ตำนาน : แม่น้ำโขง

เรื่องเพียงนิดเดียวอาจเป็นสาเหตุให้เกิดเรืองใหญ่โต และเกิดความเสียหายต่อคนส่วนใหญ่ ฉะนั้น จึงควรป้องกัน อย่าให้เรื่องเล็กน้อยกลายเป็นเรื่องใหญ่โตจะดีที่สุด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพญานาคราชสองตัวเป็นเพื่อนรักกันมาก ชื่อ "พญาศรีสุทโธนาค" กับ "พญาสุวรรณนาค" ทั้งสองแบ่งกันปกครองเมืองบาดาลหนองกระแสฝ่ายละครึ่งเมือง ซึ่งคนสมัยก่อนเชื่อกันว่า "หนองกระแส" คือเมืองบาดาลอยู่ใต้ทะเลสาบ "หนองหาน"

พญานาคทั้งสองนั้นมีพญานาคบริวารฝ่ายละ 500 ตัว ทุกๆ ปี ทั้งสองฝ่ายจะไปมาหาสู่กันเพื่อเยี่ยมยามถามข่าวถึงสารทุกข์สุกดิบกันอยู่เสมอมิได้ขาด

อยู่มาวันหนึ่งพญาศรีสุทโธนาคได้พาบริวารออกไปล่าสัตว์ในป่า เผอิญล่าได้ช้างป่ามาตัวหนึ่ง พญาศรีสุทโธนาคนึกถึงสหายพญาสุวรรณนาค จึงชำแหละเนื้อช้างให้บริวารนำไปให้ครึ่งตัว

เมื่อพญาสุวรรณนาคได้รับของฝากจากเพื่อนรักเป็นเนื้อช้างก็มีความยินดี จึงได้ส่งสาส์นแสดงความขอบใจมายังพญาศรีสุทโธนาค ทั้งบอกว่าในโอกาสหน้าตนคงจะได้ส่งของฝากมาเป็นการตอบแทนบ้าง

วันหนึ่งพญาสุวรรณนาคได้พาบริวารออกไปล่าสัตว์ในป่า โดยล่าได้เม่นมาหนึ่งตัว พญาสุวรรณนาคจึงสั่งให้ชำแหละเนื้อเม่นแล้วแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเอาไว้กินเอง และอีกส่วนหนึ่งให้บริวารนำไปให้แก่พญาศรีสุทโธนาค เพื่อเป็นของฝาก

พญาศรีสุทโธนาคเมื่อได้รับเนื้อเม่น เห็นว่ามีจำนวนน้อยนิดผิดกับเนื้อช้างที่ตนนำไปให้ก็ไม่พอใจ โดยคิดว่าเม่นน่าจะตัวใหญ่กว่าช้าง เพราะขนเม่นยาวกว่าขนช้าง จึงไม่รับของฝากนั้น

พอพญาสุวรรณนาคทราบดังนั้นก็ไม่สบายใจ รีบเดินทางมาอธิบายชี้แจงให้พญาศรีสุทโธนาคฟังว่า แม้ขนเม่นจะยาวกว่าขนช้างแต่เม่นก็ตัวเล็กกว่าช้างมาก ฉะนั้น เนื้อเม่นครึ่งตัวจึงน้อยกว่าเนื้อช้างครึ่งตัวแน่นอน แต่พญาศรีสุทโธนาคก็ไม่ฟังเหตุผล หาว่าพญาสุวรรณนาคเอาเปรียบตน จึงเกิดการโต้เถียงทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนถึงประกาศท้ารบกันขึ้น

พญาศรีสุทโธนาคผู้มุทะลุจึงยกทัพนาคมาบุกประชิดติดชายแดนเมืองหนองกระแสด้านที่อยู่ในความปกครองของพญาสุวรรณนาค การเคลื่อนพลมาอย่างรีบร้อนทำให้น้ำในทะเลสาบหนองแสขุ่นคลั่กเป็นสีชมพู

ฝ่ายพญาสุวรรณนาคเห็นดังนั้นก็จนใจต้องพาบริวารออกต่อสู้กับเพื่อนรัก เพื่อป้องกันแว่นแคว้นในปกครอง พญานาคทั้งสองฝ่ายได้เข้าต่อสู้ประหัตประหารกันอยู่นานถึง 7 ปี แต่ก็ไม่มีฝ่ายใดชนะอย่างเด็ดขาด สงครามนาคครั้งนี้ทำให้โลกสั่นสะเทือนลั่นหวั่นไหวสะท้านไปถึงสวรรค์และบาดาล เดือดร้อนกันไปทั่วทั้งมนุษย์ เทวดา และนาค จากเรื่องที่เข้าใจผิดกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

