Open Your Eyes, Open Your Mind
Learn, Care, Share ความหมายนี้กว้างมากสำหรับคำแค่สามคำสั้นๆ แต่เป็นสิ่งที่คิดก่อนไป GotoKnow Forum ในครั้งนี้ เพียงแต่ไม่ได้คาดหวังถึงผลลัพธ์ว่าต้องได้อะไรกลับมาเป็นจำนวนเท่าไหร่ ครบทั้งสามสิ่งที่คิดไว้แต่ต้นหรือไม่
ในการไป Forum ครั้งนี้กลับได้มาครบถ้วน คือได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้ ได้มีปฎิสัมพันธ์กับคนรอบข้างและขยับระดับจากการรู้จักผ่านตัวหนังสือมาเป็นการรู้จักและพูดคุยผ่านตัวตนที่แท้จริง สัมผัสได้ถึงความจริงใจและความห่วงใยของหลายๆ คน รวมถึงได้มอบรู้สึกดีๆ ตอบกลับไป และได้ร่วมแบ่งปันแนวคิด สิ่งที่เราถนัด และประสบการณ์ให้กับคนอื่น แต่ทั้งหมดสามอย่างนี้ไม่ได้สรุปกลับมาผ่านการจด หรือบันทึกไว้เป็นข้อๆ ว่าต้องทำอย่างไร สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันวนเวียนอยู่ในความคิดและในจิตใจ และเกิดเป็นแรงบันดาลใจที่จะทำหลายๆ สิ่ง ซึ่งยังอยู่ในระหว่างการตกตะกอนว่าจะทำอะไรออกมาเป็นรูปธรรมบ้างนอกจากความคิดและความรู้สึก
หลายครั้งที่ไปงานสัมมนาหรือประชุม มักจะเห็นคนที่ไปร่วมจดแหลก ซึ่งส่วนตัวไม่ใช่สไตล์นั้น นิยมการนั่งฟังและคิดตาม เพราะแน่ใจว่าสมองเรา memory ได้เยอะกว่ากระดาษมากมายหากเรา deep listening สิ่งที่บรรจุเข้าไปนั้นสามารถประมวลได้ทันทีหลายแบบ หลายชั้น และสามารถนำมาคิดซ้ำได้อีกหากเราฟังอย่างตั้งใจ การจด short note ไว้กันลืมก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เคยทำเป็นบางครั้งเวลาเจอคีย์เวิร์ดที่น่าสนใจจริงๆ แต่ส่วนใหญ่ที่ไปร่วมมักจะเป็นการฟังจากวิทยากร อย่างมากก็แลกเปลี่ยนกันในกลุ่ม ถกกันเพื่อหาข้อสรุปและเขียนเพื่อขึ้นเวทีอภิปรายเกี่ยวกับความคิดเห็นจากกลุ่มเรา ซึ่งหลายๆ ครั้งเมื่อกลับมาก็ลืมแล้ว และไม่ได้เกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะเอาไปทำอะไรต่อ
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจากงานนี้กลับต่างออกไป ตัวเองเริ่มสตาร์ทคิดตั้งแต่วันแรกที่จบงาน มีเรื่องให้คิดเยอะ เพราะเมื่อเราเปิดใจเปิดตามองดู จึงได้รับในสิ่งที่ไม่เคยตระหนักมาก่อนมากมายจนทำให้อยากจะลุกขึ้นมาทำอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่เคยเริ่ม ไม่เคยลอง หรือไม่เคยแม้แต่จะใส่ใจ เรื่องนี้ที่เขียนขึ้นเพราะมีจุดประสงค์อยากแชร์กับคนอื่นว่า หากเราหยุดนิ่งที่จะฟัง คิดตาม เปิดรับและให้กลับอย่างไม่มีข้อแม้ รู้จักตั้งคำถามด้วยใจเปิด ไม่ need คำตอบที่เป็นบทสรุปตายตัว อาจจะได้อะไรกลับไปมากกว่าการจดอย่างเดียวมากนัก (เพราะการเขียนมันดึงความสนใจและสมาธิของเราไปพอสมควร) สิ่งที่ได้มันมากกว่าแค่เรียนรู้วิธีการ ขั้นตอน หรือรูปแบบ แต่มันเกิดขึ้นจากภายในที่ไม่สามารถเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือ สิ่งเหล่านั้นสามารถเปลี่ยนจากความคิดเป็นการกระทำที่เกิด impact ได้มากมาย หากเราเข้าใจในแก่นแท้ของมัน
ฝากเพลงให้ฟังค่ะ ฟังแล้วสบายใจดี Koko-Ryuichi Sakamoto เป็นศิลปินคนโปรด
ความเห็น (18)
การจดบ้างเพื่อเตือนความจำ ก็ยังใช้ได้ดีเวลาจะมาสรุปอีกครั้ง สำหรับพี่แก้วนะคะ น้องซูซาน
- ชอบเพลงมากค่ะ
สวัสดีครับ ยินดีมากครับที่ได้รู้จัก
- ขอให้หายปวดหลังนะครับ
- มีภาพในกลุ่มเรียนรู้มาฝากครับ
พี่แก้ว: ก็ยังใช้ได้ค่ะ ลูกผสม ตัวเองก็ยังจดบ้าง แต่ไม่ได้ถึงกับขนาดทุกเม็ด ส่วนใหญ่จะเน้นฟัง เพราะเวลาฟังแล้วมันเม็มได้ดีและต่อเนื่องกว่า เคยจดเยอะไปหน่อยมัวแต่เขียนๆ เลยขาดช่วงเหมือนกันว่าวิทยากรหรือคนในกลุ่มพูดถึงไหนแล้ว เทคนิคของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันค่ะ แค่อยากแชร์ เผื่อใครอยากจะนำไปใช้บ้าง
คุณ Bright Lilly: ลองเอาชื่อคนนี้ไป search ใน youtube ก็ได้ค่ะ มีอีกหลายเพลงที่ดีๆ
คุณชาญวิทย์: ขอบคุณค่ะ หวังว่าจะดีขึ้นเหมือนกัน แต่ตราบใดที่ยังทำงานใช้คอมตลอดก็ยากค่ะ ขอบคุณสำหรับรูปนะคะ ไม่ค่อยมีรูปในงานเท่าไหร่เพราะไม่ได้เอากล้องไป ยืมกล้องคนอื่นถ่ายเพราะไม่อยากแบก ปวดหลังนี่ล่ะค่ะต้นเหตุ
- อธิบายคำว่า deep listening ได้ลึกซึ้งสมชื่อมากค่ะ
- เล่าผ่านประสบการณ์เป็นตัวอักษร...เวลาได้วางมือจากปากกาชั่วขณะ และได้ตั้งใจฟังและตั้งใจมองผู้พูด รู้สึกว่าเราได้อะไรมากกว่าที่ "ได้ยิน" (hear)
- เพลงไพเราะมากค่ะ ทำให้ดื่มด่ำกับคำว่ deep listening ด้วยค่ะ
ไม่ค่อยได้คุยกันเลย...แต่ก็จำแม่นถึงรอยยิ้มที่อิ่มเอมบนใบหน้าของสาวสาวท่านนี้
สำหรับพี่..ไม่ค่อยชอบจดบันทึกใดๆ ฟังและจำ...และนำมาผนึกไว้กับจินตนาการของตัวเองเป็นหลัก
สุขภาพแข็งแรงๆ...ทั้งกายและใจ นะครับ
คุณ Sila: just another idea ค่ะ แต่ละท่านอาจจะมีประสบการณ์และความถนัดรวมถึงวิธีการที่ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าสรุปแล้วใช้ได้เกิดประโยชน์ ก็ไม่ได้ว่าอันโน้นดีอันนี้ไม่ดี ใช้ได้ทั้งนั้น แต่การ deep listening นี่เป็นความชอบส่วนตัว เพราะทำให้รู้สึกว่าสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ผู้พูดกำลังสื่อสารออกมา การจดตลอดอาจจะ interupt สมาธิ ณ เวลานั้น แต่หากจดเล็กๆ น้อยๆ กันลืม มาร์คไว้เป็นข้อสั้นๆ ก็อาจจะดีกว่าสำหรับบางคนก็ได้ค่ะ
พี่พนัส: คุยนะ แต่พี่น่ะไม่ค่อยพูดไง : ) ยิ้มอย่างเดียวเลย เชื่อว่าพี่เป็นอย่างที่บอก เพราะแอบเห็นว่าตั้งใจฟังมาก take care ค่ะพี่ ฝากจุ๊บๆๆ เจ้าตัวเล็กสองคนด้วย เมื่อไหร่จะมีโอกาสฟัดสักที อยากเจอค่ะ
สวัสดีคะอาจารย์ซุซาน
ชอบรอยยิ้มนะคะและคำพูดที่เป็นกันเอง
สบายดีขึ้นนะคะ ปวดหลังขอให้หายเร็ว ๆนะคะ
เพลงเพราะมากคะ ชอบคะ
พี่ไก่คะ
- จดเป็นภาพถ่ายแทนครับ..
