สวัสดีค่ะ
หากคนใกล้ชิดของเราเสียชีวิตไปเค้าไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ เค้าอยู่
ใกล้ ๆเรา อยู่ในใจเรานี่หล่ะ
ชีวิตครูอ้อย ครึ่งร้อยแล้ว หากมีคนตายไปแล้ว ไม่มีวิญญาณ แต่ ความร้สึกนึกคิด ความดีความงาม อยู่ในใจครูอ้อยตลอดเวลาค่ะ
ถ้าเชื่อตามคำสอนในพุทธศาสนา จะเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เมื่อร่างกายดับแล้ว จิตของผู้ตายก็จะไปสู่ภพภูมิต่างๆ ตามกรรมที่ทำไว้ ในชาติต่างๆ สะสมกันมา อาจไปอยู่ในภพภูมิสูง เป็นเทวดา พรหม หรือกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่ หรือต้องไปชดใช้กรรมที่ไม่ดีที่เคยทำไว้ อาจไม่ใช่กรรมที่ทำไว้ในชาติที่เพิ่งจบไปนี้ก็ได้ เป็นกรรมเก่าจากชาติอื่นๆ ซึ่งเราไม่รู้ ก็ต้องไปเป็นเปรต สัตว์เดรัจฉาน หรือลงนรก
ถ้าเชื่อตามนี้ เรายังช่วยพ่อแม่ได้ โดยทำบุญเยอะๆ แผ่บุญกุศลไปให้ท่านครับ ท่านจะได้สะสมบุญไปอยู่ในภพภูมิที่สูงที่สบายขึ้น แต่ทุกภพทุกภูมิก็ยังเวียนว่ายอยู่ในความทุกข์ จนกว่าจะพบทางดับทุกข์โดยสิ้นเชิง...
ส่วนทำบุญอย่างไร ท่านว่ามีการทำทาน การรักษาศีล และการภาวนา ซึ่งการภาวนาจะได้บุญมากที่สุดครับ
สวัสดีค่ะ คุณประไพพิศ
จริงตามที่คุณประไพพิศว่า แม่ยังอยู่ในใจผู้เขียนเสมอ
และในบางเวลามีความรู้สึกว่าแม่ยังอยู่ใกล้ๆ เสมอเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูอ้อย แซ่เฮ
แม่เป็นคนดีและรักพี่รักน้อง
ทำให้มีแต่คนคิดถึงแม่และพูดถึงแม่เสมอเลยค่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรจะมีแต่คนบอกว่า แม่ชอบสิ่งนี้จึงไม่อยากทำอะไรให้คิดถึงแม่มากไปกว่าเดิม
สวัสดีค่ะ คุณDhammakutto
ตอนนี้กำลังจะหมั่นนั่งสมาธิให้ทุกวันเพื่อเป็นการส่งผลบุญไปให้แม่
แต่ยอมรับว่าบางวันก็ยังเกเรเหมือนกัน
ตายแล้วไปไหน ขึ้นอยู้กับการกระทำของแต่ละคนค่ะ
หากเราทำดี คนก็ไม่ลืมเรา
พอคนเราอายุมากขึ้น ยอมรับว่าความปลงเริ่มมาเยือน
การให้อภัยและละจากอารมณ์โกรธเริ่มมีมากขึ้นค่ะ ความรู้สึกนี้เริ่มมีขึ้นมาหลังจากที่แม่เสียค่ะ
พระอาจารย์แนะว่าไปตามสบายๆ ครับ เป็นธรรมดาที่มีเกเร มีขยันบ้าง
มีเมตตาต่อตัวเองด้วย
ผมก็พยายามนั่งภาวนาให้แม่ทุกวัน
บางวันก็ดี แต่บางวันจิตใจก็ฟุ้งไปไหนต่อไหน
ขอให้มีวิริยะอยู่เสมอครับ
Dhammakutto
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่ให้กำลังใจ จะพยายามทำตัวขยันให้มากกว่านี้ค่ะ
ตายแล้ว ไปไหน ไม่รู้
ตายแล้วไม่ ไปไหน ไม่รู้
แต่ ตายแล้วอยู่ไหนรู้ อยู่ในใจเรา^^
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย