ภายใต้ท่าทีที่แข็งกร้าว...
ความสุขแห่งความจริงใจที่เผื่อแผ่ให้ ช่วยบรรเทาความแข็งกร้าวนั้นให้อ่อนลงได้ ด้วยใจที่อ่อนโยน...
เพียงแค่ได้เกิดมา แม้เพียงเสี้ยวเล็กน้อยของลมหายใจ
ได้ช่วยให้ใครคนหนึ่งได้สัมผัสลมหายใจแห่งความอ่อนโยนนี้
ให้ใจได้น้อมลง เป็นกุศลอย่างยิ่งที่กัลยาณมิตรพึงแบ่งปันให้กันและกัน
.......................
เวลาที่แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า... ช่างทำให้เรารู้สึกตัวเล็กยิ่งนัก
หากยิ่งได้มองเห็นดวงดาว และจันทร์ฉาย ยิ่งทำให้ใจเราอ่อนละมุนยิ่ง
และหากยิ่งได้แหงนมอง เคียงคู่ใครสักคนที่ร่วมทุกข์สุขอย่างละมุนละไม ยิ่งทำให้ใจนี้น้อมลง...มากขึ้น
.......................
แม้บางเพลาที่แหงนมอง...เพียงหนึ่งเดียว
ก็ไม่ได้ทำให้ใจนี้เหงาได้เลย
เพราะทุกคราที่ได้มอง คนที่เรารักและปรารถนาดีก็ยังคงแนบเคียงอยู่ในใจเรานี้เสมอ
----------------------------
ภายใต้อารมณ์อันอบอุ่น
6 ธันวาคม 2551
เมื่อได้เสพสุนทรียะ...แห่งสังคีตศิลป์
และหากยิ่งได้แหงนมอง เคียงคู่ใครสักคนที่ร่วมทุกข์สุขอย่างละมุนละไม ยิ่งทำให้ใจนี้น้อมลง...มากขึ้น
พอลล่า ชอบจังเลยค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ ..
ครูโย่ง...
ค่ำคืนนี้...ดียิ่ง
ได้รับการทักทายจาก...ชายหนุ่ม ~natadee ... ผู้มีใจอันละไม ที่สัมผัสได้แห่งห้วงอารมณ์...
ช่วงนี้...อากาศงามยิ่งนะคะ พี่กะปุ๋มกำลังนึกถึงสายลมหนาวพัดผ่านน้ำโขง มากระทบฝากฝั่งไทย...คงดียิ่งเลยนะคะ
(^___^)
น้องพอลล่า...~natadee
ดีใจที่ชอบ...นั่นบ่งบอกความอ่อนโยนแห่งห้วงความรู้สึก :)
การได้น้อมใจลงเบาเบา แบ่งปันให้ใครสักคนได้สัมผัสความสุขเล็กๆ นี้ช่างดียิ่งนัก...
พี่กะปุ๋ม...ว่า การก่อเกิดศานติให้บรรเจิดในใจเราได้นั้น คือ การได้แบ่งปัน...อารมณ์อันละไม..จากคนสู่คน... นี้น่าจะดีอย่างยิ่งนะคะ
(^___^)
เวลาที่แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า... ช่างทำให้เรารู้สึกตัวเล็กยิ่งนัก
หากยิ่งได้มองเห็นดวงดาว และจันทร์ฉาย ยิ่งทำให้ใจเราอ่อนละมุนยิ่ง
และหากยิ่งได้แหงนมอง เคียงคู่ใครสักคนที่ร่วมทุกข์สุขอย่างละมุนละไม ยิ่งทำให้ใจนี้น้อมลง...มากขึ้น
แม้บางเพลาที่แหงนมอง...เพียงหนึ่งเดียว
ก็ไม่ได้ทำให้ใจนี้เหงาได้เลย
เพราะทุกคราที่ได้มอง คนที่เรารักและปรารถนาดีก็ยังคงแนบเคียงอยู่ในใจเรานี้เสมอ
***************************************
จริงที่สุดค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กะปุ๋ม
พี่หมอเล็กคะ...
การได้ให้ และแบ่งปัน..แม้ความรู้สึกที่ดีดี เพียงเล็กน้อย..
นำไปสู่...การที่เราไม่อยากจะได้อะไรตอบแทนกลับมาเลย...
มัน...นำไปสู่...การเกิดภาวะ "ใจเบาเบา"...ภายในเกิดขึ้น
(^___^)
คุณดาวคะ...
ชอบท้องฟ้าเช่นกันค่ะ... เมื่อไรที่แหงนมองท้องฟ้า ตัวเรานั้นเล็กนิดเดียวเสมอค่ะ...
ขอบคุณสำหรับท้องฟ้างามที่นำมาฝากนะคะ
(^___^)
พี่จะรู้สึกแบบนี้บ่อยมากค่ะ
เวลาที่แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า... ช่างทำให้เรารู้สึกตัวเล็กยิ่งนัก
กะปุ๋ม ก็รับรู้ว่า พี่รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน...ค่ะ
เป็นการรับรู้ผ่าน...อักษร ที่บรรจงลงที่ว่าง แม้มุ่งแต่งแต้มอย่างไร ก็หาใช่ที่จะปิดไว้... เพราะดวงจิตนี้ ต่างเคลื่อนไปสู่ "ความปภัสสร"...
ขอให้เจริญแห่งภายในด้วยใจที่เบิกบานยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ
(^___^)
