เมื่อเราแยก"จิต"เป็นสามช่วงชั้น

       เมื่อสองสามวันก่อนแวะไปที่บันทึกของคุณ"vij" ที่พูดถึงเกี่ยว"จิต"ระดับต่างๆ จึงอยากมาต่อยอดเล่าต่อ ในมุมแห่ง"ตน" บ้าง บางฐานคิดแห่งความเชื่อที่ออกมาทางทฤษฎี มอง"จิต"มนุษย์ออกเป็นสามระดับ เราอาจมักได้ยินอยู่บ่อยๆ จิตเหนือสำนึก จิตสำนึก และจิตใต้สำนึก..

       มนุษย์เราหลอมรวม"ชีวิต" มีองค์ครบทั้งสามองค์แห่งระดับจิตใจ..หากแต่ว่าใครจะมีอะไรมากน้อยแตกต่างกันออกไป บางคนอาจดูเหมือนระดับจิตเหนือสำนึกจะมีมากในวิถีชีวิต แต่บางคนก็ใช้ระดับจิตสำนึกนำชีวิต หรือบางคนใช้จิตใต้สำนึกมากกว่าสิ่งใดใด...คำถามที่อาจมีแล้วเราควรจะใช้อะไรดีให้เหมาะให้ควรต่อการดำรง"ชีวิต"...?

       จิตทั้งสามระดับนี้คืออะไร...หากอธิบายตามมุมมองตามความเข้าใจแห่ง"ตน" ดิฉันก็มองว่า...จิตสำนึก ก็คือ ระดับที่เราเป็นอยู่อย่างรู้ตัว แสดงออกและกระทำอยู่ โดยมีจิตเหนือสำนึกคอยควบคุมให้เป็นไปตามวิถีแห่งความเป็นธรรมและมีศีลในการดำรงชีวิตที่ถูกทำนองครองธรรม และพยายามจะให้เราขจัดสิ่งที่เป็นจิตใต้สำนึกออกไปให้หมดไม่ให้กดหรือข่มไว้ หากแต่ควรระบายออกไป เพราะจิตใต้สำนึกนี้หากเปรียบได้อาจเทียบเคียงกับ "กิเลส" ที่คอยจะเข้ามาครอบงำอยู่ตลอดเวลาที่เราเผลอ และไม่รู้ตัว...หากเมื่อใดก็ตามที่เราพยายามรู้ตัวว่าขณะนี้สิ่งที่ตนคิด ตนรู้สึก และตนกระทำนั้นคือ ออกมาจาก"จิต"ระดับใด ก็จะทำให้เรารู้เท่าทัน "จิตแห่งตน" เราได้...แต่หากเมื่อใดที่เราไม่ระวังและคอยเฝ้าดู การทำงานของจิตนั้น...ก็อาจทำให้เราเพลี้ยงพล้ำต่อ "จิต"...ที่ไม่ต้องการได้

       และยิ่งหากเป็นผู้ให้คำปรึกษาด้วยแล้ว ถ้าได้ฝึกการวิเคราะห์และสำรวจ"จิต"ในระดับต่างๆ โดยเริ่มจากที่ "ตน" ฝึกฝนซ้ำๆบ่อยๆ..จนคุ้นชินและเนียนเข้าไปใน"ชีวิต"(สำนวนคุณชายขอบ)จะทำให้เรามองเห็น"ชีวิต"ที่ชัดเจนขึ้น..และเมื่อเราเจอ case ก็จะเพิ่มความเข้าใจและนำไปสู่การก่อเกิดการยอมรับในจิตใจและพฤติกรรมที่แสดงออกของเขามากขึ้นอันมีผลมาจากการก่อเกิดและมองเห็นใน"ตน"ของเราก่อนนั่นเอง