- เขาขึ้นจอมาเราก็ถ่ายภาพไว้ ..อิอิ..จดไม่ทันนะสิ..
อ.เต็มศักดิ์: Open my wallet to buy a new watch. : )
แม่น้องกู๊ดดี้: ขอบคุณสำหรับภาพค่ะ
คุณประกาย: เรียกซูซานเฉยๆ พอค่ะ ไม่ได้สอนหนังสือที่ไหน ไม่อยากรับสมอ้างเป็นอาจารย์ ^ ^ ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องหลัง หวังว่าจะดีขึ้นเช่นกันค่ะ
คุณเกษตร: โอ้...เป็นอีกวิธีที่ดีมากค่ะ ลืมไปได้ยังไงกัน ถ้าจะไม่ให้เสียสมาธิก็ถ่ายรูปเอา แช๊ะเดียว หรือบันทึกคลิปเป็นภาพหรือไฟล์เสียงไว้ฟังทีหลังเพิ่มเติมก็ไม่เลวค่ะ ช่วยลดปัญหาการขาดตอนต่อเนื่องไปได้เป็นอย่างดี
Dear Little Jazz
กลับจาก การจัดงานโกทูโนนี้ทำให้ได้มิตรใหม่ที่เห็นกันจริงและหาเนื้อเรื่องจะบันทึกมากขึ้น ทำให้เข้าใจน้องซูซานอย่างมากมากยิ่งขึ้น เป็นอะไรที่น่ารักถูกใจ และอยากปรึกษาหารือวิธีบันทึกภาพและเสียง
เรื่องสุขภาพก็เป็นเรื่องสำคัญ เมื่อวันที่ 29 - 31 พฤษภาคม 2552 พี่หนกได้ร่วมกิจกรรมทัวร์สุขภาพของสหกรณ์ออมทรัพย์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ โดยได้นำสมาชิกไปร่วมโครงการรักษ์สุขภาพแบบผสมผสาน ของโรงพยาบาลดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี (ค่าใช้จ่ายเหมาจ่าย 3,400 บาท)โรงพยาบาลจะรับเข้านอนในโรงพยาบาลพร้อมอาหารครบ 3 มื้อ กิจกรรมจะเริ่มตั้งแต่วันศุกร์ให้ความรู้เรื่องสุขภาพ กิจกรรมเจาะเลือด ตรวจน้ำตาลถึงที่นอน (ที่ถูกใจมากมีรถรับส่งจากสถานีรถไฟไม่ว่ากระเป๋าเดินทาง ของที่จะซื้อหรือของใช้ต่าง ๆ ขนสัมภาระให้ทุกอย่าง จนถึงที่ไม่สูญหาย
ที่ถูกใจสุด ๆ มีการนวดแผนไทย ประคบ ส่วนที่เรามีปัญหาในร่างกายนวด 2 วัน วันละ 1 ชั่วโมง และมีกิจกรรมร่วมสนุกตลอด 2 วัน พร้อมชมตลาดน้ำดำเนินสะดวก ชมอุทยานหุ่นขี้ผึ้ง ชมวัดดัง ๆ ในจังหวัดราชบุรี คิดถึงน้องซูซานจะได้หายจากปวดหลังแน่นอนลองไปที่โรงพยาบาลดำเนินสะดวกนะ
ขอบคุณค่ะพี่หนก คือถ้าเลิกใช้คอมวันไหนก็หายปวดแล้ว เป็น office syndrome ค่ะ เคยไปที่อื่นแล้วไม่ได้ใช้คอมหลายวันก็เป็นสวรรค์ ไม่เห็นจะปวดเลย นวดแล้วสบายแต่จะติดใจ พาลจะปวดเอาบ่อยๆ ค่ะ ^ ^
