ลมหายใจที่เหลืออยู่.."คุณค่า"


เราได้ดูแลและเก็บเกี่ยว..ห้วงเวลาแห่งความสุขไว้หรือไม่

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก...อาจจะหมดลมหายใจ...ไปเมื่อไหร่ไม่อาจทราบได้

แต่ช่วงเวลาที่มีอยู่ บางครั้งเราอาจลืมที่จะเหลียวแล...ดูแลคนข้างๆ เรา
เราอาจมัวฟาดฟัน..อะไรบางอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่มุ่งหวัง..

บางครั้งเราอาจลืมไปว่า..เมื่อเราหรือเขาจากไป...สิ่งที่มุ่งหวัง..หาใช่จะเป็นสิ่งที่มีค่าไม่

เราลืม..หรือไม่ว่า..เราได้ดูแลและเก็บเกี่ยว..ห้วงเวลาแห่งความสุขไว้หรือไม่

เมื่อเขาหรือเธอจากไป...เรา...จะได้ไม่ต้องมาพะวงที่จะเสียดายหรือเสียใจ

ว่า...หากย้อนเวลาได้...เราน่าจะตักตวงช่วงเวลาที่มีอยู่ด้วยกัน...อย่างมี"สุข"

หมายเลขบันทึก: 23828เขียนเมื่อ 13 เมษายน 2006 14:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2013 12:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

เห็นด้วยค่ะ ทำปัจจุบันให้มีความสุข

เพราะไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้สำหรับเราไหม

เรื่องนี้  อ่านง่ายขึ้นค่ะ   ลองเปลี่ยนมาเขียนแบบนี้บ่อยๆ  ก็ดีนะคะ  ผู้อ่านๆ แล้ว  เข้าใจ  และนำไปใช้ประโยชน์ได้   ดีกว่าเรื่องที่ต้องตีความ   อ่านแล้ว งงงงง..

ขอบคุณสำหรับ..การมา ลปรร.นะคะ

บันทึกเขียน "ขึ้น" เพื่อเตือน "ตน"คะ...

อาจจะไม่ได้มุ่งหวังคะว่า..เขียนขึ้นเพื่อให้ใครอ่าน

หากแต่เขียนเมื่อ get และ get เมื่ออยากเขียนคะ

บันทึก...คะ..บันทึก.."บันทึกส่วนตัว"..ที่มีอยู่ในตัว"ตน"

หาใช่...บทความ ..หรือบทอะไร..ที่จำต้องสรรหา rating.."ผู้อ่าน"

หากใคร get จะเอาไปใช้...ก็ไม่ว่า..

หากไม่ get ก็ไม่ว่าอีกเช่นกันคะ

เพราะ..นี่คือ..บันทึก..ที่บ่งบอกเรื่องเล่า..เป็นตัว"ตน"เรา

 

     บางครั้งบันทึกก็เป็นเรื่องตามอารมณ์ของผู้บันทึก เพียงแต่หากได้ปรับเป็นเชิงบวกแล้ว ก็จะดีและเห็นด้วยครับที่ Dr.Ka-poom ให้ คห.ไว้ อย่าต้องให้ใครปรับเพราะใครเลย เลือกเสพกันตามถนัดดีกว่าเนอะ ยิ้ม...ยิ้ม

ขอบคุณนะคะ...คุณ"ชายขอบ"

ที่มาร่วม ลปรร. อย่างสม่ำเสมอ..ข้อคิดตรงนี้น่า

จะนำไปใช้ได้ในคนที่ get และอยากเขียนนะคะ

คนข้างๆ อย่างคิดว่าเป็นของๆเราเสมอ

คนข้างๆก็มีความคิด ความฝัน และแนวทางดำเนินชีวิตของเขา

หากเขาพอใจให้อยู่ห่างๆในบางเรื่อง ก็ตามใจบ้างเถอะ จะได้ไม่เสียใจทีหลังว่า ทำไมไปทะเลาะกันซะเล่า น่าจะแยกๆ ต่างคนต่างอยู่ไปนานแล้ว

คุณไร้นาม

บันทึกนี้..เขียนขึ้นเพราะ "ลืม"..มองคนข้างๆ
บางครั้ง...บางเวลา..เหลียวแลกันดู..ดี นะคะ
เพราะนึกถึงเฉพาะ "ตน"...อยู่เรื่อยไป...
ลืมไปว่า..อ้าว!..มีใครอีกคนกับลมหายใจที่เขามีอยู่
อยู่ข้างๆ...เรานี่เอง

From Dr.Ka-poom ที่ตอบให้ คุณไร้นาม

     รู้สึกดีจังเลย เมื่อรู้ว่า Dr.Ka-poom คิดอะไรได้เช่นนี้ ดีครับดี ดีจัง

บันทึกนี้..เขียนขึ้นเพราะ "ลืม"..มองคนข้างๆ
บางครั้ง...บางเวลา..เหลียวแลกันดู..ดี นะคะ
เพราะนึกถึงเฉพาะ "ตน"...อยู่เรื่อยไป...
ลืมไปว่า..อ้าว!..มีใครอีกคนกับลมหายใจที่เขามีอยู่
อยู่ข้างๆ...เรานี่เอง

คุณดอกหญ้า

มองตนและคนอื่น..

