สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
แวะมาชวนไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยกันนะคะ
อากาศร้อน..นำภาพคลายร้อนมาฝากค่ะ
อิ อิ
(¯`°.•°•.★* กำเนิดวันสงกรานต์ *★ .•°•.°´¯)
ที่นี่ก็ยังเป็นที่ของยายเสมอ ...
หม่องนี่เคยเป็นป่าไผ่มาก่อน ยายเคยมาเก็บเห็ด หาหน่อไม้ไปแกงกินแลงทุกปี พอมหาลัยมาอยู่ ต้นไม้หลายๆ กะหายไปเหมิด บ่มีหม่องให้เก็บเห็ด เก็บหน่อไม้คือเก่า
วันนี้ลานสะเดาของมหาวิทยาลัยฯ คึกคักและครึกครื้นเป็นพิเศษ เป็นอีกครั้งที่ชาวบ้านที่อยู่รายรอบมหาวิทยาลัยฯ สัญจรเข้ามาเยี่ยมเยียนชาว “มมส” อย่างอบอุ่น โดยมีกิจกรรมวันสงกรานต์ทำหน้าที่เป็น “สื่อรัก” อย่างอบอุ่น อาทร
สงกรานต์ปีนี้ ปักธงชัดเจนว่าเป็นการเปิดมหาวิทยาลัยสู่ชุมชนอย่างแท้จริง หลังจากก่อนหน้านี้ก็ป่าวประกาศมาเป็นระยะๆ มีกิจกรรมร่วมกันประปรายตามโอกาสและเทศกาล หากแต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย แต่ในความเล็กน้อยนั้น มีอะไรน่าสนใจกว่าครั้งที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด
นั่นคือ กิจกรรมวันสงกรานต์ปีนี้ ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในฐานะผู้ร่วมรับผิดชอบโครงการ ไม่ใช่มาในฐานะแขกบ้านแขกเมือง
และที่สำคัญก็คือการมาของชุมชนนั้น เป็นการมาเยือนอย่างครบครัน ทั้งเทศบาลตำบลท่าขอนยางและเทศบาลตำบลขามเรียง
ขบวนแห่ของชุมชน มีทั้งผู้หลักผู้ใหญ่และเด็กๆ เข้าร่วมอย่างคึกคัก
ในบันทึกที่แล้ว หรือแม้แต่ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่ผ่านมา จะเห็นได้ชัดว่า ผมได้ทิ้งประเด็นไว้กับเรื่องนี้พอสมควร บางเรื่องมาปรากฏรูปร่างในปีนี้ บางเรื่องหายไปอย่างน่าใจหาย
ปีนี้-ผมย้ำนักย้ำหนาว่า..นิสิตควรตรองดูให้หนักว่า “วิถีความเป็นไทย” ในสงกรานต์นั้นมีอะไรบ้าง
มองให้ลึก-ทะลุมิติกลับไปให้ถึง “รากเหง้าทางวัฒนธรรม”
และทำความเข้าใจเยี่ยงปัญญาชนที่กำลังอยู่ในวัยศึกษา โดยการค้นหาและขบคิดอย่างมีจิตวิญญาณ เสร็จแล้วค่อยตัดสินใจว่า จะจัดงานสงกรานต์ปีนี้ในทิศทางใด
และยิ่งการนำพาชุมชนเข้ามาเป็นเจ้าภาพร่วมนั้น ย่อมต้องคิดให้หนักว่า สงกรานต์ปีนี้จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร
แต่ที่แน่ๆ ผมต้องการให้นิสิตตระหนักถึงสถานะของการมาเป็นผู้อาศัย หาใช่เจ้าบ้านที่ถือครองผืนแผ่นดินนี้มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก
และเมื่อมาอยู่ที่นี่ คงดีไม่น้อยกระมัง หากสามารถเรียนรู้วิถีการเล่นน้ำสงกรานต์ของคนที่นี่ได้อย่างลึกซึ้ง หรือไม่ก็ช่วยสร้างกระบวนการแห่งการรำลึกถึง “ฉากชีวิต” อันเป็น “รากเหง้าของชุมชน” กันอีกสักยก
- คนเก่าคนแก่ก็ได้ออกมาสื่อแสดงภูมิปัญญาและเรื่องราวของชุมชนให้ลูกๆ หลานๆ ทั้งที่อยู่ในครัวเรือนและอยู่ในมหาวิทยาลัยได้เสพสัมผัสกันอีกรอบ หลังจากหลายสิ่งหลายอย่างเลือนหายไปแล้ว และบางอย่างก็อยู่ในสภาพแหว่งวิ่นมาเสียนาน
ดังนั้น ปีนี้กิจกรรมการ “ตบปะทาย” (ก่อเจดีย์ทราย) การละเล่นพื้นบ้านอีสานในเทศกาลสงกรานต์ จึงเป็นเรื่องที่ผมพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก
เป็นหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่า และผมก็ให้ค่าความสำคัญมากยิ่งกว่าการประกวดเทพีสงกรานต์อย่างเท่าตัว
