คำว่า..“แซบ..อยู่แป๋ะเค็ม.”.หมายความว่า..อาหาร(อีสาน)นั้นถ้าจะให้อร่อยรสจะเกือบๆเค็ม...ใกล้ๆเค็ม..แต่ไม่ใช่เค็ม..ปรุงยากนะคะ..ถ้าบ้านนั้นมีทั้งคนกินจืดกับกินเค็มอยู่ด้วยกัน..สงสัยต้องแกงสองหม้อเลยหละค่ะ..ทั้งนี้เนื่องจากเครื่องปรุงรสของคนอีสานนั้นมีทั้ง เกลือ น้ำปลา และปลาร้า ซึ่งเค็มทั้งหมด..แถมมีไฟท์บังคับจากโบร่ำโบราณอีกว่า..“เฮ็ดกับข้าว...อย่าป๋าเกลือ” คือ..ในการทำอาหารแต่ละครั้งให้ใส่เกลือด้วยทุกครั้ง..เช่น..อ่อมไก่บ้าน..ต้องสับเนื้อไก่ใส่หม้อ..โขลกเครื่องปรุงอันประกอบด้วย..พริกสด..ตระไคร้..หอมแห้ง..แล้วใส่เครื่องปรุงรส เกลือนิด..น้ำปลาหน่อย..ปล้าร้า.. และผงชูรส(ถ้าไม่มี...ก็ไม่ต้องแกงค่ะ).ตั้งไฟ..คนเครื่องปรุงกับเนื้อไก่ให้เข้ากัน..พอเนื้อไก่สุก..ใส่น้ำพอท่วมนิดๆ..ตั้งไฟไว้ให้น้ำเดือดอ่อนๆ..กระทั่งเนื้อไก่สุกนิ่ม...ชิมรสดูก่อน...แป๋ะๆเค็ม..แล้วค่อยใส่ผัก..ผักอีตู่หรือใบแมงลัก..ใส่ทีหลังสุด..ยกลงกินกับข้าวเหนียวอุ่นๆนุ่มๆ..ปลาเนื้ออ่อนทอดกระเทียมและน้ำพริกอีกสักอย่าง..แค่นี้..คนที่บ้านจะไปไหน...?
สวัสดีครับ
อ่านแล้วความดันจะขึ้นครับ อยากกิน
เจริญพร โยมลดา
เข้ามาอ่านผิดเวลาเสียแล้ว
แต่ได้ความรู้
เจริญพร
หวัดดีค่ะ..ครูโย่ง..ชิมแล้ว..แซบบ่หละ
คนที่บ้านไม่ชอบอาหารอีสานค่ะ..คงเข้าใจนะ
นมัสการ..ท่านฯ
ต้องขออภัยที่รบกวนท่าน..ผิดเวลา
ไม่มีมาร..นิพพานไม่เกิดเจ้าค่ะ