ความ"กลัว"...คืออะไร...
มาเมียงมอง...เห็นความเป็นไปคุณ"vij" คุณชายขอบ...และคุณไร้นาม(บ้าง) กำลังถกกันเรื่อง"ความกลัว"...จึงแอบมา...ระบายเพื่อเตือน"ตน" สำหรับตนไว้ที่นี่อีกครั้ง...
ความกลัวคือสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน...มาก-น้อยขึ้นอยู่กับภูมิของแต่ละคน
หากปล่อยไว้อย่างเนิ่นนาน...ความกลัวก็จะแปรเปลี่ยนเป็น...โรค"กลัว"เกิดขึ้น
แต่หากกลัวน้อยๆ...ก็อาจพอที่จะทำให้เกิดความรำคาญเกิดขึ้นในจิตใจและการดำเนิน"ชีวิต"ของเราได้
...
"มนุษย์"เรามักกลัว...กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างเด่นชัด
กลัวในมโนภาพที่ตนเองสร้างขึ้น
"มโนภาพ"ที่สร้างขึ้นนั้นก็มักจะมาจากพลังความคิดเชิง"ลบ"...
ยิ่งหากใครมีพลังนี้มากเท่าใด..มโนภาพ...แห่งความกลัวนั้น..ก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น...
หากเมื่อใดก็ตาม..เราได้รู้เหตุที่มา...ที่ไป...และเดินเข้าไป"เผชิญ"...
ความกลัวที่ว่า...ก็จะไม่ใช่ความกลัว...
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...และเผชิญ...และจะรู้ว่า.."มโนภาพ"ดังกล่าว..ก็จะสลายหายไป
เหลือไว้แต่ความว่างเปล่า...ที่มองไม่เห็นอะไร...มาแทนที่
ทำไมเด็กจึงกลัวคนตัวโต...เพราะมโนภาพของเด็ก...มีว่าคนตัวโต
อาจดูเหมือน"ยักษ์"..
แล้วทำไม"ยักษ์"จึงน่ากลัว...เพราะเด็กถูกป้อนข้อมูลเข้าไปในการรับรู้...ว่า"ยักษ์"
คือ สิ่งที่น่ากลัว
แต่ตรงกันข้าม หากเด็กถูกป้อนข้อมูลการรับรู้ว่า "ยักษ์"
น่ารักเหมือนตุ๊กตาหมี...เด็กก็จะไม่กลัวยักษ์
เมื่อเจอคนตัวโต...ที่อาจดูเหมือนยักษ์...เด็กก็จะไม่กล้ว
และก็จะมองว่า "คนตัวโต"นั้นน่ารัก...
เฉกเช่นเดียวกัน...มนุษย์เรามักกลัวการเปลี่ยนแปลง..เพราะการเปลี่ยนแปลง
คือ สิ่งที่ไม่คุ้นเคย
และบางครั้งคือ สิ่งที่มองไม่เห็นและยังมาไม่ถึง
มนุษย์เราจึงกลัว...แต่หากเมื่อใดที่เราสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ...แล้วก้าวเดินเข้าไป...เจอและทักทายกับการเปลี่ยนแปลงนั้น...อย่างสบายใจโดยที่ไม่คิดคาดหวังอะไรไว้ล่วงหน้า
และไม่ต้องนำไปเปรียบเทียบกับสิ่งเดิมที่คุ้นเคย...เราก็จะพบว่า"การเปลี่ยนแปลง"
ดังกล่าวนั้น...ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเลย...อะไรจะเกิดมันก็เกิด...เกิดแล้วก็ยอมรับอย่างเข้าใจมองอะไรที่เป็น"บวก"...มากๆ...ก็อาจสร้าง"ภูมิ"...ให้เกิดขึ้นได้ต่อ"จิต"ใจเราได้...มากเช่นกัน
กวีนิพนธ์ชิ้นสุดท้าย: THE LAST POEM
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Ka-Poom ใน In Mind