ความคับแคบทางจิตใจ...
ทำให้พลาดโอกาส ต่อการทำความรู้จัก
"ชีวิต" และ "ธรรม"ชาติ
.....
เมื่อไรที่ประตูใจเราเปิดกว้างออก
เมื่อนั้น...การสั่งสมคุณค่า
แห่งความเป็นส่วนหนึ่งของ
"สรรพสิ่ง" ที่เริ่มปรากฏขึ้น
ตามเส้นทาง
การเกิด -------> ตาย
-----------------------------------------------
เป็นความที่ปรากฏขึ้น...ขณะนั่งอยู่ในบริเวณที่สัปปายะ...และมองผ่านออกมานอกประตู
ได้เห็นความร่มเย็น...ท่ามกลางความร้อนระอุของแสงแดด
"ใจ" นี้น้อมลงเบาเบา...
ขอบคุณการได้เกิด เรียนรู้ และพร้อมตาย...
8 มีนาคม 2552
ณ บริเวณ...วัดถ้ำกองเพล
"ชีวิต" กับ "ธรรม" ชาติ...
"เกิด" และ "ตาย"...
ขอบคุณครับผม...
"ความ" เกิดปรากฏ...และดับ...
ความใหม่...เกิด และก็ดับ...
ก่อนดับ...ตั้งอยู่สั้นนาน...ขึ้นอยู่กับสภาวะแห่งความรู้ "ตัว"...นี้
รู้ปุ๊บ...ก็ดับ...
ก็เท่านั้นเอง...ค่ะ
(^___^)
เพียงน้อมใจบันทึกไว้เพื่อการเรียนรู้
ขอขอบคุณกลอนเพื่อชีวิตมากคะ จับต้องได้คะ
เห็นด้วยค่ะ พี่ปุ๋ม
การเปิดประตูใจ
ทำให้เราเห็นสิ่งแวดล้อมมากมาย
ที่ช่วยให้ ตื่นรู้
มีความสุขอย่างที่ ธรรมชาติเป็น
เมื่อไหร่ที่ใจมืดบอด
ก็ไม่ได้ต่างจากการ
กักขังตนเองในห้อง
ลงกลอน ล็อคกุญแจ
ได้เพียงได้ยินเสียง
แต่หาได้รับรู้ความมีชีวิตไม่
หรือบางทีได้เพียงมองผ่านหน้าต่างมัว ๆ
แล้วเอาความเจ็บปวดในใจตน
มาตัดสินสิ่งแวดล้อม
เมื่อใดที่กล้าถอดกลอนใจ
ปลดล็อคกุญแจชีวิต
โอกาสในการ เข้าถึงเข้าใจ
ธรรมชาติ เเละสิ่งที่เป็นไปก็
ไม่ไกลเกินความจริง
ความสุขก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย
ขอบคุณนะคะ ๆ ที่หยิบยื่นโอกาสดี ดี ให้เสมอ ^__^
แม้..งานวิจัยจะไม่สำเร็จ
แต่สิ่งที่ได้พบ.. ได้รับ...
ในช่วงสั้นๆ ที่ผ่านมา มีค่า มีกำลังใจ
ชีวิตจะก้าวได้ต่อไป เพราะ..กำลังใจ... จาก...เธอ
มีเรื่องเล่าจากพระฝรั่งท่านหนึ่ง...
เสร็จ...เท่าที่ทำเสร็จแล้ว...
สำเร็จ...เท่าที่เราได้ทำ...
---------------------
ดังนั้น ... ในการมองเรื่องราวต่างๆ ทุกอย่างมีความสำเร็จอยู่ในตัวอยู่แล้ว..เราอย่าได้มองเป็นภาพใหญ่...เพราะเมื่อไรที่มองเป็นภาพใหญ่นั้น เมื่อนั้น...มันเหนื่อยและท้อ
ค่อยร้อยเรียงมองภาพ... ความสำเร็จเล็กๆ ที่ได้เรียนรู้
กับการได้ดำรงอยู่ ขอแค่สุขและทุกข์อย่างพอประมาณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอแค่การได้เรียนรู้อยู่กับทุกข์...ได้อย่างมีความสุข
(^___^)