ลูกไม้เปลี่ยนสี

ละครก็คือละคร แต่ในความเป็นจริงบางอย่างก็อาจยิ่งกว่าละครก็ได้ เพียงแต่ละครเรื่องนี้ก็คือละครที่ปรุงแต่งมาเท่านั้น ซึ่งคิดว่าในความเป็นจริงคงไม่ได้เลวร้ายเท่านี้

       เมื่อวานดูละครเรื่องลูกไม้เปลี่ยนสี ยิ่งดูยิ่งเครียด เพราะดูน้ำทิพย์ (ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกไหมเพราะพึ่งได้ดูไม่กี่ครั้ง) แสดงบทบาทแล้วเหมือนคนเป็นโรคจิต อย่างเช่น ช่วงที่เป็นแฟนกับคนรักไปเอาเพื่อนของตัวเองไปไหนมาไหนด้วย ซึ่งตามหลักความจริง ส่วนมากเขาจะกันตั้งแต่ตอนที่เริ่มคบ (กลัวแฟนเปลี่ยนใจไปรักเพื่อน)

       พอโดนเพื่อนแย่งคนรักไป ก็คอยตามรังควานตั้งแต่จะทำให้แท้งลูก โดยพยายามจะฉีดยาทำแท้งให้กับอีกฝ่าย การผลักให้ตกบันได หรือผลักให้ล้มเวลาเดินตามลำพัง ตอนล่าสุดไปเอาตัวเด็กมาจากโรงเรียน โอ๊ย! ดูแล้ว เครียด แต่ก็ต้องดูเพราะไม่รู้จะดูอะไร

       ถ้าให้วิเคราะห์จากละคร ตามความเป็นจริง คงไม่มีเหตุการณ์ที่เลวร้ายเหมือนกับละครหรอกนะเพราะคนเราน่าจะมีจิตที่ยั้งคิดบ้างโดยเฉพาะกับเด็กที่กำลังจะเกิด หรือเด็กตาดำ ๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับสิ่งที่ผู้ใหญ่ได้ก่อเอาไว้

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

มาขอบคุณที่ไปโหวตให้ครูอ้อย 2 ครั้งแล้ว

โปรดอย่าใช้ความรู้สึกมาออกนอกหน้า

ชีวิต blogger เก่าๆแก่ๆ

ยิ่งแก่..ยิ่งเหมือนเด็ก..จริงไหม

[Toi Wantana]

สวัสดีค่ะ คุณครูอ้อย

การโหวตให้สองครั้งแสดงว่าผลงานการเขียนของคุณครูอ้อยดี

เข้าตามหลักเกณฑ์ที่คณะกรรมการกำหนด และโดนใจคนเสนอค่ะ