หย่านม ด้วยเทคนิคขมๆ
ไม่ได้เขียนบันทึกครอบครัวมาซะนาน มาบัดนี้ น้องออมสินก็อายุอานามล่วงเลยมาหนึ่งปีเจ็ดเดือนแล้ว ด้วยความเป็นห่วงของหลายๆคนว่า น่าจะได้เวลาหย่านมสักที เพราะคุณค่าน้ำนมก็ลดลงแล้ว (ออมสินกินนมแม่มาตลอด กินซีรีแล็คบ้าง แต่ไม่ยอมกินนมชงเลยครับ) ลูกกินข้าวได้แล้ว แต่เป็นคนช่างเลือกมาก ไม่ชอบใจก็จะคายข้าวทิ้งประจำ และจะขอดูดนมจากเต้าเสมอ พูดง่ายๆคือ กินนมมากกว่าข้าวครับ
พ่อแม่มือใหม่หลายคนอาจกำลังคิดหาวิธีหย่านม ผมก็เอาประสบการณ์ส่วนตัวมาฝาก ถ้าอ่านสนุก ได้สาระอย่างไร ก็คอมเนมต์กันนะครับ
มาตรการที่ผมกับภรรยาใช้มาแต่แรกคือลองเอาสิ่งของนานัปการทาหัวนม ตั้งแต่ลิปสติก ผงขมิ้น มะแขว้ง อะไรที่แตะโดนลิ้นแล้วขมๆก็เอาทา แรกๆเจ้าลูกชายก็เบือนหน้าหนี แต่ต่อมา แกรู้ทันก็จะร้องงอแงให้แม่เอาผ้าเช็ดออก
ตอนกลางคืน ขนาดว่าคุณแม่เอาขี้ผึ้งแซมบัคทาหัวนมไว้ ตกดึกมา อารามหิวนมจัด เจ้าออมสินก็ดูดกินหน้าตาเฉย สายตาก็แอบค้อนพ่อกับแม่ว่ามาทำอะไรกับนมจากเต้า (ของป๋ม)
ขนาดแซมบัคยังเอาไม่อยู่ แฟนผมชักท้อ ก็เลยขอไปตั้งหลักให้ลูกดูดนมตามปกติสักพัก ตั้งหลักกันใหม่
คราวนี้คุณยายเอาใบฟ้าทลายโจรมาให้กำมือหนึ่ง แฟนผมก็เอาตำเอาแต่น้ำข้นๆแล้วทาที่หัวนม อันนี้ได้ผลชะงัด ขนาดว่าเอาเช็ดออกความขมก็ยังอยู่
เอ็นดูเจ้าหนูน้อย แต่ก็หมั่นปลอบและบอกแกว่าลูกโตแล้วนะ และก็ชี้ให้ดูเด็กโตที่เขาชอบไปเล่นด้วย ว่าพี่เขายังไม่กินนมเลย ออมสินโตแล้วก็ไม่กินแล้วนะครับ
สรุปแล้ว ได้สมการว่า ฟ้าทลายโจร + ตัวอย่างเด็กๆที่เขาชอบไปเล่นด้วย + ความอดทนของพ่อแม่ + คำปลอบโยนให้กำลังใจของพ่อแม่ = การหย่านม
พ่อแม่ท่านใดไม่มีใบฟ้าทลายโจร ก็สามารถเอายาเม็ดฟ้าทลายโจร หาซื้อได้ตามร้ายขายยา มาตำให้ละเอียดผสมกับน้ำให้ข้นๆ ใช้ทาได้เหมือนกันครับ
เป็นประสบการณ์เล็กๆ ตอนนี้ออมสินกินข้าวเก่ง โตวันโตคืน ชื่นใจจริงๆครับ
รูปนี้ ออมสินอายุได้ หนึ่งปีเก้าดือนแล้ว (ถ่ายโดยคุณพ่อครับ)
ความเห็น (8)
น้องออมสินโตขึ้นมากเลยครับ...
น่ารักน่าชังมาก คงซนไม่ใช่ย่อย
อ่านบันทึกแล้ว เห็นความตั้งใจของคุณพ่อคุณแม่มือใหม่มากๆเลยครับ
มีโอกาสจะไปเยี่ยมนะครับ...