พญาแถนผู้เป็นใหญ่บนสวรรค์เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจึงเสด็จมายังโลกมนษย์ ณ บริเวณสนามรบที่เมืองหนองกระแส พร้อมมีเทวโองการว่า

"ข้าพญาแถนจอมสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ ขอสั่งให้สองฝ่ายหยุดรบกัน พวกเจ้าไม่มีใครเก่งกว่าใครหรอกและขอประกาศให้เมืองหนองกระแสเป็นเขตปลอดสงคราม ให้ทั้งสองจงพาไพล่พลออกจากเมืองหนองกระแสโดยด่วนที่สุด ถ้าเจ้าทั้งสองเก่งจริงขอจงไปสร้างแม่น้ำแข่งขันกันเถิด ใครสร้างแม่น้ำไปถึงทะเลก่อนถือว่าผู้นันเป็นผู้ชนะ แล้วข้าจะปล่อยปลาบึกลงในแม่น้ำสายที่สร้างเสร็จก่อน"

พอสิ้นเทวโองการ พญานาคทั้งสองต่างก็พาไพล่พลแยกย้ายกันไปในทันที โดยพญาศรีสุทโธนาคผู้มีอารมณ์อันมุทะลุดุดันและมุ่งหวังเอาชนะ ได้สร้างแม่น้ำไปทางทิศตะวันออกของเมืองหนองกระแสอย่างรีบร้อนไม่พิธีพิถันเอาเสร็จเข้าว่า แม่น้ำจึงคดเคี้ยวเลี้ยวไปมาตามแนวภูเขา จึงเรียกชื่อว่า "แม่น้ำโค้ง" ต่อมาเพื้ยนเป็น "แม่น้ำโขง"

ส่วนพญาสุวรรณนาคผู้ผู้ใจเย็นสุขุมลุ่มลึก พาไพล่พลสร้างแม่น้ำมุ่งไปยังทิศใต้ของเมืองหนองกระแส โดยตั้งใจสร้างอย่างพิถีพิถันเป็นเส้นตรง เพื่อย่นระยะทางในการสร้าง แม่น้ำสายนี้จึงเรียกชื่อว่า "แม่น้ำน่าน"

ผลของการสร้างแม่น้ำแข่งกันในครั้งนี้ ปรากฎว่าพญาศรีสุทโธนาคเป็นฝ่ายชนะ พญาแถนจึงปล่อยปลาบึกซึ่งเป็นปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ที่สุดลงในแม่น้ำโขง และเป็นแม่น้ำสายเดียวเท่านั้นที่มีปลาบึกอาศัยอยู่จนทุกวันนี้

ที่มา : วิเชียร เกษประทุม. นิทานพื้นบ้าน ชุดที่ 5 ชุดตำนาน. กรุงเทพฯ. สำนักพิมพ์พัฒนาศึกษา, 2551.

เขียนใน GotoKnow โดย PoOmDeE
ใน My MiNd... " PoOmDeE"

คำสำคัญ (Tags): #itom#ตำนานแม่น้ำโขง#พญานาค#แม่น้ำโขง

หมายเลขบันทึก: 255215เขียนเมื่อ 12 เมษายน 2009 16:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

เขียนเมื่อ 12 เมษายน 2009 22:45 น. ()

สวัสดีค่ะ

***เป็นกำไลชีวิต ที่ครั้งหนึ่งเคยอาศัยอยู่ริมฝั่งโขง

***เป็นบันทึกน่าอ่าน ขอบคุณค่ะ

small man

เขียนเมื่อ 22 เมษายน 2009 15:51 น. ()

มีเรื่องไม่ถูกใจ ให้รีบเคลียร์ครับ

nakhongun

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 15:29 น. ()

ไม่ได้อ่านนิทานมานานแล้ว สนุกดี

pa_daeng

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 15:35 น. ()

สวัสดีค่ะ
ได้รู้ตำนานแม่น้ำโขงค่ะ
ขอบคุณค่ะ

ปาย

เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2009 21:08 น. ()

มีความรู้มากครับ

มีประโยชน์มาก

คุณน้อยหน่า

เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2009 21:13 น. ()

อยากไปชื่นชมน้ำโขงช่วงบั้งไฟพญานาค ถ้ามีโอกาสจะแวะไปเยือนค่ะ สวยงามมาก ตำนานเล่าขานน่าติดตามค่ะ

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2009 21:16 น. ()

สวัสดีครับคุณ itom

แวะมาอ่านนิทาน ชอบนิทานครับ

ชอบครับอยากให้หาเรื่องอย่างนี้มาลงอีก แล้วจะติดตามอ่านนะครับ โดยส่วนตัวเป็นคนชอบเรื่องที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์อยู่แล้ว แล้วมาเจอนิทานที่อิงประวัติศาสตร์อย่างนี้ยิ่งชอบมากครับ ขอบคุณครับที่สรรหามาเล่า