...สองขอน...
โรงเรียนที่ข้าพเจ้าเคยสอนอยู่เมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว มีสุนัขสีแดงเพศผู้รูปร่างผอมโซเหมือนสุนัขทั่วไปไม่มีชื่อเรียก ตามนักเรียนมาด้วย หนึ่งตัวเช้าของวันเปิดเรียนเจ้าแดงจะมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าก่อนหกโมง แต่ถ้าเป็นวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ และในวันหยุดนักขัตฤกษ์เจ้าแดงไม่เคยปรากฏกายให้ใครเห็นเลย
ในเวลาเช้าก่อนเข้าเรียน เจ้าแดงจะไปนั่งรอที่ฐานเสาธงชาติรอจนกว่านักเรียนจะเคารพธงชาติสวดมนต์เสร็จ นักเรียนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียน เจ้าแดงจึงจะกลับมานั่ง ๆ นอน ๆ ที่บริเวณหน้าห้องพักครู และถ้าหากมีคนเข้ามาในโรงเรียนถ้าเป็นครูถึงจะอยู่ที่โรงเรียนอื่นเจ้าแดงไม่เคยเห่าเลยแม้ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนก็ตาม ความน่ารักของมันอยู่ตรงที่ไม่ทำร้ายเด็กและใครๆเลย เมื่อเด็กนักเรียนกินนมเหลือซึ่งมีรสจืด นักเรียนจะนำมาเทให้กับเจ้าแดงนี้กิน พร้อมทั้งอาหารที่ต้องเทใส่ถาดให้กินโดยเฉพาะ ไม่เคยแย่งเด็ก หรือรบกวนเด็กเลย อยู่นานไปเลยอ้วนขึ้นมาอย่างมากมาย
ในการทำหน้าเวรยามที่โรงเรียนซึ่งในคืนที่ชาวบ้านจะมาปฏิบัติหน้าที่เจ้าแดงไม่เคยมาให้เห็น แต่ถ้าในคืนใดที่จะมีครูมาอยู่เวรยามเจ้าแดงจะมาปรากฎกายก่อนที่ครูคนนั้นจะมาถึงเสียอีก จนเป็นที่รู้กันภายในว่า วันนี้ต้องมีครูมาอยู่เวรยามแน่นอน
“คุแลกหมา หมาแลกคุ” เสียงรถประกาศถังแลกสุนัข ซึ่งสมัยก่อนหนึ่งตัวแลกถังได้หนึ่งลูกเท่านั้น ซึ่งภาษาอีสานเรียกเป็นขอน เจ้าแดงตัวนี้ตัวใหญ่อ้วนพี ถ้าจับมันแลกคุ คงจะได้ถึงสองขอน ท่าน ผอ. จึงเมตตาเรียกเจ้าแดงตัวนี้ว่า “ เจ้าสองขอน ”
บัดนี้มันตายแล้วท่าน ผอ.ได้ฝังร่างมันไว้ที่บริเวณหลังโรงเรียนนั่นเอง และได้กรุณาปลูกต้นดอกรักไว้บริเวณหลุมที่ฝังร่างมันด้วย
อันว่าความกรุณาและปรานี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน
ที่โรงเรียนก็มีสุนัขประจำ 1 ตัวเราเคยเลี้ยงไว้ตอนอยู่บ้านพักครู
ตอนมาอยู่บ้านเอามาไม่ได้..มีเจ้าถิ่นเยอะตอนมาอยู่ใหม่ๆไม่มีขนเลย.
มีคนอิสานแนะนำให้ต้มข้าวเหนียวกับน้ำตาลให้กิน..มีขนขึ้นสวยเลย
บ่แม่นโตนี้เด้อ..อันนี้ภาพประกอบ
เอาเจ้าสงสัยมาไว้เป็นเพื่อนนะ..เพื่อนฝากเลี้ยงตั้งแต่เช้าป่านนี้ยังไม่มาเอาไปเลยอิๆๆๆๆ
สวัสดีครับ ท่าน ผอ.udomran
เจ้านี่จะได้กี่ขอนกันนะ ?