุงจรัญก็เป็นคนหนึ่งที่ อสม. ให้ความรักความสนใจ..ชื่มชนในวิถีการดำเนินชีวิตของลุงจรัญ และที่สำคัญเวลาที่มีการประชุมแกนนำเครือข่าย อสม. นั้นลุงจรัญก็ไม่เคยพลาดสักครั้งเดียวที่จะต้องแสดงความคิดเห็น และความเห็นของลุงก็มักจะอยู่บนวิถีแห่งความเป็นจริงที่สามารถดำเนินไปได้

 

โครงการไตรภาคีฯ