ไม่มีใครไว้ใจฉัน หรือฉันไม่เคยไว้ใจใคร


ความไว้ใจ

ไม่มีใครไว้ใจฉัน.............ฉันเคยคิดแบบนั้นนะ

แต่เมื่อมองกลับกัน

แล้วฉันล่ะ ไว้ใจใครบ้างรึเปล่า

ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้ว่าฉันเคยไว้ใจใครบ้างไม๊

ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ฉันไว้ใจตัวเองได้มากแค่ไหน

บางครั้ง.....การกระทำกับความรู้สึกของตัวเองมันก็สวนทางกัน

บางครั้ง.....สิ่งที่ฉันอยากทำมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันกำลังทำ

ฉันไม่รู้ว่า การกล่าวหาว่าไม่มีใครไว้ใจฉัน

ที่จริงแล้ว ฉันควรกล่าวหาว่าฉันไม่เคยไว้ใจใคร มากกว่ารึเปล่า

ลิมิตของความไว้ใจอยู่ตรงไหน

การบอกทุกเรื่อง ทุกอย่าง แบบนั้นรึเปล่าคือความไว้ใจ

หรือการที่เรายอมเปิดเผยอะไรบางอย่างให้ใครซักคนรับรู้

แค่บางอย่างเท่านั้น นั่นรึเปล่าที่เรียกว่าความไว้ใจ

ความไว้ใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฉันเรียกร้องมันมานาน

เคยมีใครไม๊นะ เรียกร้องสิ่งๆนี้จากฉัน

มีสิ................ก็ตัวฉันเองไง

คำสำคัญ (Tags): #ความไว้ใจ
หมายเลขบันทึก: 273299เขียนเมื่อ 3 กรกฎาคม 2009 21:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 09:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

turbo

กระบวนการทางสังคมมันเป็นส่วนหลักส่วนหนึ่งที่บ่งชี้ถึงความไว้ใจ หรือไม่ไว้ใจ

มนุษย์เป็นสัตว์ที่ต้องรวมกลุ่มกันอยู่ เพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน เป็นแบบพึ่งพาอาศัยกัน บอกว่าเพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกันนั้น ไม่ได้หมายความถึงประโยชน์ทางทุนนิยม แต่กล่าวในแง่ทางจิตใจมากกว่า พูดให้ชัดคือ "มนุษย์อยู่รวมกันเป็นสังคม เพื่อพึ่งพากันทางใจ"

ทีนี้ ในแง่ที่ว่าความวางใจ หรือไม่ไว้วางใจนั้น เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกัทางด้าน emotion มันเป็นความรู้สึกเชิงลึก คือลึกเข้าไปในจิตใจ การที่เราจะไว้ใจใคร หรือไม่ไว้ใจใคร หรือเราเป็นคนน่าไว้วางใจหรือไม่ เป็นสิ่งที่เกิดออกมาจากข้างใน แต่การตัดสินว่าตัวเราเป็นคนอย่างไร หรือการตัดสินว่าคนอื่นเป็นคนอย่างไร การตัดสินเหล่านี้ในบางครั้งอาจจะไม่ได้มาจากจิตใจ แต่มาจากสมอง

สมองนั้นเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะในมนุษย์ซึ่งมีสมองส่วนที่มีความคิดมากกว่าสัตว์ ซึ่งทำให้เราอธิบายว่าเราเป็นสัตว์ประเสริฐ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความเป็นสิ่งประเสริฐ หรือไม่ประเสริฐนั้น เราสมมติมันขึ้นมาทั้งสิ้น เราอาจจะไม่ได้ดีไปกว่าสัตว์ หรือแม้กระทั่งเก่งไปกว่าสัตว์ สิ่งที่เราขนานนามให้มันว่า "เก่ง" นั้น ก็พวกเราเองไม่ใช่หรือที่บัญญัติขึ้นมา

จากที่กล่าวมา ทำให้คิดไปว่า สมองอาจจะเป็นส่วนที่ทำให้เรามีความทุกข์มากกว่าสัตว์อื่นก็เป็นได้ หากเราไม่รู้จักจัดการระบบของเรา

เรามีสมองมากกว่าสัตว์ ก็เปรียบเสมือนเรามีภาระให้เราต้องรับผิดชอบ ต้องรักษาและดูและมากขึ้นกว่าสัตว์ หากเราไม่สามารถดูแลให้สมองดี คิดดี สู้เราไม่มีสมองจะไม่ดีกว่าหรือ

เราควรที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่เรามีให้ดี เพราะไม่เช่นนัน เราก็คงเป็นได้แค่คน(person) แต่ไม่ได้เป็นมนุษย์(human being)

ในเมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว หากเราคิดดี ทำดี มั่นใจในตัวเอง เริ่มจากการไว้วางใจในตัวเอง และไม่ได้แค่การหลอกตัวเองโดยใช้สมองคิดดี ทำดีเท่านัน หากต้องคิดดี ทำดี ไว้วางใจในตัวเองไปให้ถึงระดับจิตใจ เมื่อนั้นอะไรๆก็ไม่สำคัญ กระบวนการทางสังคมที่ทำให้เราต้องมาใช้สมองคิดบางเรื่องก็ไม่สำคัญ หากภายในเบื้องลึกของเราไปได้ถูกทางแล้ว ทุกอย่างที่เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นมนุษย์ของเราก็จะไปในทิศทางที่ถูกต้องเอง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท