เปิดประตูใจสู่ "ชีวิต" และ "ธรรม"ชาติ


ความคับแคบทางจิตใจ...

ทำให้พลาดโอกาส ต่อการทำความรู้จัก

"ชีวิต" และ "ธรรม"ชาติ

.....

เมื่อไรที่ประตูใจเราเปิดกว้างออก

เมื่อนั้น...การสั่งสมคุณค่า

แห่งความเป็นส่วนหนึ่งของ

"สรรพสิ่ง" ที่เริ่มปรากฏขึ้น

ตามเส้นทาง

การเกิด -------> ตาย

 

-----------------------------------------------

เป็นความที่ปรากฏขึ้น...ขณะนั่งอยู่ในบริเวณที่สัปปายะ...และมองผ่านออกมานอกประตู

ได้เห็นความร่มเย็น...ท่ามกลางความร้อนระอุของแสงแดด

"ใจ" นี้น้อมลงเบาเบา...

ขอบคุณการได้เกิด เรียนรู้ และพร้อมตาย...

8 มีนาคม 2552

ณ บริเวณ...วัดถ้ำกองเพล

 

หมายเลขบันทึก: 247157เขียนเมื่อ 8 มีนาคม 2009 21:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

"ชีวิต" กับ "ธรรม" ชาติ...

"เกิด" และ "ตาย"...

ขอบคุณครับผม...

"ความ" เกิดปรากฏ...และดับ...

ความใหม่...เกิด และก็ดับ...

ก่อนดับ...ตั้งอยู่สั้นนาน...ขึ้นอยู่กับสภาวะแห่งความรู้ "ตัว"...นี้

รู้ปุ๊บ...ก็ดับ...

ก็เท่านั้นเอง...ค่ะ

(^___^)

เพียงน้อมใจบันทึกไว้เพื่อการเรียนรู้

ขอขอบคุณกลอนเพื่อชีวิตมากคะ จับต้องได้คะ

เห็นด้วยค่ะ พี่ปุ๋ม

การเปิดประตูใจ

ทำให้เราเห็นสิ่งแวดล้อมมากมาย

ที่ช่วยให้ ตื่นรู้

มีความสุขอย่างที่ ธรรมชาติเป็น

เมื่อไหร่ที่ใจมืดบอด

ก็ไม่ได้ต่างจากการ

กักขังตนเองในห้อง

ลงกลอน ล็อคกุญแจ

ได้เพียงได้ยินเสียง

แต่หาได้รับรู้ความมีชีวิตไม่

หรือบางทีได้เพียงมองผ่านหน้าต่างมัว ๆ

แล้วเอาความเจ็บปวดในใจตน

มาตัดสินสิ่งแวดล้อม

เมื่อใดที่กล้าถอดกลอนใจ

ปลดล็อคกุญแจชีวิต

โอกาสในการ เข้าถึงเข้าใจ

ธรรมชาติ เเละสิ่งที่เป็นไปก็

ไม่ไกลเกินความจริง

ความสุขก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย

ขอบคุณนะคะ ๆ ที่หยิบยื่นโอกาสดี ดี ให้เสมอ ^__^

แม้..งานวิจัยจะไม่สำเร็จ

แต่สิ่งที่ได้พบ.. ได้รับ...

ในช่วงสั้นๆ ที่ผ่านมา มีค่า มีกำลังใจ

ชีวิตจะก้าวได้ต่อไป เพราะ..กำลังใจ... จาก...เธอ

มีเรื่องเล่าจากพระฝรั่งท่านหนึ่ง...

เสร็จ...เท่าที่ทำเสร็จแล้ว...

สำเร็จ...เท่าที่เราได้ทำ...

---------------------

ดังนั้น ... ในการมองเรื่องราวต่างๆ ทุกอย่างมีความสำเร็จอยู่ในตัวอยู่แล้ว..เราอย่าได้มองเป็นภาพใหญ่...เพราะเมื่อไรที่มองเป็นภาพใหญ่นั้น เมื่อนั้น...มันเหนื่อยและท้อ

ค่อยร้อยเรียงมองภาพ... ความสำเร็จเล็กๆ ที่ได้เรียนรู้

 

กับการได้ดำรงอยู่ ขอแค่สุขและทุกข์อย่างพอประมาณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอแค่การได้เรียนรู้อยู่กับทุกข์...ได้อย่างมีความสุข

(^___^)

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท