ในวันที่2เมษา49ดิฉันมีโอกาศมาที่วัดป่าที่จังหวัดสุรินทร์เนื่องจากลูกชายและเพื่อนจะมาปฏิบัติธรรมที่นี่ วัดนี้เป็นวัดป่าสายธรรมยุต ดิฉันมีโอกาศพบเจ้าอาวาศที่อายุค่อนข้างน้อยและหลวงตาที่เคยอยู่ตั้งแต่สมัยหลวงปู่ดูลย์ยังมีชีวิตอยู่ สิ่งที่สัมผัสได้จากการเข้าไปวัดคือ
1 ความสะอาดร่มรื่นเป็นระเบียบ
2 พระภิกษุที่กำลังทำงาน ท่านทำไปก็คุยกับโยมด้วยความเมตตา
3 ความรู้สึกปลอดภัย ดูแล้วน่าจะมั่นใจได้ว่าโยมสามารถมาฝึกปฏิบัติได้
ดิฉันเคยถามน้องๆและเจ้าหน้าที่ของสถาบันว่าโรงพยาบาลที่ได้HAเวลาเดินเข้าไปแตกต่างจากโรงพยาบาลที่ยังไม่ผ่านอย่างไร เท่าที่จำได้น่าจะคล้ายวัดที่มีคุณภาพคือ
1 ความสะอาด สะดวก รวดเร็ว
2 เจ้าหน้าที่ที่ทำงานไปและพูดคุยกับผู้มารับบริการด้วยเมตตา น่าประทับใจ
3 ความปลอดัย ไม่ติดโรคติดต่อ ไม่เกิดอุบัติเหตุ มีข้อมูลให้ผู้ป่วย สื่อสารกับผู้ป่วยได้
เปรียบเทียบกันแล้วก็พบว่าสถาบันของเราก็มีการพัฒนาขึ้นมาก ถึงแม้จะยังไม่ดีที่สุด
ดิฉันขอถือโอกาสเอาบุญมาฝากท่านผู้อ่านBlogทุกคนค่ะ สาธุ
สาธุ สาธุ สาธุ
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ อาจจะค่อนข้างห่างวัดจึงพึ่งทราบข้อมูลว่าเดี๋ยวนี้มีเจ้าอาวาสที่ค่อนข้างอายุน้อยด้วย เพราะส่วนใหญ่จะพบแต่มีพรรษามากๆแล้ว ซึ่งอาจจะเป็นจุดแข็งหรือข้อดีในการพัฒนาวัดในยุคข้อมูลข่าวสารไร้พรมแดนก็ได้นะคะ