ตายเป็นตาย
|
ตายเป็นตาย
อ้างอิง - ภาพ Kati1789
พักหลัง ที่ได้อ่านข่าวสาร ได้เห็นเรื่องราวยามเช้า
ในกรณีของการฆ่าตัวตาย กระโดดตึกช้ำรัก ผิดหวังไม่ได้ดั่งใจ ปัญหารุมเร้า คำตอบเศร้าชีวิตสั้น มีความฝันในโลกหน้า และสุดท้ายก็ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวว่า ตายเป็นตาย ตายไปให้รู้แล้วรู้รอด ว่าชีวิตเบื้องหลังความตายเป็นเช่นไร หรือคิดเอาว่า ไปตายเอาดาบหน้า ตายในชาตินี้เพื่อต้องมาต่อสู้ในชาติหน้าหรือเปล่า ไม่มีใครรู้ นอกจากคนที่ตายไป
โดยส่วนตัวเมื่อรับข่าวสาร ผมรับไม่ได้จริงๆครับ รับไม่ได้กับวิธีการ
และรับไม่ได้กับวิธีคิดของการปลิดชีวิตตัวเอง ไม่ใช่การตำหนิหรือรังเกียจคนตาย หรือกล่าวชิงชังต่อคนที่กำลังคิดจะฆ่าตัวตาย หรือคิดจากขั้วของคนที่ไม่คิดจะตาย รักนวลสงวนตัวว่าจะไม่ฆ่าตัวตาย แต่ผมคิดจากคนที่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย และจากคนที่เห็นเพื่อนหลายคนอกหักช้ำรัก เป็นหนี้เป็นสิน หาทางออกในชีวิตไม่เจอ จนมาเจอว่าจะฆ่าตัวตาย
ผมคิดจากฐาน ของชีวิตที่เคยคิดจะตาย คิดจากหนทางอันตีบตันไม่มีทางออก
และคิดเสมอเพียงว่า ก็แค่ตาย หรือตายเป็นตาย ตายไปให้รู้ดำรู้แดง จนสามารถวิ่งหนีจากปัญหาในห้วงเวลาที่ปรากฎ ทั้งในใจที่หมองเศร้า ในอกที่ตรมและระกำจนยากเยียวยา ผมคิดถึงห้วงยามที่ตัวเองหาทางออกไม่ชีวิตไม่เจอ ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครรับฟัง และท่องบ่นกับตัวเองอยู่เสมอว่า ตนเองพ่ายแพ้ ไม่มีใครที่เข้าใจรับรู้ว่า เราเป็นคนที่ควรได้รับการดูแล
แค่คิดเท่านี้จริงจริงครับ สำหรับชีวิตก่อนตาย สำหรับชีวิตที่ไม่มีทางเห็นแสงสว่าง ที่อาจปรากฎในปลายอุโมงค์
ยิ่งในยามอยู่กับตัวกับตน อยู่กับหัวใจอันหวั่นไหว อยู่คนเดียวในท่ามกลางความทุกข์ การตัดสินใจรอบเดียวจบ เพื่อให้ตายแบบรู้แล้วรู้รอด มักเป็นทางออกที่ง่ายและชัดเจนเสมอ แต่พอมีเวลาใคร่ครวญ มีเวลาทบทวนตัวเอง มีโอกาสได้คุยกับใครสักคน
หรือแม้แต่ได้นั่งนิ่งๆ ได้ทบทวนเตือนตนไปมา ได้จดจำความรักอันละเอียดอ่อน
ได้ย้อนถึงความสำเร็จในชีวิต กระทั่งคิดถึงคนรัก คนที่เรารักและคนที่รักเรา ยิ่งคิดวนเวียนไปถึงภาระที่ไม่ได้ปลดลงอย่างแท้จริง หากเราตายไป คิดถึงภาระที่ตกทอดถึงคนที่เรารัก ที่ต้องช้ำใจมากเมื่อรู้ว่าเราตาย และยิ่งต้องช้ำใจมากขึ้น เมื่อรู้ว่าเราทิ้งภาระอันกลัดกลุ้มใจไว้ให้ กระทั่งคิดวนเวียนว่า หากเราไม่ตาย เรายังมีโอกาสลุกขึ้นมาแก้ไขได้เอง
ลุกขึ้นมา เพื่อกัดปากให้สู้ต่อไป หรือสัมผัสถึงเหงื่ออันเหนื่อย คิดถึงการรอคอย
และอดทนรอคอยเพื่อทำความสำเร็จให้ปรากฎ เมื่อนั้นเราจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ไม่มีสูตรสำเร็จ ไม่มีใครให้คำตอบเหล่านั้นได้ดี นอกจากตัวเราเอง นอกจากหัวใจของเราที่จะคอยทบทวนเตือนตน และตอบคำถามนั้นด้วยความละเอียดอ่อน ยิ่งสำหรับใครที่มีโอกาส เห็นเพื่อนกรีดแขนตัวเอง เห็นตัวเองตัดสินใจจะยืนบนขอบตึก หรือกระทั่งนั่งมองยาในกำมือ
ใครที่เคยผ่าน เคยเฉียดกรายช่วงเวลา แห่งการวัดใจและวัดอารมณ์ตัวเอง