อีกทั้ง ยังพูดถึงบ่อยครั้งกว่าเรื่องการดน้ำดำหัว การจัดแต่งขบวนแห่ การบังสุกุลถึงญาติที่ล่วงลับ การสาดน้ำตามท้องถนน
เพราะสิ่งเหล่านี้ นิสิตสามารถพบเจอได้ทั่วๆ ไป ยังไงกลับบ้านตอนสงกรานต์ ก็เชื่อแหละว่า ยังไงเสียคนในครอบครัว ก็ย่อมพาเข้าสู่กิจกรรมต่างๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่วันยังค่ำ
แต่สำหรับการตบปะทาย ก่อเจดีย์ทราย และการละเล่นแบบพื้นบ้านอีสานนั้น ผมเชื่อว่า นิสิตจำนวนไม่น้อย ยังไม่ค่อยคุ้นชินในเชิงลึกสักเท่าไหร่
เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมเคยสื่อให้เห็นที่มาที่ไปอย่างกว้างๆ ว่า การตบปะทาย หรือก่อเจดีย์ทรายนั้น ไม่เพียงเป็นภาพสะท้อนของวิถีคนไทยกับศาสนาพุทธเท่านั้น แต่ยังเชื่อมโยงถึงประวัติศาสตร์สังคมไทยที่เป็นเสมือนกุศโลบายของการจัดหาทรายมาเป็นส่วนผสมของการก่อสร้างสิ่งต่างๆ ในวัดวาอารามเลยทีเดียวแหละ
เฉกเช่นกับการสื่อให้เห็นถึงเรื่องราวทางมิติทางศิลปะที่รังสรรค์จากจิตใจอันละเอียดอ่อน ฝึกสมาธิ ฝึกการทำงานเป็นทีมไปในตัว และยังสื่อให้เห็นถึงคติชนเกี่ยวกับการอธิษฐานของผู้คนด้วยเช่นกัน
แน่นอนครับ ผมไม่ปฏิเสธเลยว่า สิ่งที่ผมพร่ำพูดนี้เป็นสิ่งที่ผมเคยสัมผัสมาตั้งแต่เด็ก เป็นฉากชีวิตที่แสนงามชวนจดจำอย่างไม่รู้จบ เป็นต้นว่า การเดินประคองขันที่บรรจุทรายเคียงข้างพ่อกับแม่เข้าสู่ตัววัด
หรือแม้แต่การนั่งพนมมืออธิษฐานต่อองค์เจดีย์ทรายเคียงข้างกับคนรักก็เถอะ
ทุกอย่างล้วนเป็นความทรงจำที่มีชีวิตเสมอมา แจ่มชัด ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ
ถึงกระนั้นก็เถอะ ผมก็ยังอยากจะยืนยันว่า ผมแยกแยะความเป็นส่วนตัวที่ฝังรากลึกกับความทรงจำของตัวเองได้ โดยไม่นำมาปะปน หรือสถาปนาเป็นกะลาใบใหญ่ครอบงำนิสิตไว้เสียจนมืดบอด
หากแต่ปรารถนาให้นิสิตได้สัมผัสกับกิจกรรมนี้อย่างจริงจัง พร้อมๆ กับใช้กิจกรรมนี้เป็นสื่อกลางของการเรียนรู้ชุมชนไปในตัว โดยมีปราชญ์ชาวบ้าน หรือแม้แต่เยาวชนคนหนุ่มสาวของชาวบ้านเป็นผู้นำพาการเรียนรู้
ซึ่งบางที เจดีย์ทรายที่เกิดจากการตบปะทายนั้น อาจมีเรื่องราวของชุมชนปนเปอยู่ในนั้นด้วยก็ได้ แต่ในปีแรกนี้ก็เอาแบบง่ายๆ (แต่จริงจัง) ไปก่อน
ส่วนสาระอันเป็นนัยความหมายของโลกและชีวิตของเจดีย์ทรายนั้น เป็นเรื่องที่ผมปล่อยวางได้
เพียงแต่คิดว่า จะดีไม่น้อย หากปีหน้าฟ้าใหม่ จะมีการกำหนดให้แต่ละชุมชนส่งเยาวชนมาตบปะทายก่อเป็นเจดีย์ทรายประชันขันแข่งกัน โดยมีปราชญ์ชาวบ้านของแต่ละชุมชนเป็นพี่เลี้ยง และมอบรางวัลเป็นทุนการศึกษาให้แก่เด็กๆ และเยาวชน
จัดกันทุกปี-จัดให้เป็นสัญญาใจระหว่างมหาวิทยาลัยกับชุมชน และเป็นสัญญาใจระหว่างชุมชนกับชุมชนไปในตัว ส่วนนิสิตมหาวิทยาลัยฯ ก็คัดสรรสุดยอดฝีมือมาร่วมประชันฝีมือกับชุมชนด้วยก็ได้
หากเป็นเยี่ยงนั้นจริง ผมเชื่อเหลือเกินว่าสักวันหนึ่ง เราก็อาจใช้เจดีย์ทรายนั่นแหละเป็นบทเรียนหนึ่งของการเรียนรู้ความเป็นชุมชนไปในตัว
เพราะบางทีชุมชนอาจนำเรื่องราวของหมู่บ้านตัวเองมาปั้นตบแต่งเป็นส่วนหนึ่งในเจดีย์ทรายด้วยก็ไม่แปลก
ซึ่งแนวคิดที่ว่านี้ ผู้นำชุมชน หรือผู้หลักผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยก็เห็นชอบกับสิ่งที่ผมคิด และยังร่วมกันย้ำเน้นอีกหนว่า “ปีหน้าเอาใหม่...ปีนี้ได้แค่นี้ ก็ถือว่าไม่ขี้เหร่เท่าไหร่หรอก”