ภูมิปัญญารุ่นพ่อรุ่นแม่ รุ่นปู่ย่าตายาย ก็ใช้วิธีการหย่านมแบบนี้เหมือนกันครับ ใช้ของที่มีรสขมทาที่หัวนมแม่ นมแม่ดีกว่านมชงเยอะเลยครับ สร้างภูมิต้านทานได้ดีเลยทีเดียว ลูกสาวผมไม่ค่อยเป็นหวัดเลยครับ อันนี้เมื่อเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกันที่กินนมชง
เรื่องการหย่านม ลูกสาวผมปล่อยไปตามวิถีทางของเด็กเองครับ กินนมแม่จวบจนอายุ ๓ ขวบ เด็กโตขึ้นรู้สึกอาย ก็หยุดไปเอง
ภูมิปัญญาการดูแลลูกแบบรุ่นอาวุโสยังนำมาปรับใช้ดีครับในยุคโลกาภิวัฒน์
สวัสดีครับเอก หายหน้าหายตาไปนาน บรรดานักวิจัยและพัฒนาแม่ฮ่องสอนต่างก็คิดถึงนะครับ
- ออมสินสุขทุกข์อย่างไร พ่อแม่ก็เป็นไปด้วยนะครับ ช่วงหกขวบแรกของชีวิตเขาสำคัญมากครับ
- โครงการวิจัยและพัฒนาต่างๆที่ทำไป นี่ผมนำมาใช้กับลูกเลยนะครับ อย่าง หนังสือทำมือ นิทานชาติพันธุ์ และต่อไป เราจะมีของเล่นพื้นบ้านของไทใหญ่ ลีซู ลาหู่ กะเหรี่ยง ลัวะ
- คืองานที่ทำเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวด้วย ก็มีความสุขครับ เพราะทำงานแล้ว ครอบครัวไม่ได้แค่เงิน แต่ได้ภูมิปัญญามาด้วย ออมสินเป็นเด็กโชคดีครับ และผมอยากให้เด็กคนอื่นๆมีความดี ความเก่ง และมีความสุข เหมือนเขาด้วยนะครับ
- เจอเอกแล้ว อดพูดถึงงานไม่ได้ ตอนนี้งานเด็กกับวิจัยก็ขยับไปเรื่อยๆครับ ไปช้าอยู่ที่โครงสร้างและการจัดการภายในของแหล่งทุน แต่งานเด็กกับสื่อนี่ขยับเร็วมากครับ
- งานสื่อเด็กนี่ผมเพิ่งถูก สสย. ดึงเข้าไปเป็นผู้ติดตามประเมินผลภาคเหนือ คงมีเรื่องราวมาเล่าสู่กันเรื่อยๆนะครับ
- สวัสดีครับคุณพ่อน้องซอมพอ ยืนยันอีกคนว่า นมจากเต้าดีแต๊ๆ โดยเฉพาะเรื่องภูมิคุ้มกันทางกาย และทางใจอย่างที่จะหาอะไรมาเปรียบไม่ได้
- ภูมิปัญญาคนเฒ่าคนแก่นี่ช่วยลูกชายผมไว้เยอะ ผมโชคดีที่เลือกสร้างครอบครัวอยู่ในชนบท ที่นี่เรายังแวดล้อมไปด้วยปู่ย่าตายาย มีคนทั้งสามรุ่นอายุพบปะกันทุกวัน
- ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ เขียนเรื่องน้องซอมพอมาเล่าสู่กันบ้างนะครับ
สวัสดีค่ะ ครูยอด
ดีใจจังที่เห็นออมสินโตวันโตคืนอย่างนี้ งานครูยอดเป็นอย่างไรบ้างค่ะ คงสนุกและมีความสุขกับงานเหมือนเดิม พี่แอร์และเด็กๆสบายดีไหมค่ะ อยากไปหาจัง แต่ว่าตอนนี้กิ๊ฟมาทำงานที่นนทบุรีเสียแล้ว คงมีเวลากลับไปยาก แต่ยังคิดถึงทุกคนเสมอค่ะ
งานเด็กยังคงขยายตัวด้วยดีครับ ทั้งงานวิจัย งานสื่อ และงานสวัสดิภาพ มีเครือข่ายเชื่อมต่อกับเอ็นจีโอหลายจังหวัด ตอนนี้เพิ่งตั้ง "ชมรมยุววิจัยเมืองสามหมอก" ให้เป็นนิติบุคคลอีกหน่วยที่มารับงานด้านวิจัยโดยเฉพาะแยกออกมาจากสโมสรเยาวชน พี่แอร์เข้ามาช่วยผ่องถ่ายงานของปางมะผ้าไปบ้าง ส่วนพี่ใช้เวลาไปทำงานระดับภูมิภาค (ด้านสื่อเด็ก)มากขึ้น
น้องกิ๊ฟแวะมาเยี่ยมก็ชื่นใจแล้ว เดี๋ยวพี่จะบอกพี่แอร์กับออมสินให้นะครับ
วันนี้ ท่องบันทึก ครูยอด นะคะ เรื่องนี้ เป็นอีก เรื่องที่โดนใจ พี่ เพราะ เจ้าตัวเล็ก ของพี่ จะ 2 ปี พี่ยังไม่ได้หย่า นมนะคะ คุณค่า ของน้ำนม ตอนนี้ อยู่ที่ ช่วงเวลา ของการดูดนม ค่ะ การได้ กอดแม่ สบตาแม่ จุ๊บนม แม่ มันวิเศษ จริง ไม่ได้อยู่ที่คุณค่าของน้ำนม เจ้า
วันนี้ได้คุยกับคุณแม่ของน้องที่ฟังรายการ
เขาบ่นให้ฟังเรื่องน้องอายุขวบกว่าแล้ว ยังไม่ยอมหย่านม
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ที่พี่ยอดเขียนไว้
เลยขอเอาประสบการณ์นี้ไปบอกต่อนะคะ
เป็นประโยชน์ดีค่ะ คุณแม่ของน้องจะได้ลองทำ
ถ้าสำเร็จ จะมาเล่าให้ฟังนะคะ
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่นำมาแลกเปลี่ยนค่ะ
เลยเป็นประโยชน์กับคนอื่นด้วยเลย