ค่ำวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปดูละครเวที แม่นาคพระโขนง เดอะมิวสิคัล ที่เมืองไทยรัชดาลัย เพราะปกติเป็นคนชอบ ความสด ของละครเวที แต่ไม่เคยดูในเมืองไทยเลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ดูละครเวทีนอกมหาวิทยาลัยในเมืองไทย เพราะอยากดู แถมเพื่อนเลี้ยงอีกต่างหาก... ข้อหลังถ้าจะสำคัญกว่า
ถ้าไม่นับฉากโปรโมตทั้งหลายที่หาอ่านได้ตามบทความโฆษณาของละครเรื่องนี้แล้ว ผม รู้สึก และ ได้แง่คิด อะไรหลายอย่าง
สวัสดีค่ะ
มาฟังเรื่องเล่าละครเวทีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อยากดูเหมือนกัน แต่เวลาไม่เอื้อ
เสียดาย เสียดาย เสียดาย
สวัสดีค่ะ
.ละครเวทีเรื่องนี้ให้แง่คิดในเรื่องการยึดมั่นถือมั่น ไม่ปล่อยวาง จึงเกิดเป็นความทุกข์นะคะ
.เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆจากละครค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
อากดูค่ะ แต่ไม่มีคนเลี้ยง อิอิ
แหมๆ น่าอิจฉาจัง อยู่กทม.กลับไม่ได้ดู จริงๆ อยากดูโขน แต่ชวนเพื่อนรุ่นเดียวกันไม่มีใครอยากดู เซ็งอารมณ์
คุณหมอ เขียนว่า....พระสอนให้ชาวบ้านรู้จักการให้อภัย.....คำนี้ พี่ก็ชอบมากค่ะ....แต่จริงๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย...ส่วนใหญ่ ต้องใช้เวลาสักระยะ พอให้ลืมๆ หรือ อารมณ์เย็นๆ เหมือนไฟที่มอดลงแล้ว...แต่พอให้อภัยได้แล้ว ก็โล่งนะคะ เหมือนเรา ได้ชัยชนะอะไร บางอย่าง คือ ชนะตัวเองค่ะ
มาขอเรียนรู้ด้วยคนครับคุณหมอ
อาจารย์แป๊ะน่าจะพาน้องแป้งไปดู ละครผีอะไรไม่รู้ขำกลิ้ง
3. อุดมพันธ์
น้องพอลล่าคงต้องมาทำงานอยู่ต่างจังหวัด แล้วนานๆเข้ากรุงเทพฯสักทีอย่างผม เพื่อนๆจะได้เห็นใจพาไปเลี้ยง นะครับ
6. Little Jazz
น้องซูซาน คงต้องชวนคนรุ่นแม่ไป หรือไม่ก็..อ้างเด็ก..พาน้องทีมไปดู โอ็ยเด็กเต็มโรงเลยครับ และที่ดีคือ ไม่มีเสียงกวนเลยด้วย
ดู โขนจอเล็ก ไปพลางนะครับ
7. Sasinand
ขอบคุณครับอาจารย์
ไปดูทั้งครอบครัวเลยตั้งแต่รอบแรกๆ เลย ชอบมากๆ เด็กๆ เขาติดใจบอกว่า อยากดูอีก!!!
คิดถึงอาจารย์หมอเต็มค่ะไม่เห็นเเวะไปทักทายกุ้งที่เเท้เเอบไปดูเเม่นาคนี่เอง อยากดูเหมือนกันค่ะเเต่คงต้องรอดู VCD