บริการตรวจสุขภาพ-นวดแผนโบราณ-โรงทานสำหรับผู้มาร่วมงาน
อย่างไรก็ดี ตลอดห้วงเวลาที่กิจกรรมดำเนินไปอย่างคึกคัก ผมเองก็ยังไม่วายขบคิดถึงสิ่งที่อยากจะทำ หรือแม้แต่อยากจะทิ้งประเด็นให้นิสิตได้นำไปขบคิดกันอีกสักครั้ง นั่นก็คือ การประสานใจกับชุมชนด้วยการพลิกฟื้นการเล่นสงกรานต์อย่างจริงจัง
เป็นต้นว่า การสร้างถนนสงกรานต์ของมหาวิทยาลัยกับชุมชน และการมอบหมายให้นิสิตในแต่ละคณะฝากตัวเป็นลูกฮักของแต่ละหมู่บ้าน ด้วยการใช้ชีวิตร่วมกับชาวบ้าน ประหนึ่งลูกหลานที่ลืมตาดูโลกภายใต้ชายคาบ้านหลังนั้นๆ
มีพิธีรดน้ำดำหัวร่วมกัน มีการละเล่นแบบไทยๆ ให้ฮาเฮ มีการสรงน้ำพระพุทธรูปประจำชุมชนและมหาวิทยาลัยร่วมกันอย่างต่อเนื่อง
มีการตรวจสุขภาพฟรีให้กับผู้สูงอายุ
มีการติดต่อสื่อสาร ดูแลกันและกันอย่างต่อเนื่องในเรื่องต่างๆ
สร้างวัฒนธรรมการอยู่ร่วมระหว่างมหาวิทยาลัยกับชุมชนให้เป็น “ชุมชนเดียวกัน”
สร้างชุมชนรายรอบมหาวิทยาลัยเป็นฐานการเรียนรู้ของนิสิตและชาวบ้าน
และอื่นๆ อีกมากมายก่ายกองที่พึงกระทำในฐานะ “คนบ้านเดียวกัน”
แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายว่า ปีนี้ “สงกรานต์ร่วมใจมหาวิทยาลัยกับชุมชน” มีหลายอย่างไม่เป็นไปตามที่ผมคาดหวังไว้ แต่ก็ไม่ถึงกลับหม่นเศร้า และยึดติด อาทิ การละเล่นพื้นบ้าน และ การสาธิตทำขนมพื้นบ้าน ซึ่งทั้งสองอย่างยังไม่เป็นรูปเป็นร่างอย่างที่ตั้งใจไว้
แต่ก็เชื่อว่าสิ่งที่เป็นรูปรอยอย่างเลือนๆ ลางๆ ของปีนี้ จะผุดชัดขึ้นในปีหน้า เพราะหลายคนเริ่มเห็นค่าและอาสาที่จะสานต่อให้บ้างแล้ว
สำหรับปีนี้ ถึงแม้แดดร้อนจัดจ้า บางจังหวะของงานจะทำให้ผมเคร่งเครียดไปบ้าง แต่การเห็นความร่วมมือร่วมใจอันไร้พรมแดนของชาวมหาวิทยาลัยกับชาวบ้าน ก็เป็นประหนึ่งสายลมอันเย็นสบายที่คอยพัดวีให้หัวใจได้แช่มชื่นเป็นระยะๆ
โดยเฉพาะในห้วงเวลาของการประกวดผู้สูงอายุจากชุมชนนั้น ผมยิ่งมีความสุขเป็นพิเศษ
นั่งดูไปก็ยิ้มไป บางจังหวะก็หัวเราะในแบบฉบับของตัวเอง บางครั้งก็อดไม่ไหวที่จะลุกไปลั่นชัตเตอร์บันทึกภาพเหล่านั้นด้วยตนเอง
เพราะแต่ละคน มีเสน่ห์ชวนรัก ชวนเคารพเป็นที่สุด
บางท่านอายุอานามผ่านเลยแปดสิบปีแล้วก็มี แต่กลับยังยิ้ม ยังอารมณ์ขันอย่างแทบไม่น่าเชื่อ ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่า ท่านได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข - มันเป็นเคล็ดลับที่ไม่อาจมองข้ามไปได้
และบางท่านก็มาในแบบที่ชวนคิด เป็นต้นว่า หอบหิ้วตะกร้าและเสียมมาด้วย โดยในตะกร้านั้นก็มีทั้งหน่อไม้ ดอกกระเจียว และผักอื่นๆ อีกหลายชนิด จนพิธีกรก็อดสงสัยไม่ได้ จึงถามไปอย่างใสซื่อว่า “ทำไมมาในสภาพเช่นนี้” ....
ครับ-ฟังดูเป็นคำถามที่เรียบง่าย และสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นกันเองอยู่นัยๆ และพอท่านตอบคำถามอย่างค่อยเป็นค่อยไป หลายคนก็พลอยได้ยิ้ม ได้หัวเราะไปด้วย
แต่สำหรบผมนั้น คราวนี้หัวเราะไม่ค่อยออก
เพราะไม่รู้จะหัวเราะได้ยังไง ก็ยายเล่นตอบในทำนองว่า
“หม่องนี่เคยเป็นป่าไผ่มาก่อน ยายเคยมาเก็บเห็ด หาหน่อไม้ไปแกงกินแลงทุกปี พอมหาลัยมาอยู่ ต้นไม้หลายๆ กะหายไปเหมิด บ่มีหม่องให้เก็บเห็ด เก็บหน่อไม้คือเก่า..หม่องเลี้ยงวัวกะ บ่มี ...”
ครับ-ถึงแม้การตบปะทายเป็นเจดีย์ทรายของชาวบ้านในวันนี้ จะยังไม่สะท้อนถึงเรื่องราวของชุมชนในอดีตและปัจจุบันอย่างแจ่มชัดนัก แต่จากถ้อยคำของยายที่บอกเล่าบนเวทีการประกวดเทพีผู้สูงอายุนั้น ได้ทำหน้าที่บอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นแทนอย่างสมบูรณ์แล้ว
ขึ้นอยู่กับว่า คนแต่ละคนจะ “คิด” และ “ขบคิด” มากน้อยแค่ไหน
แต่ผมก็ยังอยากจะบอกยายอยู่ดีว่า ผมเป็นคนหนึ่งแหละที่เกิดมาจากทุ่งนาป่าเขา ปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่เด็ก และยังหลงรักวิถีเช่นนั้นอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
หากแต่ตระหนักว่า เราไม่สามารถเดินทางกลับไปยังอดีตนั้นได้
เว้นเสียแต่การกลับไปท่องเล่นในความทรงจำเท่านั้น
และเรียนรู้ที่จะเข้าใจต่อสภาวการณ์ของปัจจุบันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
และที่สำคัญ “ยายครับ..กิจกรรมของวันนี้ คืออีกกระบวนการหนึ่งของการชดเชยในสิ่งที่ยายกำลังพูดถึง และที่นี่ก็ยังเป็นที่ของยายเสมอนะครับ...”
คำสำคัญ (Tags): #กิจกรรมนิสิต#มหาวิทยาลัยมหาสารคาม#สงกรานต์#สงกรานต์ร่วมใจมหาวิทยาลัยกับชุมชน#กิจกรรมมหาวิทยาลัย
หมายเลขบันทึก: 254973เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2009 00:09 น. ()ความเห็น (56)
ครูแป๋ม ขอพรพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์
โปรดดลบันดาลให้ คุณแผ่นดิน
ปราศจากความทุกข์ และสนุกสุขสันต์
ในวันสงกรานต์ 2552 ตราบนี้และตลอดไปค่ะ.
สวัสดีค่ะอาจารย์
มี กาแฟ มาฝากค่ะ อิอิ อาจารย์คงไปมาแล้วนะคะ เอามะพร้าวมาขายสวนเสียหน่อยค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ คุณยายน่ารักจังเลย
สวัสดีค่ะ อาจารย์แผ่นดิน
อ่านบันทึกนี้และชมภาพแล้ว...มีความสุขมาก
ปีหน้าขอให้ 2 กิจกรรม คือ การละเล่นพื้นบ้าน และ สาธิตการทำขนมพื้นบ้าน ประสบผลสำเร็จนะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ้อ...อาจารย์คะ ครูอรวรรณ จำคำพูดของ ดร.ชัดเจน ไทยแท้ ท่านไปประเมินโรงเรียนในฝันได้แม่นยำว่า จะดูว่าครูเป็นเช่นไรให้ดูที่เด็ก ดังนั้น ในวันที่ไปประเมินฯ คุณครูหมดหน้าที่ตั้งแต่ตี 5 หลังจากนั้นทั้งวัน...เป็นหน้าที่ของเด็กๆ ครูอรวรรณคิดว่า ทำเองนั้นยากยิ่งอยู่แล้ว...สอนให้คนอื่นทำ...ยิ่งยากกว่า
ชื่นชมอาจารย์มากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- “หม่องนี่เคยเป็นป่าไผ่มาก่อน ยายเคยมาเก็บเห็ด หาหน่อไม้ไปแกงกินแลงทุกปี พอมหาลัยมาอยู่ ต้นไม้หลายๆ กะหายไปเหมิด บ่มีหม่องให้เก็บเห็ด เก็บหน่อไม้คือเก่า..หม่องเลี้ยงวัวกะ บ่มี ...”
- ชดเชยให้เพิ่นคุ้มบ่..ฮิ ๆ ๆ ๆ
- พี่คิมอ่านตั้งนาน พอได้คำแรกก็เข้าใจคำอื่น ๆ
- นึกถึงน้องเณรสื่อสารกับคุณพ่อเสมอค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ คุณแผ่นดิน
/ อยากไปตบปะทายด้วยครับ
/ มหาวิทยาลัยชุมชน หลายแห่งมีคำว่าชุมชนอยู่
/แต่ชุมชนยังเข้าไม่ถึง มหาวิทยาลัย
/มันคล้ายกับป้ายบอกว่า
/ "ทหารคือมิตรของประชาชน" แต่อีกป้ายไกล้กันก็เขียนว่า
/"เขตทหารข้ามเข้า" ฮาๆๆๆๆๆ
/แต่ว่ามาได้อ่านบันทึกคุณแผ่นดินประทับใจในกิจกรรมร่วมกับชุมชน ครับ
เป็นการสร้างรั้วกับให้มหาวิยลัยที่ไม่ต้องก่อกำแพงแข็งแกร่งทนทานด้วยชาวบ้านรอบๆมหาวิทยาลัย ร่วมชื่นชมยินดีด้วยครับ
รู้สึกภูมิใจเหลือเกินที่คนภาคอีสานเรามีคุณภาพและเข้าถึงแก่นปรัชญาชีวิตยิ่งกว่า ศาตราจารทั้งหลาย อยากให้มีคนอย่างอาจารย์มากๆๆประเทศชาติและภาคอีสานเราคงเจริญก้าวหน้าและมีความสุขจากแก่นของชีวิตจริงๆขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะอ่านมานานแล้วได้ฤกษ์ดีก็วันนี้
มีปัญหาเรื่องการบริหารงานในธุรกิจเอกชนมานานหาปรัชญาในการบริหารก็นาน
พอมาอ่านบทความของอาจารย์รู้สึกใช่เลย
สวัสดีค่ะ
***เป็นภาพที่อบอุ่นและมีความสุขนะคะ นึกอยากกลับบ้านเกิดขึ้นมาทันที
ม่วนหลายเด้อ..สงกรานต์บ้านเฮา
ขอบคุณคุณแผ่นดินที่พาไปเที่ยวสงกรานต์ที่มหาสารคาม
อย่าลืมเเวะมาที่ถนนข้าวเหนียวขอนแก่นนะคะ
- สนุกสนาน และอิ่มใจกับภาพกิจกรรมสงกรานต์
- ที่สืบสานประเพณีท้องถิ่นไว้ให้คนรุ่นใหม่ได้เห็น
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
อ่านแล้วประทับใจจังเลย
ไอเดียใครนะ
อยากให้ มข.เป็นอย่างนี้จังเลย
มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีครับพี่แผ่นดิน
รู้สึกดีมากๆครับกับเรื่องราวและภาพน่ารักๆ(ม๊ากมาก)
ที่ตรงนี้เคยเป็นยังไง คุณยายเค้าคงรูสึกแตกต่างกันไป อยากฟังคุณยายคุยกันจังเลยครับ น่าสนุกน่ารู้จัง
ความเป็นไทย ความรักในชุมชน และความแข็งแรงของรากเหง้านี้มีเสน่ห์และคุณค่าเสมอเลยนะครับพี่ รู้สึกเป็นอื่นไม่ได้นอกจาก รักเมืองไทยจังเล้ย :)
ร่วมสรงน้ำกันนะครับพี่
แวะมาอวยพรปีใหม่
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ก้วต่อไป คุณคือพลังแผ่นดิน
เห็นภาพรั้วของมหาวิทยาลัยแล้วอดปลื้มไม่ได้
มหาวิทยาลัยชนะใจมวลชน ร้อยรวมดวงใจรัก
ที่สุดของการบริการที่เข้าถึงประชาชนจริงๆ
ขอบคุณที่มีความงามแห่งจิตใจมาฝาก
และระลึกถึงพ่อเณรน้อยอีกครั้งที่บันทึกนี้นะคะ
ของฝากวันสงกรานต์ค่ะ
สวัสดีค่ะ
ชมบรรยากาศแล้ว...สุขใจ อบอุ่นไปด้วยค่ะ
(^___^)
- หวัดดีค่ะ
- สบายดีนะค่ะ
- แวะมาก่อเจดีย์ทราย...ตบท้ายด้วยนวดแผนโบราณสักหน่อย กำลังเมื่อย อิอิ
-
สนับสนุนประเพณีไทย น่าชื่นชมมากค่ะ
ที่ทำให้องค์กร เป็นชุมชนของเรา
เที่ยวสงกรานต์ให้สนุก และ สบายใจค่ะ
วันสงกรานต์ทีไรคิดถึงคุณยายจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอส่งความสุขในวันสงกรานต์
ขอให้คุณแผ่นดินและครอบครัวมีความสุขมาก ๆ นะคะ
ห่างหายจากบันทึกไปนาน กลับมาสวัสดีช่วงวันสงกรานต์พร้อมๆ กับอ่านบันทึกที่ดีๆ งามๆ ของมหาวิทยาลัยกับชุมชนอีกเช่นเคย ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
หนูอยากเข้าร่วมโครงการเติมฝันแบ่งปัน
หนูลองserchในgoogle ดู ยังไม่เห็นมีเบอร์ติดต่อเลยค่ะ
อ.พอจะแนะนำเรื่องนี้ได้ไหมค่ะ
เท่าที่ดูน่าจะช่วนงานดรงเรียนที่ต่างจังหวัดค่ะ
แต่ยังไม่รู้ว่าจะติดต่อใครเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ชำบายดี อ.แผ่นดิน
สมัครละไป่ ไปจังได๋บอกแหน่เด้อ
เป็นกำลังใจในการทำงานนะครับพี่
สวัสดีคะอาจารย์พนัส
เป็นสิ่งที่ดีและน่าชื่นชมนะคะ ขอเป้นกำลังใจในการทำงานเพื่อสังคมต่อไปนะคะ ฝากกราบคุณยายด้วยดอกบัวงามๆ นะคะ
สวัสดีค่ะ
มาดูภาพบรรยากาศที่ไม่ต่อยจะได้เห็น
ทุกคนมีความสุขมาก
คุณยายแต่ละท่าน
คงมีลูกหลานตามมาให้กำลังใจ
ชุมชนเข้มแข็งจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ มารออ่านบันทึกดีๆ
ฝากกล้วยไม้สวยๆมาให้ดูแทนดอกคูณ
สวัสดีครับ ครูแป๋ม
ขอบคุณสำหรับคำพรอันดีงามนะครับ..
และเช่นกัน ขอให้ครูแป๋ม ค้นพบความสุขอันยิ่งใหญ่ของชีวิต มีพลังแห่งการสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ต่อตัวเองและสังคมเรื่อยไป
พบเจอแต่เรื่องดีๆ อย่างไม่รู้เบื่อ...ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ..นะครับ
สวัสดีครับ..paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
วันที่จัดกิจกรรมสงกรานต์ร่วมใจมหาวิทยาลัยกับชุมชนนั้น ผมก็ได้กาแฟเย็นหลายๆ แก้ว ดับกระหายร้อนและเพิ่มความกระฉับกระเฉงให้กับตัวเอง...