จะเข้าใจเสี้ยวขณะแห่งการตัดสินใจเหล่านั้นได้ดี ยิ่งได้อ่านบทพูดคุย จากประสบการณ์จริงของคนที่คิดจะฆ่าตัวตาย ได้เข้าใจว่า คนที่หันกระบอกปืนจ่อหัวตัวเอง ก่อนจะหันหลังไปมองเห็นรอยยิ้มของลูกที่นอนอยู่ กับมองหน้าลูกหน้าเมียหน้าคนรัก และคิดจะฆ่าตัวตาย เส้นเวลาเหล่านั้นช่างบาง และช่างเปราะบางอย่างยิ่ง จนบางคนคิดฆ่าคนที่ตนรักก่อนจะฆ่าตัวตาม
นอกเหนือการตัดสินใจว่าจะตายหรือไม่ตาย นอกเหนือจากความมุทะลุดุดันส่วนตัว ที่จะเกรี้ยวกราดตัดใจ
ใครหลายคนที่เคยผ่านความตาย ล้วนบอกไว้อย่างใกล้เคียงกันว่า ขอให้เวลาในชั่วขณะนั้นทอดยาวไปอีกสักนิด ทอดตัวไปอีกสักหน่อย สำหรับโมงยามที่หัวใจเปราะบาง หรือเพียงให้ฟ้าสว่างขึ้น ได้ยินเสียงนกร้องในยามโบยบิน ในยามที่ออกหากิน และในยามที่เรารับรู้เพียงชั่วขณะนั้นว่า
ชีวิตแสนสั้นนี้ ช่างงดงามเสียนี้กระไร ในยามความรู้สึกเราสัมผัสถึง
การตัดสินใจตายด้วยเกียรติยศ อาจเป็นเงื่อนไขซับซ้อนเพิ่มขึ้น สำหรับความรับผิดชอบบางอย่างในหัวใจ สำหรับวัฒนธรรม หรือสำหรับแนวคิดทางสังคมวิทยา การต่อสู้เพื่อค้นหาเกียรติยศ จากการตัดสินใจตาย โดยตัวเอง ด้วยเกียรติยศและชัยชนะ สำหรับความห้าวหาญ และความสำเร็จในการก้าวผ่านความตาย ปราศจากความหวาดกลัวใดใด
สำหรับโอกาสของชีวิตผม เมื่อได้เห็นความกล้า ของคนที่จะตาย
มีทางออกอยู่ไม่กี่ประการ สำหรับความกล้าหาญที่ฝังแน่นในใจ ยิ่งในยามได้ทบทวนผ่านความตาย ได้คิดถึงชั่วขณะแห่งการตายอันเหมาะสม ตายอย่างงดงาม ตายอย่างพร้อมพรั่งด้วยความเข้าใจ ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร ดำรงอยู่เพื่อสิ่งใด และกำลังจะถึงโอกาสอันสำคัญด้วยความตายได้อย่างไร ยิ่งคิดวนเวียนไปมามากครั้งเข้า ผมยิ่งอยากมีลมหายใจ
ก่อนที่เวลา และหัวงขณะอันเหมาะ จะมาพลัดพรากชีวิตและลมหายใจไป
ยิ่งได้อ่านเรื่องราวแห่งคัมภีร์มรณศาสตร์ อ่านชีวิตผู้คนอันงดงามที่พร้อมจะตายไป ท่ามกลางความเข้าใจว่า จะตายไปเพื่ออะไร ไม่ใช่ตายเพื่อหลบหนีหลบเร้น แต่เป็นการเผชิญหน้ากับความตายอย่างกล้าหาญ เข้าใจ ตระหนักและรับรู้ถึงเส้นทางอันไม่อาจหลีกเลี่ยงของชีวิต ความตายเหล่านั้นต่างหาก ที่ผมคิดฝัน และใฝ่ปองในยามนี้
ในห้วงขณะและโมงยามนี้ของบ้านเรา ที่กำลังมีข้อคิดมากมาย ต่อความตาย
ทั้งความตายอันเกลื่อนกล่น ตกหล่นเรี่ยราด เนื่องจากปราศจากผู้ชี้นำแห่งความตายที่เหมาะสม ทั้งโลกของความเข้าใจ โลกแห่งวัตถุหรือโลกแห่งจิตวิญญาณ ที่ไม่สอนสั่งเส้นทางแห่งความตายที่ดีงาม แต่สอนการเหนี่ยวรั้งของชีวิต ก่อนความเข้าใจจะบังเกิด กระทั่งมีผู้คนที่สัมผัส มีชีวิตกับความตาย เสนอร่างกฎหมายก่อนการตาย
ในท่ามกลางผู้คน ที่พยายามสอนความตาย เพื่อจัดการศึกษาก่อนผู้คนจะตาย
ว่าจะตายอย่างไรให้เป็นสุข ตายอย่างไรให้เข้าใจ ตายอย่างไรให้ชนะหัวใจอันละเอียด และชนะพันธสัญญาแห่งความเป็นคน ที่เกิดขึ้นมา เพื่อหายใจ มีลมหายใจ และมีชีวิตที่ต้องกระทำบางสิ่งบางอย่างที่มากมายกว่าหายใจไปวันๆหนึ่ง เพื่อที่ว่า วันหนึ่งเราจะล้มหายตายจาก ไปพร้อมกับหน้าที่อันสมบูรณ์ ตายไปก่อนที่จะตายจริง และตายอย่างถึงพร้อม
สำหรับชีวิตผมยามนี้ ที่ยังไม่ตาย ผมกำลังศึกษาความตาย เพื่อความใฝ่ฝันของตัว ที่อยากตายอย่างมีคุณค่า ครับ
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น