ดีคะ...หากขอมองตนก่อน

มองให้เห็น..แล้วเราจะมองเห็นคนอื่นด้วย

ไม่ได้ตั้งใจจะมากวนอารมย์คุณ Dr.Ka-poom หรอกค่ะ  เพียงแต่ว่าติดตามอ่านมาหลายบันทึก  เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง  อันไหนที่เข้าใจก็สามารถเก็บสิ่งดีๆ  ไว้ได้   อย่างเช่นบันทึกนี้   อาจเป็นเพราะถูก "จริต"   พอดีก็เลยชอบ   ทราบมาว่าคุณ Dr.Ka-poom  จบจิตวิทยามา  เป็นคนคิดเก่งเขียนเก่ง   ก็เลยแอบหวังว่า  อาจจะช่วยเขียนข้อคิดดีๆ  อ่านง่ายๆ ทำนองนี้ให้คนที่ชอบอ่านแต่คิดไม่เก่งเขียนไม่เป็นอย่างดิฉัน (และคนอื่นๆ ) ได้   ลืมไปว่า  เป็นบันทึก "ส่วนตัว"  ไม่ใช่บทความ

ขออภัยที่รบกวนค่ะ

คุณ b1

แหม! ต้องขออภัยจริงๆ..นะคะ..หากสิ่งที่คิดหรือเขียน..ทำให้ต้อง..."รู้สึก"...อะไร...หากนั่นเป็นสิ่งที่อยู่ในใจ...ที่ไม่ซ่อนเร้น(ด้วยความจริงใจ..ด้วยความจริง)

ดีใจที่มีคนติดตาม..และบอกกล่าว..หากแต่..อยากบอกว่า "ตน" คนนี้ก็เขียนไม่ "เก่ง" หรอกคะ..(ยิ้มๆ) ยิ่งต้องเขียนเป็นความเรียงด้วยแล้ว..ขอบอกตรงๆ..คะว่า " อึดอัดมาก" หากแต่ตนเองชอบเขียนบันทึก...ปกติเขียนใส่สมุด...นั่งๆ..นึกๆ..อะไรได้ก็เขียน..หากแต่วันนี้...ย้ายจากสมุดมาที่ Blog ก็แค่นั้น...

อย่างบันทึกนี้..ข้อเขียน..เขียนจากความรู้สึกไม่ได้กลั่นกรองอะไรเลย..เวลาเขียนก็เขียนจากสิ่งที่ get และเป็นสิ่งที่ตนเองฝึกฝนตนเสมอ...จึงบางครั้งอาจดูเหมือนไม่เป็นวิชาการ..เพราะ "ตัวเองก็เบื่อวิชาการ"...

ปล. คุณชายขอบบ่นเป็นคนแรกคะว่า..เขียนอะไรอ่านเข้าใจยากจัง...ทำไมไม่เขียนให้เป็นมาม่า...ดิฉันก็ตอบว่าหากใครๆ ทานแต่มาม่า..ข้าวยำก็ไม่มีใครทานสิ...คุณชายขอบเลยบอกว่า..อยากเขียนอะไรก้เขียนเถอะ...เขียนอย่างที่เราเป็น...ให้สุขใจก็พอแล้ว-แด่ กัลยมิตรทุกท่าน

เพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่าน...เห็นด้วยกับความคิด

ขอชื่นชมกับข้อความที่ประทับใจ

..เราน่าจะตักตวงช่วงเวลาที่มีอยู่ด้วยกัน...อย่างมี"สุข" ..

สร้างสุขให้ชีวิตดีกว่าสรรหาสิ่งบันทอนใจค่ะ

 

 

คุณ"n-amile"

..เราน่าจะตักตวงช่วงเวลาที่มีอยู่ด้วยกัน...อย่างมี"สุข" ..

สร้างสุขให้ชีวิตดีกว่าสรรหาสิ่งบันทอนใจค่ะ

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง...คะ

หากยามใดที่ท้อแท้หากได้ดูแลกันบ้าง

ก็ดีนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท