เมื่อ"ชีวิต"ต้องเดินทาง

       จากเมื่อเสร็จสิ้นการประชุมที่กรุงเทพฯดิฉันก็ได้รับการยืนยันอีกครั้งจากคุณ"ชายขอบ"เรื่อง สวรส.(ภาคใต้) ส่งหนังสือเชิญเพื่อลงพื้นที่ทำ capture KM ครั้งที่สาม ในโครงการไตรภาคีร่วมพัฒนาสุขภาพชุมชน ที่จังหวัดพัทลุง...นั่นก็หมายถึงว่าเมื่อเสร็จการประชุมเรื่อง การใช้แบบประเมินในงานสุขภาพจิตและจิตเวช ที่กทม. เสร็จดิฉันก็ pack กระเป๋าเดินทางต่อไปที่หาดใหญ่ และพัทลุงต่อเลย

       ดิฉันได้เที่ยวบินออกจากกรุงเทพเวลา 15.50 น. ออกจากโรงแรมที่พักไปก็ใช้เวลาไม่นานเพราะรถไม่ติดมาก เลยทำให้ต้องเพิ่มระยะเวลาที่ต้องรอที่สนามบินมากขึ้น และเมื่อเช็คอินอะไรเรียบร้อยเข้าไปนั่งรอข้างใน...ก็คิดว่าน่าจะประมาณสักชั่วโมงก็ได้เดินทาง แต่การณ์กลับเป็นว่าเครื่อง Deley ออกไปอีกประมาณชั่วโมง ระหว่างนั่งรอก็นั่งสังเกตอิริยบทของคนรอบด้านไปพลางก็เพลินดี ทำให้เห็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นและความมีชีวิตชีวาของคนรอบด้าน ก็ถือว่าเป็นการทำ capture ชีวิตของคนในระหว่างการรอคอย...และก็มีที่ประทับใจ..และทำให้ get ที่อยากจะมาเขียนและเล่าถึง

       มีสองชีวิตที่ดูเหมือนมาด้วยกัน หากแต่ไม่ได้มาด้วยกัน แต่มาเจอกันที่สนามบินและนั่งเครื่องมาด้วยกันจากเชียงใหม่ และมาต่อเครื่องเพื่อไปหาดใหญ่ด้วยกัน ทั้งสองคนจึงดูเหมือนคุยกันอย่างถูกคอ และพอใจที่จะเรียกตนว่าป้ากับหลาน มิตรภาพที่เจอช่างดูน่าอบอุ่น คุณป้าห่อข้าวมา...ดูล้วนแล้วเป็นอาหารเพื่อสุขภาพทั้งนั้น แบ่งปันให้หลานสาว(ที่เพิ่งมาพบเจอ)ทานด้วย โดยไม่ได้สนใจว่าจะต้องระวังอะไรในการทาน หากแต่เป็นความพอใจที่อยากจะทำในสิ่งที่ตนต่างคิดว่า...ไม่ได้ผิดอะไรหากแต่อาจผิดตรงที่สังคมไม่ค่อยทำกัน แต่ป้าห่อมาเพื่อนั่งทาน...ระหว่างรอเครื่องแทนที่จะไปซื้อ...

       เมื่อถึงเวลาที่เครื่องออก..ก็เดินทางมาถึงที่สนามบินหาดใหญ่ด้วยความปลอดภัยท่ามกลางสายฝนอันฉุ่มช่ำ แปลกมากเลยทุกครั้งที่มาดิฉันก็มักจะมาพร้อมสายฝน คือ ฝนตกทุกครั้งหรือว่าเป็นปกติอยู่แล้วที่ฝนต้องมาตกเวลาที่ดิฉันมา ซึ่งสภาพอากาศที่นี่ต่างกับที่อิสานมากที่ร้อน-แห้ง และแทบไม่มีฝน หรือหากเมื่อฝนตนก็จะตกอย่างกระหน่ำ แต่ที่ใต้นี้ดิฉันก็เจอทุกครั้ง..ที่มา"ฝนตก" คุณ"ชายขอบ"บอกว่าเป็นสภาพอากาศปกติของที่นี่ อยู่ๆไปก็จะชินเอง ...แต่ก็โชคดีหน่อยสองครั้งที่ผ่านมาวันที่ลงพื้นที่ดิฉันไม่เจอฝนเลย ก็เลยค่อนข้างทำให้การทำงานราบรื่นไม่มีอุปสรรคทางด้านสภาพดินฟ้าอากาศ...

       มาคราวนี้กำหนดการที่ต้องลงชุมชนค่อนข้างเต็มเหยียด เวทีแรก คือ นัดทำ capture KM กับชาวบ้านและอสม. และตารางอีกยาวตามการแจกแจงของคุณ"ชายขอบ" ดิฉันก็ได้แต่พยักหน้ารับและก้มหน้าก้มตาจดนัดหมายต่างๆ...เพื่อรับทราบอย่างพยายามตั้งหลัก และขณะนั้นก็คิด คิด ถึงภาระกิจที่จะต้องทำ