กาแฟนอินเลิฟ-...ผมไปมาแล้วครับ บรรยากาศดีมาก กาแฟอร่อยและแพงด้วย (ยิ้มๆ) ..
คนเยอะมาก แต่ผมก็ไม่ค่อยมีความอดทนกับการเบียดเสียดแทรกฝูงชนสักเท่าไหร่ จึงพาตัวเองอยู่ตรงนั้นไม่นาน ..แค่มองผ่าน และนั่งกินลมชมวิวแว้บๆ..ก็จากมาอย่างประทับใจ ครับ
สวัสดีครับ..อรวรรณ
พันธกิจของครูไทยยิ่งใหญ่เสมอ...การศึกษาคือรากฐานของชีวิต แต่ชีวิตก็มีครูเป็นสถาปนิกในการวางรากฐานทางการศึกษาให้กับเด็กๆ..
เป็นเป็นกำลังใจให้นะครับ..และขอให้มีพลังกับการสร้างสรรค์ให้การศึกษาเป็นกลไกของการพัฒนาชีวิตผู้คนและสังคมสืบไปอย่างไม่รู้จบ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ... ครูคิม
ตอนนี้มหาวิทยาลัยยังไม่มีรั้วรอบขอบชิดหรอกนะครับ ถนนทุกสายยังคงใช้ร่วมกับชาวบ้าน แต่ละวันมีวัวของชาวบ้านเข้ามาเล็มหญ้าในมหาวิทยาลัย ดูเป็นภาพชีวิตที่รื่นรมย์ไปอีกแบบ
ตอนนี้ไม่ว่าหมู่บ้านใด ก็นิยมสอนลูกให้พูดภาษากลางกันแทบทั้งนั้น แต่ครอบครัวผมยังยืนยันกับการใช้ภาษาถิ่นสื่อสารกันในครอบครัว...อบอุ่นไปอีกแบบ และให้บรรยากาศที่เข้มข้นไม่แพ้กัน
ขอบคุณครับ
มาชมมาชม..ชืนใจจังนะคะ..เห็นภาพต่างๆแล้วประทับใจมาก
แต่ชอบภาพนี้...อึ๊บบบบบ....อยากถูกนวดบ้าง...ว้าว
สวัสดีครับ..วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ขอบคุณแนวคิดและการเปรียบเทียบดีๆ..นะครับ..
ไม่ว่ายุคสมัยใด ผมก็ยังยืนยันถึงแนวคิดที่ว่า "เปิดมหาวิทยาลัยสู่ชุมชน" โดยการกระตุ้นให้ชุมชนเข้ามาสู่มหาวิทยาลัย เพื่อร่วมใช้ประโยชน์จากทรัพยากรที่มีอยู่ รวมถึงการก้าวออกไปร่วมกิจกรรมกับชาวบ้านอยู่เนืองๆ ...
เป็นสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข..และรู้สึกว่าได้คืนบางสิ่งบางอย่างให้กับเจ้าบ้านไปในตัว...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ.. อัญชัน
ดีใจมากเลยนะครับที่ได้เจอคนทำงานที่ยังเห็นคุณค่าของการบริหารคน..
ผมเองก็พบเจอปัญหาของการบริหารคนมามากมายก่ายกอง ตอนนี้มีบุคลากรในสังกัดให้บริหารจัดการร่วมเกือบๆ จะสองร้อยกว่าคน..เป็นงานที่ยาก แต่ก็ท้าทายเป็นที่สุด...และนั่นก็หมายถึงเหนื่อยหนักเอามากๆ แต่เป็นการเหนื่อยแบบมีความสุข...
ผมยึดแนวคิด..ศรัทธาต่อตัวเอง และเชื่อมั่นต่อคนรอบข้าง...
ผมมักใช้กระบวนการของการเปิดใจกับทีมงานอยู่บ่อยๆ ...จับอาการของลูกทีมเป็นระยะๆ ..และทำตัวเป็นแบบอย่างให้เขาเห็นเช่น ไม่สาย, ไม่อู้, ทุ่มเท จริงจังและจริงใจต่องาน และคนไปพร้อมๆ กัน พร้อมกับการปกป้องและให้โอกาสอย่างเป็นเหตุเป็นผล
ยังไงก็ยังอยากยืนยันว่า...เป็นงานที่หนัก แต่ก็ท้ามายเสมอ...
ผมเป็นกำลังใจนะครับ ขอให้ประสบความสำเร็จกับการบริหารงาน-บริหารคนไปพร้อมๆ กัน
ผมก็เองยังต้องพิสูจน์ตัวเองและลงแรงคิดให้มากกว่าเดิม...ครับ
สวัสดีครับ...กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
เมื่อใดที่เกิดความรู้สึกอยากกลับบ้าน...อย่าลืมพาหัวใจกลับไปบ้านด้วยนะครับ..
ผมเองก็เพิ่งพาหัวใจกลับบ้าน..เห็นบ้านกางแขนโอบกอดผมอย่างอบอุ่น..
บ้าน, เป็นเรื่องที่วิเศษสำหรับชีวิต เสมอ...