ติดตามอ่านบันทึก AAR มาหลายบันทึก ดูประทับใจกันมากนะคะ ก็น่าประทับใจค่ะ เพราะการเตรียมงานดีมาก และโปรแกรมในช่วง สองวันนั้นก็มีคุณภาพมากค่ะ
วันหลังคงได้มีโอกาสไปบ้างค่ะ
คุณแจ๊สน้อย คะรับ
สุ จิ ปุ ลิ
ครบเครื่องเลยนะ
แต่เน้นพิเศษกับฟัง ถาม และจดไว้ในหัวใจ ชอบเทคนิค ลิ ลิขิตด้วยใจของแจ๊สน้อยมาก ไม่ต้องวุ่นวายกับการมัวแต่จด
พยายามลิขิตอยู่ในใจเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยสำเร็จเท่าไหร่
ชักปากกาออกมาเรื่อย
แต่หลัง ๆ ไม่ชักปากกาออกมาเท่าไหร่แล้วนะ ไม่ใช่ลิขิตในใจเก่งหรอกนะ แต่ขี้เกียจจดต่างหาก อิอิอิ...
แต่เมื่อจดบันทึกความคิดความเห็นกลุ่มไว้อย่างไรแล้ว ถ้าจะให้ใครขึ้นไปพรีเซ้น ก็น่าจะให้เขาได้อ่านก่อน ถูกไม๊ ไม่ใช่แอบไปยื่นให้ไว้กับคนอื่นเขานี่
หน้าแหกกลางงานเลยเรา
เอ้ากันช่วยเย็บหน่อย
จะแกล้งกันก็ไม่บอก แต่เออซินะ บอกก่อนก็แกล้งไม่สำเร็จซิ
สนุกสนานดีแท้
ดีใจที่ได้รู้จัก จำได้ไปอีกนาน คราวหน้าคราวหลังเจอแจ๊สน้อยจะได้รัวังให้จงหนัก
ได้ข่าวว่าแกล้งสำเร็จมาแล้วหลายราย
พี่ศศินันท์: ประทับใจจริงค่ะ และได้อะไรดีๆ มาเยอะ ไว้มีโอกาสหน้าอย่าพลาดนะคะ
ครูนง: ขอโต๊ดก๊าบบบบ แต่ตั้งใจเลยล่ะ คิดไว้ก่อนแล้ว ไม่ปฎิเสธ เพราะว่าถ้าไม่หาคนไปพูด ไอ้คนจดสรุปนั่นแหล่ะจะซวย เลยชิงลงมือก่อน แต่รู้ว่าครูนงทำได้ไง ด้นสดนี่แหล่ะดี ตอนสรุปกันครูนงก็เป็นคนพูดด้วยไง ช่วยกันคิด ไม่ใช่ว่าหนูเขียนเองหมดซะเมื่อไหร่ และอยากเห็นครูนงขึ้นเวทีด้วยแหล่ะ เลยจัดให้ไปหนึ่งดอก ; P ห้ามเอาคืนนะคะ กลัวแว้ววววว ห้ามไปฟ้องอ.ตุ้มด้วย เดี๋ยวจะรู้กันหมด ทีหลังคนอื่นเขาจะระวังตัวแจ อดเห็นอะไรหนุกๆ แบบนี้อีก 555
สวัสดีค่ะหนูซูซาน
เสียดายจัง...ที่ไม่มีโอกาสไปแจมเวที
ขอบคุณในไมตรีจิตที่จะให้พี่ได้พักพิงด้วย..
ครั้งหน้านะคะ ถ้ามีจัดอีก...คงจัดสรรเวลาให้ลงตัวได้แต่เนิ่น ๆ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
เพิ่งรู้ว่าหนูก็เป็นโรคปวดหลังเหมือนพี่
แบ่งเวลาเล่นโยคะหรือรำมวยจีน...ช่วยได้เยอะค่ะ
Bonne Nuite ^-^