การล่มสลาย...แห่งปฏิมากรรม
เมื่อกาลเกิด...ก่อเกิดสิ่งสร้างสรรค์
เราร่วมกัน...ก่อร่างและออกแบบ
อาจด้วยแบบที่เน้น...สนองเพียงบางคน
หาใช่เพียง...สอง
แบบที่ออก...อาจดูสวย...ในอีกคน
แต่อีกคน...หาใช่จะชอบใจไม่...
แบบที่ออก...สู่ร่าง..งาน"ปั้น"
คือ...ปฏิมากรรม...อันสวยสดและงดงาม
แต่...
ความสวยสด..งดงามนั้น..
เกิดขึ้นเพียง "ใจ" ในคนเดียว
หาใช่...ร่วมจากใครอีกคน...เมื่อกาล...เวลา..ผ่าน
งานที่สรรค์สร้าง...กลับหม่นหมอง
เพราะเฝ้ามองเพียงแค่...ใคร...หนึ่งเดียวนั้น
งานที่ปั้น..จึงต้องร้าว...และร้าว..
และเมื่อถึง...กาล...
จึงถึง...แตก...สลายลงเมื่อกาลผ่าน..อีกครั้งที่เรียนรู้
ที่ต้องสร้าง"ปฏิมากรรม"...ขึ้นมาอีก
ให้เน้น...ที่สร้าง..ด้วยร่วมกัน
แต่..จะสร้างได้อย่างไร..นั้น
ก็ยังหวั่น...เพราะกลัวเกรงจะ...
ล่มสลาย...แห่งปฏิมากรรม
ความเห็น (4)
ขอให้ใช้มือช่วยกันปั้น ใช้ใจตกแต่งแบบทรง
ใช้ความมุมานะ เด็ดเดี่ยวเป็นแรงหนุนนำส่ง
ใช้รักที่มี วิพากษ์วิจารณ์ปรับปรุง...ให้สมบูรณ์
และอย่าได้เปิดใจรับสิ่งแปลกปลอม...
เพื่อทำลายปฏิมากรรมนี้เสียเอง...เอาใจช่วย
คุณ"ชายขอบ"
ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีดีที่มีเสมอนะคะ
ดิฉันก็หวังว่า"ปฏิมากรรม"ชิ้นใหม่...ที่ก่อร่างเริ่มแรก
ด้วยพลังแห่ง"ใจ"ที่สรรค์สร้าง
จะเป็นรูปเป็นร่าง....ได้อย่างดียิ่ง
Dr.Ka-poom
การสรรค์สร้าง...
หากมาจาก"ใจ" ที่มีพลัง..
ย่อมได้..."ปฏิมากรรม" ชิ้นเอก...
ที่ทรงคุณค่า