สนุกกับชีวิต

เคยท้อและอยากถอย แต่ก็เสียดายเวลาและเงินทุนที่ลงไป เจ้าหน้าที่ มธ. ถามว่า น้องจะสู้หรือจะถอย ก็ต้องตอบไปว่า คงต้องสู้จนกว่าจะถึงที่สุด ซึ่งสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จ เหลือเพียงอีกนิดเดียวก็จะจบแล้ว

ช่วงนี้รู้สึกผ่อนคลาย มีความสุข และความหวังกับชีวิต หลังจากประสบปัญหา แม่เสีย การเรียนตกต่ำ ทำให้ต้องลงเรียนเพิ่มเพื่อทำให้เกรดสูงขึ้น เครียดมากจะทิ้งก็เสียดาย ทนเรียนเพิ่มจนสุดท้ายก็ทำได้สำเร็จ ตอนนี้ก็เหลือทำวิทยานิพนธ์อย่างเดียว

แต่ก่อนเคยคิดในใจว่าทำไมสอบเข้าปริญญาโท มธ. ยากจัง แต่การเรียนสบาย ๆ ถ้าขยันหน่อยก็ได้ A มาครอง จนเมื่อแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ก่อนสอบก็ได้อ่านหนังสือบ้าง แต่ไม่แน่น จากเทอมแรก ๆ ได้ A เกือบหมด ก็ได้ B หรือไม่ก็ B- จนต้องลงเรียนเพิ่ม จนวิชาสุดท้ายน้องสาวให้เลือกระหว่างแม่กับการเรียน ผู้เขียนเลือกสองอย่างเลย สุดท้ายก็ไม่ได้ดีสักเรื่อง

หลังจากที่แม่เสียก็เริ่มคิดว่า เราเรียนไปเพื่ออะไรเพราะตัวเองก็จบ MBA แล้ว ที่จริงแม่อยากเห็นลูกเรียนจบเนติบัณฑิตมากกว่า แต่ลูกขอเรียน ป.โท ทางด้านนิติศาสตร์ก่อน ตอนนี้ถึงเรียนจบมาก็ไม่มีแม่แล้ว จึงคิดว่าเรียนไปทำไมและเรียนไปเพื่อใคร

แต่พอทำได้ก็ต้องลุยต่อจนกว่าจะถึงที่สุด เหลืออีกนิดเดียวก็จะจบ ป.โท แล้ว ตอนนี้ได้แต่คิดว่า สู้อีกนิดความสำเร็จอยู่ไม่ไกลแล้ว กำลังใจจากเพื่อน ๆ ที่ทำวิทยานิพนธ์ไปก่อนหน้าก็มีมากมาย บางคนพึ่งจะเริ่มต้นพร้อมผู้เขียนก็มี

ยิ่งตอนนี้ไม่มีแม่แล้ว ก็ได้แต่คิดว่าเรียนไปเรื่อย ๆ แล้วกันเพราะยังดีกว่าอยู่ไปวัน ๆ แบบไม่มีจุดหมายเพราะตอนนี้ตั้งเป้าไว้ว่า ฉันต้องจบ ป.โท นิติฯ ที่ มธ. ให้ได้

เขียนใน GotoKnow โดย Toi Wantana
ใน กระถินริมรั้ว

คำสำคัญ (Tags): #มธ.

หมายเลขบันทึก: 266150เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2009 15:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน