สืบเนื่องมาจาก..เรื่อง "ไร้นาม" นามแฝงของ "มิตร" ที่ ลปรร. กันมาเรื่อยๆ..ทั้งดุ เด็ด เผ็ด มันส์..หลากหลายอารมณ์...กลับไปย้อนทบทวนดู...คุณไร้นาม มาในนามที่ไร้นาม..เพื่ออยากทดสอบอะไรบางอย่างหรือไม่ หรือเปล่าไม่ทราบ...แต่ประเด็นที่ดูเหมือนเป็นความต่างในความเหมือน...ที่เกิดขึ้น และทำให้รู้สึกอย่างรู้ซึ้งในบางสิ่งบางอย่าง ที่มักพบเจอในสังคม
คุณไร้นามมาเหมือนไม่อยากให้ใครรู้จักว่าตนคือใคร อะไร อย่างไร ...รายละเอียดในตน คืออะไร..แต่สำหรับ Dr .Ka-Poom มาอย่างตรงกันข้ามทุกอย่าง..อย่างเพียบพร้อมเกี่ยวกับข้อมูลที่มี และอยากนำเสนอ...แล้วมาถึงระยะหนึ่ง..ก็พบว่า "แก่น" และ "กระพี้" ที่เกิดขึ้นในสังคมเสมือนแห่งนี้...อันดับแรกคนเรามักเปิดไปดูข้อมูลผู้บันทึกว่าคือ ใครอะไรอย่างไร...หากใคร no-name เชื่อได้เลยว่าเกินกว่าครึ่ง จะปฏิเสธ ประเด็นความรู้..นั้นๆ...แต่เลือกไปวิ่งวนอยู่ในบันทึก...ผู้มีเกียรติ(ตามเชิงสังคม)...หรือมีข้อมูล มีประวัติ หรือมีที่มาที่ไป มากกว่า แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ที่สุด...ในกลุ่มผู้มีนาม ก็ยังมีการเลือกแบ่งระดับกันอีก...ตามกลุ่มอาชีพ..(เชิงสังคม-อีกนั่นแหละ)...ยิ่งถ้าใครมีตำแหน่งเชิงวิชาชีพนำหน้า...บุคคลนั้นจะได้รับความเชื่อถือมากยิ่งขึ้น..แม้บางประเด็นอาจจะไม่เข้าท่าเข้าที..แต่ก็เลือก..สนับสนุน..เพราะดูท่าจะปลอดภัยกว่า...คน no-name...
เหมือนดั่งเช่น ในมหาวิทยาลัยก็จะดูว่า เป็นบุคลากรระดับไหน..ระกับ ก ข หรือ ค กรณีเห็นชัดในเพื่อนดิฉันเอง ก่อนหน้าเป็นบุคลากรสาย ค เพราะเข้าทำงาน..ตามวุฒิการศึกษาระดับ ปวส. หรือ อนุปริญญา ทั้งที่มีวุฒิปริญญาโท...แต่เมื่อโอกาสเข้ามาถึง เมื่อจบปริญญาเอก..มีคำว่า ดอกเตอร์นำหน้า..ท่าทีสังคมปฏิบัติต่อเพื่อนคนนั้นเปลี่ยนไป...อีกทั้งตอนนี้ได้ขยับมาเป็นสาย ก ...แก่น และ กระพี้ คืออะไร?
สำหรับดิฉันเอง...ชอบมีปฏิสัมพันธ์กับสังคมแบบสนุกๆ...มักไม่บอกว่าตน คือ ใคร อะไรอย่างไร..บางครั้งก็มักโดนพยาบาลด้วยกันเอ็ดเอาบ้างก็มีในโทษฐานที่ไม่รู้ว่าพยาบาลทำงานอย่างไร (คือความเข้าใจของพยาบาลคนที่เอ็ด) หรือหากไปติดต่ออะไร...ก็มักไปอย่างประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง..ทำอย่างนี้เรื่อยไป..ทำให้มองเห็น "คน-มนุษย์" มากขึ้น...และเมื่อถูกรุก..ให้มาสู่สังคมเสมือนนี้...ก็เลยบอก "เพื่อนที่ดีที่รักคนหนึ่ง" ว่าจะใส่ข้อมูลเยอะๆ ให้ดู...แล้วจะทำให้เราทราบ "แก่น" และ "กระพี้" ของมนุษย์มากยิ่งขึ้น...จากสมมติฐานที่ตั้งไว้..ผ่านการทดสอบมาระยะหนึ่งได้ผลคะ...เป็นไปตามคาดการณ์..ผลลัพธ์เป็นอย่างไร..หากโอกาสเหมาะ..จะบันทึกไว้เตือนตนอีกครั้ง...เพราะเล่ามากไปเผลอๆ จะดูเหมือนเป็น "น้ำ" กระฉอกแก้ว...(ยิ้มๆๆ)
สืบเนื่องมาจาก..เรื่อง "ไร้นาม" นามแฝงของ "มิตร" ที่ ลปรร. กันมาเรื่อยๆ..ทั้งดุ เด็ด เผ็ด มันส์..หลากหลายอารมณ์
เนื่องจากถูกพาดซบ...เลยต้องแวะมาใช้สิทธิทิ้งรอยไว้ก่อน...
เรื่องนี้ผมจำได้ว่าเคยลปรร.กับ dr.ka-poom ไปแล้ว
ถ้าจะนึกถึงเรื่องนี้ก็จะนึกถึงเรื่องของทฤษฎีโจฮารี่วินโดว์
ผมมองว่าถ้าเราเปิดตัวเองที่จะสื่อสารกับคนอื่น
คนอื่นก็จะเปิดตัวเองเช่นกัน....
ย่องไปเขียนตอบไว้ใน พาดซบ รอยยังสดอยู่เลย
คุณ"ไร้นาม"
ช่วงนี้ดิฉัน...เป็นเบลอๆ เซ่อๆ เออๆ ...มึนงง..
เหมือนโดนตุ๊บ..คะ...เห็นเขาคุยกันดีดี...เข้าไปคุยด้วย
เขาหนีเฉยชวนกันไปคุยที่อื่นต่อ...เลย...คะ
งงๆ...มึนๆ..ตึ๊บ
*** สังคมไทย... นิยมการใส่หัวโขนมาช้านาน แบ่งระดับชนชั้นตามอาภรณ์หุ้มห่อเสมอๆ นะคะ " โอ๊.... โอ...คงต้องขออภัย... เหยียบตาปลา..ไปจังๆ " อิอิอิ ! ***