รำลึก วันเกษียณ แด่พี่ที่นับถือ

สวัสดีค่ะคุณบัวปริ่มน้ำ

มาใหม่ค่ะ  จะทำแบบไหนให้ตัวใหญ่  ตรงนี้ทำไม่เป็นค่ะ

ครูคิมเป็นคนติดดิน  ง่าย ๆ  หายไปก็มาใหม่ก็ได้นะคะ

กลับมาบอกให้คุณบัวมีความสุขในการทำงาน

• สวัสดีค่ะ ครูคิม
• ขอบคุณมาก สำหรับความสุขที่มอบให้ และขอมอบความสุขส่งให้ครูคิม เช่นกันนะคะ

ขอแสดงมุทิตาจิตต่อท่านทั้งสองด้วยค่ะ

(แต่พี่ฉวีวรรณ ดูไม่น่าจะอายุ 60 นะคะ)

• อ.แป๋ว คะ
• จริง ๆ แล้ว พี่ฉวีวรรณ (ยังไม่ครบ 60 ค่ะ) แต่บังเอิญ พี่ท่านไปอเมริกา (ลูกสาวทั้งสอง ทำงานและมีครอบครัวที่นั่น) พอไปเยี่ยมลูก ๆ และได้เยี่ยมหลานตัวน้อย เลยติดใจ
• กลับมาเยี่ยมเมืองไทย เลยขอ "อำลา งานราชการ" ซะก่อนค่ะ
• จริงๆ (คงมีเวลาทำงานประมาณ 3-4 ปี นี่แหล่ะค่ะ)
• พี่ฉวีวรรณ (ความใกล้ชิดในอดีต) เราทำงานอยู่ในสายงานเดียวกัน เป็นพี่ที่สาวแสนดีของบัวค่ะ ให้ทั้งความรัก เอาใจใส่ ในฐานะหัวหน้างานที่ดี เป็นพี่สาว เป็นเพื่อน เป็นหัวหน้า ที่คอยปลอบใจ เมื่อเราทุกข์ เข้าใจและให้กำลังใจเราทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน จึงเคารพและนับถือพี่สาวคนนี้ ตลอดไปค่ะ
• "รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง"  เย้ๆๆๆ .....อิอิ

วันเกรียณอายุ

สิ้นกันยาพากันเกรียณเปลี่ยนชีวิต หลายดวงจิตอาจเศร้าให้เหงาหงอย

เพราะเคยชินกับงานสุขสันต์คอย มาหลุดลอยเคว้งคว้างอย่างเดียวดายฯ

หกสิบปีที่เกรียณอายุราชการ เป็นตำนานขานกล่าวเล่ากันได้

ขอให้คิดจิตว่างเป็นอย่างไร หางานใหม่ไม่ล้าหลังพลังตนฯ

ชีวิตนี้มีขึ้นลงท่านคงรู้ดี เหมือนทะเลมีขึ้นลงหลงยินยล

สร้างความหวังชีวิตใหม่ในกมล เราต้องทนจึงอยู่รอดตลอดกาลฯ

มาปีนี้ชีวิตครูโรงเรียนอนุบาลเมือง เคยรุ่งเรืองเฟื่องฟ้ามานมนาน

ครูวาสนา มูนไทย ที่ไขขาน สอนอนุบาลนานนักประจักษ์จริงฯ

อ้อ..ครูรพีพรรณ มันตสูตรด้วย ที่ได้ช่วยอนุบาลเด็กเล็กยิ่ง

อีกครูประสพสิน ช่างเหล็ก จริง ไม่อยู่นิ่งฝ่ายบริหารบริการมาฯ

ทั้งสามท่านเห็นลาสิ้นกันยาแน่ ไม่เปลี่ยนแปรแน่ใจไม่โหยหา

เพราะชีวิตที่ผันผ่านกาลเวลา รู้จักหารู้จักพอสู้ต่อไปฯ

ชีวิตท่านเกรียณนี้ชราแล้ว จงแน่แน่ววางแผนชีวิตได้

ก่อนสิ้นแสงแห่งตะวันจงครรไล เดินตามนัยพระอริยพระพุทธองค์ฯ

เหตุทรงเป็นพระบรมครูรู้แจ้งโลก ไม่มีโศกหรือกิเลสเป็นเหตุหลง

ชีวิตนี้สังขารไม่เที่ยงตรง เหมือนก็คงกาลเวลามุ่งหน้าไปฯ

ขอให้ครูทั้งสามท่านนี้จงมีสุข นิราศทุกข์ภัยร้ายไม่กรายใกล้

ขอให้ยึดถือมั่นนั้นพระรัตนตรัย เป็นหลักใจสูงลิบพระนิพพานเทอญ.

ว.ชลาลัย

(พระครูปลัดวันชัย อติภทฺโท)

ในนามคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนอนุบาลเมือง (ท่าหลวงสงเคราะห์) อ.เมือง จ.พิจิตร

๒๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๓

วันเกษียณอายุ

สิ้นกันยาพากันเกษียณเปลี่ยนชีวิต หลายดวงจิตอาจเศร้าให้เหงาหงอย

เพราะเคยชินกับงานสุขสันต์คอย มาหลุดลอยเคว้งคว้างอย่างเดียวดายฯ

หกสิบปีที่เกษียณอายุราชการ เป็นตำนานขานกล่าวเล่ากันได้

ขอให้คิดจิตว่างเป็นอย่างไร หางานใหม่ไม่ล้าหลังพลังตนฯ

ชีวิตนี้มีขึ้นลงท่านคงรู้ดี เหมือนทะเลมีขึ้นลงหลงยินยล

สร้างความหวังชีวิตใหม่ในกมล เราต้องทนจึงอยู่รอดตลอดกาลฯ

มาปีนี้ชีวิตครูโรงเรียนอนุบาลเมือง เคยรุ่งเรืองเฟื่องฟ้ามานมนาน

ครูวาสนา มูนไทย ที่ไขขาน สอนอนุบาลนานนักประจักษ์จริงฯ

อ้อ..ครูรพีพรรณ มันตสูตรด้วย ที่ได้ช่วยอนุบาลเด็กเล็กยิ่ง

อีกครูประสพสิน ช่างเหล็ก จริง ไม่อยู่นิ่งฝ่ายบริหารบริการมาฯ

ทั้งสามท่านเห็นลาสิ้นกันยาแน่ ไม่เปลี่ยนแปรแน่ใจไม่โหยหา

เพราะชีวิตที่ผันผ่านกาลเวลา รู้จักหารู้จักพอสู้ต่อไปฯ

ชีวิตท่านเกษียณนี้ชราแล้ว จงแน่แน่ววางแผนชีวิตได้

ก่อนสิ้นแสงแห่งตะวันจงครรไล เดินตามนัยพระอริยพระพุทธองค์ฯ

เหตุทรงเป็นพระบรมครูรู้แจ้งโลก ไม่มีโศกหรือกิเลสเป็นเหตุหลง

ชีวิตนี้สังขารไม่เที่ยงตรง เหมือนก็คงกาลเวลามุ่งหน้าไปฯ

ขอให้ครูทั้งสามท่านนี้จงมีสุข นิราศทุกข์ภัยร้ายไม่กรายใกล้

ขอให้ยึดถือมั่นนั้นพระรัตนตรัย เป็นหลักใจสูงลิบพระนิพพานเทอญ.

ว.ชลาลัย

(พระครูปลัดวันชัย อติภทฺโท)

ในนามคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนอนุบาลเมือง (ท่าหลวงสงเคราะห์) อ.เมือง จ.พิจิตร

๒๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๓

.....................................................

ป.ล.แก้ไขใหม่ตรงคำว่า "เกษียณ" พิมพ์ผิดจ๊ะ