ผมเชื่อเช่นนั้น นะครับ
สวัสดีครับ..สุธีรา
ผมไม่เคยได้แวะไปชื่นชมและสัมผัสบรรยากาศของถนนข้าวเหนียวด้วยตนเองเลยสักครั้ง แต่ติดตามความเคลื่อนไหวในทุกๆ ปี..เห็นว่าบางปีเล่นน้ำกันดึกมาก ..
แต่น่าชื่นชมในเรื่องการคุมเข้มและรณรงค์เรื่องแอลกอฮอล์นะครับ..ผมเห็นชัดเจนในถนนข้าวเหนียว มีหลายองค์กรเข้ามาร่วมด้วยช่วยกันอย่างเข้มแข็ง และทราบว่า นิสิตนักศึกษาก็มีบทบาทในกิจกรรมนั้นค่อนข้างมาก...
อยากให้ทุกๆ จังหวัด มีพื้นที่คุณภาพให้ลูกหลานได้สัมผัสเช่นนี้เสมอไป และเป็นพื้นที่เศรษฐกิจที่สร้างรายได้ให้กับผู้คนไปพร้อมๆ กัน...
มีความสุขมากๆ นะครับ...
ผมเป็นกำลังใจให้เช่นเคย-ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ...อ.ลำดวน
สงกรานต์เป็นมหกรรมชีวิตของคนทุกเพศทุกวัยในสังคมไทย..
แต่สำคัญก็คือ คนรุ่นใหม่ คือผู้ที่ต้องสืบสานสิ่งอันดีงามนี้ด้วยใจ..และเรียนรู้ความเป็นไทยในสงกรานต์ให้ได้มากที่สุด เพื่อบูรณาการให้สอดรับกับยุคสมัย..
ผมอยากให้คนรุ่นใหม่เข้าใจว่านี่คือวันขึ้นปีใหม่ของไทย ไม่ใช่ให้ค่าความสำคัญน้อยไปกว่าการเล่นสาดน้ำแบบไม่ลืมหูลืมตา...
นั่นคือ วิธีคิดที่ผมแฝงไว้ในกิจกรรมครั้งนี้...นะครับ
สวัสดีครับ..พี่ แดง
มหาวิทยาลัยขอนแก่นเป็นมหาวิทยาลัยใหญ่ เก่าแก่และทรงภูมิปัญญามากมาย อีกทั้งมีชุมชนของชาวบ้านในมหาวิทยาลัยด้วยเช่นกัน ก็น่าที่จะมีกิจกรรมด้านวัฒนธรรมและประเพณีร่วมกันอย่างหลากหลายอยู่แล้วกระมังครับ...
ไม่มีเส้นทางใดเป็นอุปสรรคระหว่างมหาวิทยาลัยกับชุมชน ข้อจำกัดมากมายถูกสร้างด้วยใจกันทั้งนั้น ...
ขอบคุณครับ,
สวัสดีครับ..adayday
เมืองไทยจังเล้ย
ผมชอบคำๆ นี้มาก...ขออนุญาตนำมากล่าวซ้ำอย่างแน่นหนักอีกรอบ นะครับ
เมืองไทยจังเล้ย....
สวัสดีครับ...krutoi
มหาวิทยาลัยไม่มีรั้วรอบขอบชิดเหมือนมหาวิทยาลัยอื่นๆ ..ถนนทุกสายยังใช้ร่วมกับชาวบ้าน มีวัฒนธรรมการใช้ยวดยานอย่างน่าตื่นเต้น..
แต่ตอนนี้ เราก็พยายามใช้ "ระบบ" เป็น "รั้ว" หากแต่ไม่ใช้ใช้รั้วที่กั้นกางความสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัยกับชุมชน ปัจจุบันจึงมีกิจกรรมเชิงรุกเพื่อสานสัมพันธ์กันอย่างต่อเนื่อง...
หน่วยงานของผม ก็เป็นหน่วยงานที่ตระหนักในเรื่องดังกล่าว จึงพยายามอย่างเต็มที่ และให้ความสำคัญกับกิจกรรมในทำนองนี้อย่างเต็มกำลัง
........ขอบคุณครับ.....
สวัสดีครับ..คนไม่มีราก
เรื่องราวของมหาวิทยาลัยทุกแห่ง ผมว่ามีพันธกิจที่เหมือนกันคือการให้บริการวิชาการแก่ชุมนและการอนุรักษ์และสืบสานประเพณีและวัฒนธรรมของท้องถิ่น และความเป็นชาติ
ที่ มมส..เอง ก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ยิ่งเป็นสถาบันการศึกษาในภูมิภาคยิ่งต้องให้ค่าความสำคัญกับเรื่องเหล่านี้ เป็นอีกมิติหนึ่งที่ช่วยให้นิสิตได้เรียนรู้ชุมชนไปพร้อมๆ กันครับ และนั่นก็หมายถึงส่วนหนึ่งของการปลูกฝังให้นิสิต รักและผูกพันกับท้องถิ่นด้วยเช่นกัน
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ...อ้อยควั้น
งานยุ่งมากหรือเปล่าครับ เห็นช่วงหลังเขียนบันทึกแบบขาดๆ หายๆ..
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะครับ
...
ก่อเจดีย์ทรายและนวดแผนโบราณ เป็นภูมิปัญญาไทยที่ควรได้รับการอนุรักษ์ไว้ การนำมาเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมนี่ ก็เพื่อแสดงตัวตนของความเป็น "ไทย" ในอีกมุมหนึ่งของชีวิต..นั่นเอง
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
- มาชื่นชมสิ่งดีงามของประเพณีไทย
เป็นเจดีย์ทรายที่สวยมากค่ะ
สวัสดีครับ.. คุณน้อยหน่า
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการเห็นร่วมกับกิจกรรมของการร้อยรัดชุมชนกับมหาวิทยาลัยให้เป็นส่วนหนึ่งในกันและกัน นะครับ..
ปีหน้า เราจะกำหนดให้แต่ละคณะเป็นผู้ดูแลประจำหมู่บ้าน ค่อยเรียนรู้และสร้างเสริมกิจกรรมในชุมชนไปพร้อมๆ กัน-เป็นงานที่ท้าทายเอามากๆ ..
ผมอยากทำให้สำเร็จ เพราะนั่นคือความมุ่งหวังอันแรงกล้าที่ผมคิดมานานแสนนานแล้วก็ว่าได้
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ.. ปลายฟ้า O.o°
ภาพที่นำมาฝาก...คลายร้อนได้ชะมัดเลยครับ...
สวัสดีครับ . นิตยา จรัสแสง
ตอนนี้ ครอบครัวของผมแทบไม่หลงเหลือญาติทางสายโลหิตที่อาวุโส แล้วก็ว่าได้ สูงสุดก็เป็นพ่อของผมเองที่ตอนนี้อายุเจ็ดสิบต้นๆ ...
แต่เรามีเรื่องราวของครอบครัวบอกเล่ากันอย่างเป็นปัจจุบันเสมอ...อบอุ่นทุกครังที่ได้กลับบ้าน-ครับ
สวัสดีครับ . ดร. ทิพวัลย์ สีจันทร์
ขอบพระคุณคำพรที่ให้มานะครับ..และเช่นกันนี้ ขอให้อาจารย์ฯ และครอบครัว สุขกายสบายใจ..มีชีวิตที่ชื่นเย็นเหมือนสายน้ำที่หล่อเลี้ยงผืนแผ่นดินและสรรพสิ่งบนโลกใบนี้...
นะครับ
สวัสดีครับ พี่แหวว พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์
ขออนุญาตซ้ำอีกรอบด้วยวาทกรรมนี้ครับ...
"สุขกาย สบายใจ..มีชีวิตที่ฉ่ำเย็นเหมือนสายน้ำ" นะครับ
สวัสดีครับ KRUPOM
- สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ
- ....
- มาตอบบันทึกในวันที่เลยผ่านวันครอบครัวในเทศกาลสงกรานต์มาแล้ว
- แต่วันนี้ วันอาทิตย์
- ก็เป็นวันครอบครัว เหมือนกัน
- ขอบคุณมากๆ ...
- ขอให้มีความสุขเช่นกัน นะครับ
สวัสดีครับ...berger0123
โครงการเติมฝันแบ่งปัน
ผมส่งข้อมูลไปให้แล้วนะครับ
แต่ไม่รู้ว่าเป็นโครงการนั้น หรือเปล่า
พรุ่งนี้ จะให้ทีมงานประสานและหาข้อมูลดูอีกรอบ นะครับ
สวัสดีครับ..ศน.อ้วน
เช่นกันนะครับ ขอให้อาจารย์ฯ พบเจอกับสิ่งดีๆ มีพลังในการสร้างสรรค์สังคมสืบไป..
ปีใหม่ไทย ส่วนใหญ่ผมใช้เวลาขลุกอยู่ที่บ้าน อยู่กับญาติๆ และร่วมพิธีการทางศาสนา รวมถึงเดินทางไปจังหวัดหนองบัวลำภูพื่อไปส่งญาติของแม่..
เป็นความมหัศจรรย์ครับ แม่ได้เจอน้องสาวต่างมารดา หลังจากพลัดกันนานร่วม 40 ปี ...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ...พี่ นิ่มนวล จันทรุญ
ผมยังไม่ได้ยื่นใบสมัครเข้าร่วมโครงการเลยครับ แต่คาดว่าพรุ่งนี้จะดำเนินการให้เสร็จ..
ผมก็เสี่ยงมากครับ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงจะเปิดเรียนแล้ว มีภารกิจมากมายให้รับผิดชอบ แต่ก็อยากไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้เอามากๆ ...
คืบหน้ายังไง..จะประสานไปอีกทีนะครับ
สวัสดีครับ คุณน้องยอดข้าว
พักนี้คงว่างงานมากซิท่า
เห็นว่างเข้าบล็อกถี่ขึ้น..
เขียนบ้างนะ จะได้เปิดแนวเรื่องของคนในเครื่องแบบ..(ยิ้มๆ)
เป็นกำลังใจให้นะ...
ขอให้เป็นตำรวจที่ดีของบ้านเมือง...นะครับ (สิบอกไห่)
สวัสดีครับ พี่ประกาย~natachoei ที่~natadee
สงกรานต์ปีนี้ คุณแม่ไม่ได้อยู่นิ่งเท่าไหร่เลย ไปช่วยงานเพื่อนบ้านอย่างว่าเล่น ไหนจะทั้งเย็บพานบายศรี (ขันหมากเบ็ง) ไหนจะเป็นนอนเป็นเพื่อนชาวบ้านที่เพิ่งสูญเสียญาติ ไหนจะต้องรับภารกิจทางใจเกี่ยวกับวัดวาในทุกๆ เช้าและทุกๆเพล..
แต่ดีใจครับที่เห็นท่านมีความสุขกับวิถีนั้น...
ขอบคุณครับ