ความหวัง..แม้ไม่หวัง(มาก)


ด้วยความรัก...และศรัทธา..ขอเป็นพลัง..ก่อเกิดพลังแห่งชีวิตแด่ผู้..ทดท้อทุกท่าน

          วันนี้..เป็นวันที่ผู้ป่วยมารับยาตามนัด..ยอดวันนี้เยอะมากเกือบร้อยคน..พี่เขียวแข็งขันมาก..ร่วมทีมกับพี่หน่อยใหญ่ที่มุ่งมั่นพอๆ..กันแม้บางครั้งอาจดูหน้าเซียวๆ บ้าง พี่หน่อยน้อย หญิงแกร่งในดวงใจเรา และพี่นางผู้ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา...ร่วมแรงร่วมใจให้บริการด้วย "ความสุข"..ไม่มีคำใดใดหลุดออกมาให้คนข้างๆ..เสียกำลังใจ...ต่างพูดคุยหยอกล้อผู้ป่วยและญาติอย่างคนที่คุ้นเคยกันมาหลายปี...

         มีผู้ป่วยที่ทางหอผู้ป่วยส่งมา..counsult ที่ดิฉันช่วยรับ...พูดคุยเชิงบำบัด(Counseling) และมีรายหนึ่งที่ดิฉันทึ่งในหัวใจสู้ของ.."เธอ"..คุณป้า..ผู้เข้มแข็ง อายุ 59 ปีป่วยด้วยโรคมะเร็งปากมดลูก ทราบว่าตัวเองป่วยมาได้ประมาณเกือบครบหนึ่งปีเต็ม..ด้วยหัวใจกล้าแกร่ง..ที่ทำให้ "ทึ่ง คือ ความรู้สึกไม่ทดท้อ" ต่อความเจ็บปวด ที่แม้บางครั้งปวดมากแทบขาดใจ.."เรา" คือ ผู้ช่วยเหลือที่ไม่เคยสัมผัสได้เลยว่า "ความเจ็บปวด"ที่ว่านี้ ปวดร้าวมากแค่ไหน..แต่หาก "เรา" พยายามใช้ "ใจ" ในการสัมผัส..ถึงพลังที่มีอยู่ว่ามากหรือน้อยเพียงใด..เหลือช่องให้เราเบียดเข้าไปเติมเต็มได้มากน้อยแค่ไหน...

 

          คุณป้า..ให้สิ่งที่มีคุณค่าแก่เราว่า..."ป้ายอมแพ้ไม่ได้หรอก..หากป้าแพ้ลูกป้าที่ดูแลเขาต้องเสียใจมากที่แม่ของเขา..แพ้"...ด้วยหัวใจรักที่กล้าแกร่งของ "แม่..ผู้เป็นพระของลูก"..เปี่ยมด้วยพลังแห่งการต่อสู้เพื่อ "ชนะ" ต่อความเจ็บปวด และไม่ยอม "เพลี่ยงพล้ำ" ต่อ "การรุกล้ำ"...แห่งเนื้อร้าย..

 

ด้วยความรัก...และศรัทธา..ขอเป็นพลัง..ก่อเกิดพลังแห่งชีวิตแด่ผู้..ทดท้อทุกท่าน


 

ปล. วันนี้ "น้องหนิง" ไม่สบาย หายไวไวนะคะ "พี่เบิร์ด"ยังไม่กลับเลย เราทุกคนเป็นกำลังใจและอวยพรให้"คุณพ่อ"แข็งแรงเร็วไวนะคะ สำหรับ "น้องหนุ่ย-แม่หมี" ของพี่ๆ..พวกเรากำลังหาวันไปชมดาว ณ ฝั่งโขงอยู่นะคะ...ด้วยความคิดถึง

 

 

หมายเลขบันทึก: 22421เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2006 20:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:19 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

พลังแห่งรัก  ความรักที่แม่มีต่อลูก
เป็นพลังที่กล้าแกร่ง ต่อสู้กับโรคร้ายได้จริงๆ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าค่ะ

เชื่อมั่น  ศรัทธา

     ได้รับรู้ว่า "ผู้ให้" วันนี้ได้ใช้พลังไปเพื่อเติมพลังแก่คุณป้าผู้มีพลัง ขอเพิ่มพลังแรงใจให้ผู้ให้เพื่อผ่องถ่ายต่อไป นี่แหละหน้าที่ที่เป็นหน้าที่ชีวิต ด้วยใจที่ศรัทธาต่อ "ผู้ให้" ขอให้ท่านเข้มแข็งและแข็งแรงเพื่อทำหน้าที่ชีวิตต่อไป

     ได้เรียนรู้จาก "ผู้ให้" ผ่านเรื่องราวที่ถ่ายทอด ชีวิตมีให้เจ็บปวดได้ในหลายรูปแบบ และได้เรียนรู้ว่าแรงใจแห่งตน จะทำให้ผ่านพ้นไปได้ ขอเคารพครู (คุณป้า) ที่เอื้อบทเรียนชีวิตให้ได้รับรู้ และขอบคุณผู้ให้ที่ได้เล่าเพื่อกระตุกชีวิตเราให้ได้นึก-ทบทวน

คุณดอกหญ้า คุณชายขอบ

เพียงแค่อยากให้..และให้...

ให้ด้วย "ความรัก"...

ที่มี...

ตอนที่เรียน อาจารย์หมอจะบอกเสมอว่า " คนไข้คือครู "พลังต่างๆที่เขามีในการต่อสู้กับโรคเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้เลย ยิ่งทำงานยิ่งเห็นว่าคนไข้คือครูจริงๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท