"ใจ"...ทำบุญ
หลังจากที่เหนื่อยๆ กับการทำงาน"วิจัย" ของแต่ละคน ที่ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา มข. เราๆ ต่างก็ชวนกันไปผ่อนคลาย หารือกันว่าจะไปที่ไหนดี อาจารย์อ้อมเสนอว่า ไปทำบุญ กันเถอะปล่อยนกปล่อยปลา พอดีในจังหวัดขอนแก่น ที่วัดแห่งหนึ่งมีงานวัด เราก็เลยว่าเหมาะ...มากที่จะไปที่นั่น
ว่าแล้วเราๆ รวมทั้ง รศ.ดร.สุมาลี ชัยเจริญ เจ็ดชีวิต ก็ต่างมุ่งหน้าไปที่วัดนั้น คนเยอะมาก อาจารย์ต้าร์วนหาที่จอดรถตั้งนาน กว่าจะหาที่จอดได้ แล้วค่อยเดินเข้าไปในวัดอีกที นานมากแล้วที่เราไม่ค่อยได้มางานวัดลักษณะอย่างนี้ อาจารย์กาเหว่า บอกว่า นานๆ ทีเขาถึงจะมีพิธีกรรมฝังลูกนิมิตร เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมี อาจารย์แหม่มรับหน้าที่บันทึกภาพตามมุมต่างๆ เพื่อเก็บไว้ สำหรับอาจารย์เสกและดิฉันก็ตื่นตาตื่นใจ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้มาทำบุญในลักษณะเช่นนี้ มีมุมหนึ่งคนเยอะมากเราเลยเดินไปดู เห็นเขาทำบุญแลกเหรียญสลึง คนละถ้วยแล้วนำไปใส่บาตรเล็กๆ ที่วางเรียงรายกัน พอเข้าไปถามว่าทำอะไร คุณลุงใจดีบอกว่า "ตักบาตรทำบุญ 108 ขัน" เราก็เดินต่อท้ายกันใส่บาตรทีละเหรียญจนครบ พอครบหมด..สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้ในตนเอง คือ ความรู้สึก "นิ่ง"สงบ
จากนั้น เราก็ไปตามซุ้มต่างๆ เพื่อทำบุญตามแต่ศรัทธา ส่วนตนเองนั้นไปปิดทอง และถวายเงินซื้อที่ดิน ตามศรัทธา ดิฉันก็เลยเลือกถวายไป..ตามจำนวนเงินเหรียญที่เหลือ ซื้อที่ถวายไป 100 ไร่ 5 ตารางวา (ตามโฉนดที่ได้รับ) และท่านอื่นๆ ก็เลือกที่จะทำตามความศรัทธากันไป สรุปว่า..วันนั้น "เรา" เดินออกมาจากวัด..ด้วยความสบายอกสบายใจ..อาจจะเป็นบรรยากาศที่ชวนให้รู้สึกศรัทธา...และนิ่งสงบในบรรยากาศรอบตัว ผู้คนก็มีแต่ใบหน้าที่เปี่ยมสุขกันทั้งนั้น
นานๆทีมาสักครั้งก็ดีเหมือนกัน เพราะวันๆ...ก็จ่ออยู่เฉพาะจอเทคโนโลยี...อันสมัยใหม่นี้...จนบางครั้งลืมให้สิ่งดีดีแก่ตน...ต้องขอบคุณอาจารย์อ้อมที่ชักชวนเพื่อนๆ มาได้สำเร็จ และขอบพระคุณท่าน รศ.ดร.สุมาลี ที่อนุเคราะห์รถให้เราได้นั่งมาด้วยกัน...ประหยัดน้ำมันรถดีคะ
